Traduction de «particulier chez les patients dont la fonction rénale était initialement » (Français → Néerlandais) :

L’utilisation concomitante d’antagonistes de l’angiotensine II ou de diurétiques et d’AINS peut entraîner un risque accru de dégradation de la fonction rénale, incluant une possibilité d’insuffisance rénale aiguë, et une élévation du potassium sérique, en particulier chez les patients dont la fonction rénale était initialement altérée.
Concomitant gebruik van angiotensine II-receptorantagonisten of diuretica en NSAID’s kan het risico op verergering van de nierfunctie met mogelijk acuut nierfalen en op stijging van het serumkalium verhogen, vooral bij patiënten die voordien al een slechte nierfunctie hadden.

La comparaison de 218 patients présentant une insuffisance rénale initiale légère (CLCR 51 à 80 ml/min) avec 297 patients présentant une fonction rénale initiale normale (CLCR > 80 ml/min) traités avec Teysuno en combinaison avec le cisplatine dans l'étude FLAGS n'a montré aucune différence cliniquement significative de sécurité entre les patients présentant une insuffisance rénale légère et les patients dont la fonction rénale était normale.
Een vergelijking tussen 218 patiënten met lichte nierfunctiestoornissen op de baseline (CrCl 51 tot 80 ml/min) en 297 patiënten met een normale nierfunctie op de baseline (CrCl > 80 ml/min) die behandeld werden met Teysuno in combinatie met cisplatine in de FLAGS-studie wees uit dat er geen klinisch significante verschillen qua veiligheid waren tussen patiënten met lichte nierfunctiestoornissen en patiënten met een normale nierfunctie.

INFLUENCE DE L'AGE ET DE LA MALADIE SUR LA PHARMACOCINETIQUE Des études portant sur l'administration d'une dose intraveineuse unique de 50 mg de 14C-diclofénac chez 4 patients présentant différents degrés d'insuffisance rénale (clairance de la créatinine comprise entre 3 et 42 ml/min) ont montré que les valeurs initiales de la radioactivité plasmatique étaient du même ordre de grandeur que celles observées chez les personnes dont la fonction rénale était normale.
INVLOED VAN LEEFTIJD EN ZIEKTE OP DE FARMACOKINETIEK Onderzoekingen met enkelvoudige intraveneuze doses van 50 mg 14C - diclofenac bij 4 patiënten met verschillende graden van nierinsufficiëntie (creatinineklaring 3 tot 42 ml/min) toonden aan, dat de aanvangswaarden van de radioactiviteit in het plasma van dezelfde orde van grootte waren als die van personen met een normale nierfunctie.

Insuffisants rénaux (voir rubriques 4.2, 4.4 et 5.2) : Une analyse de la tolérance chez les patients traités par Xeloda en monothérapie (cancer colorectal) présentant une insuffisance rénale avant traitement a montré une augmentation de l'incidence des effets indésirables de grade 3 et 4 liés au traitement comparé aux patients dont la fonction rénale était normale (respectivement 36 % chez les patients sans insuffisance rénale n = 268, versus 41 % chez les patients avec une insuffisance rénale légère n = 257 et 54 % lorsque l'insuffisance rénale était modérée n = 59) (voir rubrique 5.2).
Patiënten met nierinsufficiëntie (zie rubriek 4.2, 4.4 en 5.2): Een analyse van de veiligheidsgegevens van patiënten behandeld met Xeloda monotherapie (colorectaalkanker) met een nierfunctiestoornis bij aanvang laat een toename van de incidentie zien van aan de behandeling gerelateerde graad 3 en 4 bijwerkingen vergeleken met patiënten met een normale nierfunctie (36% bij patiënten zonder nierfunctiestoornis n=268, versus 41% bij milde n=257 en 54% bij matige n=59, respectievelijk) (zie rubriek 5.2).

Les AINS peuvent réduire l’effet de diurétiques et d’autres médicaments antihypertenseurs peuvent potentialiser la néphrotoxicité causée par l’inhibition de la cyclo-oxygénase, en particulier chez les patients dont la fonction rénale est altérée (Il convient d’hydrater les patients adéquatement et d’envisager une surveillance de la fonction rénale après l’instauration d’un traitement concomitant, puis périodiquement par la suite)
NSAID’s kunnen het effect van diuretica verminderen en andere antihypertensiva kunnen de nefrotoxiciteit verhogen die wordt veroorzaakt door remming van het cyclo-oxygenase, vooral bij patiënten met een gestoorde nierfunctie (patiënten moeten voldoende gehydrateerd zijn en er moet worden overwogen om de nierfunctie te controleren na start van een concomitante behandeling, en op regelmatige tijdstippen daarna)

Lors d’une étude clinique de phase III, le contrôle des concentrations plasmatiques a montré qu’au total, les concentrations de silodosine au bout de 4 semaines de traitement étaient inchangées chez les patients atteints d’insuffisance rénale légère (n = 70), comparé aux patients dont la fonction rénale était normale (n = 155), alors qu’elles avaient doublé en moyenne chez les patients atteints d’insuffisance rénale modérée (n = 7).
Controle van de plasmaconcentraties in een klinisch fase-III-onderzoek toonde aan dat de waarden van totaal silodosine na 4 weken behandeling bij patiënten met een lichte nierfunctiestoornis (n=70) niet veranderden in vergelijking met die van patiënten met een normale nierfunctie (n=155), terwijl de waarden bij patiënten met een matig-ernstige nierfunctiestoornis (n=7) gemiddeld verdubbelden.

L’administration concomitante des antagonistes de l’angiotensine II et des AINS peut provoquer un risque accru d’aggravation de la fonction rénale, y compris d’insuffisance rénale aiguë, et une augmentation du potassium sérique, spécialement chez les patients dont la fonction rénale était déjà faible.
Gelijktijdig gebruik van angiotensine-II-antagonisten en NSAID's kan mogelijkerwijs leiden tot een verslechtering van de nierfunctie, en zelfs tot acuut nierfalen, evenals tot een verhoging van het serumkalium, vooral bij patiënten met een nierfunctie die voordien al verzwakt was.

Après 52 semaines de traitement, les scores bruts et les scores de performance motrice à âge équivalent de l’AIMS faisaient apparaître que la fonction motrice de 3 des 8 patients dont les données étaient disponibles s’était améliorée par rapport à sa valeur initiale.
Na een behandeling van 52 weken was er bij 3 van de 8 patiënten van wie gegevens beschikbaar waren sprake van een verbetering van de motorische functies ten opzichte van de uitgangswaarden, gemeten aan de hand van ruwe scores en leeftijd-equivalente scores ten opzichte van de uitgangswaarden op de AIMS.