Vertaling van "patients avec infarctus " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

infarctus | infarctus
infarct | plaatselijke bloedeloosheid van weefsel

Colite ischémique fulminante | Infarctus de l'intestin | Ischémie de l'intestin grêle | aigu(ë) | Colite ischémique subaiguë Embolie | Infarctus | Thrombose | mésentérique (artère) (veine)
acute | darminfarct | acute | fulminante ischemische colitis | acute | dunne-darmischemie | mesenteriale (arteriële)(veneuze) | embolie | mesenteriale (arteriële)(veneuze) | infarct | mesenteriale (arteriële)(veneuze) | trombose | subacute ischemische-colitis

patient | patient
patiënt | zieke

complications dues à un appareillage médical incidents survenus au patient au cours d'actes médicaux et chirurgicaux substance médicamenteuse appropriée et correctement administrée à dose thérapeutique ou prophylactique, mais cause d'un effet indésirable quelconque réactions anormales de patients ou complications tardives causées par des interventions médicales et chirurgicales, sans mention d'incident au cours de l'intervention
complicaties van medische hulpmiddelen | genees- en heelkundige verrichtingen als oorzaak van afwijkende reactie van patiënt, of van latere complicatie, zonder vermelding van afwijkende gang van zaken tijdens verrichting | juist geneesmiddel op juiste wijze toegediend in therapeutische of profylactische dosering als oorzaak van elk ongewenst gevolg | ongelukken met patiënten tijdens genees- en heelkundige behandeling

Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa
Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa

enseignement au patient concernant la déclaration des droits du patient
patiënteneducatie over rechten van patiënt

infarctus du myocarde
myocardinfarct

infarctus du pli d'ongle/de la pulpe digitale dans la maladie rhumatoïde
nagelplooi-/vingertopinfarcten bij rheumatoid disease

infarctus des ganglions de la base
infarct van basaal ganglion

infarctus cérébral
cerebraal infarct

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

La place des anticoagulants oraux dans la prévention secondaire après infarctus du myocarde a été discutée dans le numéro thématique sur le traitement antithrombotique [Folia de février 2004]: les anticoagulants oraux ne se justifient pas de manière systématique après un infarctus du myocarde mais peuvent être envisagés chez les patients avec un risque thrombo-embolique veineux élevé, par ex. en cas d’infarctus antérieur étendu.
De plaats van orale anticoagulantia in de secundaire preventie van myocardinfarct werd besproken in het themanummer over antitrombotische behandeling [Folia februari 2004]: orale anticoagulantia zijn na myocardinfarct niet systematisch gerechtvaardigd maar kunnen overwogen worden bij patiënten met hoog risico van veneuze trombo-embolie, b.v. in geval van uitgebreid anteriorinfarct.

Home > Patients > Infarctus
Home > Patiënten > Hartaanval

L’absence de lien chronologique chez 8 des 9 patients ayant présenté un infarctus du myocarde ainsi que les facteurs de risque cardiovasculaire qu’ils présentaient ne suggèrent pas que Mozobil soit un facteur de risque indépendant dans la survenue d’infarctus du myocarde chez ces patients recevant également G-CSF.
Gezien het feit dat er bij 8 van de 9 patiënten geen sprake was van een temporeel verband en gezien het risicoprofiel van patiënten die een myocardinfarct kregen, wordt er niet vanuit gegaan dat het gebruik van Mozobil een onafhankelijk risico op een myocardinfarct met zich meebrengt voor patiënten die ook met G-CSF worden behandeld.

L’association prasugrel + acide acétylsalicylique a été significativement plus efficace au niveau du risque d’infarctus du myocarde non fatal (7,4% versus 9,7%) et de thrombose de stent (1,1% versus 2,4%); le bénéfice semblait plus grand chez les patients diabétiques et chez les patients présentant un infarctus du myocarde avec sus-décalage du segment ST. Aucune différence significative entre les deux associations n’a été démontrée en ce qui concerne la mortalité globale et le risque d’accident vasculaire cérébral non fatal.
De associatie prasugrel + acetylsalicylzuur was significant doeltreffender voor wat betreft het risico van niet-fataal myocardinfarct (7,4 % versus 9,7 %) en stenttrombose (1,1 % versus 2,4 %); het voordeel leek groter bij diabetici en bij patiënten met STEMI. Er was geen significant verschil tussen de twee associaties voor wat betreft globale mortaliteit en risico van niet-fataal cerebrovasculair accident.

Chez les personnes n’ayant jamais présenté d’arythmies mettant la vie en danger, mais ayant fait un infarctus du myocarde, seuls les β-bloquants ont montré un effet favorable sur le risque de mort subite, même chez les patients avec une très faible fraction d’éjection. Les antiarythmiques ne sont pas indiqués: une augmentation de la mortalité a même été observée avec certains médicaments chez des patients qui ont fait un infarctus du myocarde.
Bij personen die nog geen levensbedreigende aritmieën hebben doorgemaakt, maar wel een myocardinfarct, is enkel voor β-blokkers een gunstig effect op het risico van plotse dood aangetoond, ook bij patiënten met zeer lage ejectiefractie; anti-aritmica hebben geen plaats: met sommige middelen werd bij patiënten die een myocardinfarct hebben doorgemaakt zelfs een verhoogde mortaliteit gezien.

Chez les personnes n’ayant jamais présenté d’arythmies mettant la vie en danger, mais ayant fait un infarctus du myocarde, seuls les ß-bloquants ont montré un effet favorable sur le risque de mort subite, même chez les patients avec une très faible fraction d’éjection. Les antiarythmiques ne sont pas indiqués: une augmentation de la mortalité a même été observée avec certains médicaments chez des patients qui ont fait un infarctus du myocarde.
Bij personen die nog geen levensbedreigende aritmieën hebben doorgemaakt, maar wel een myocardinfarct, is enkel voor ß-blokkers een gunstig effect op het risico van plotse dood aangetoond, ook bij patiënten met zeer lage ejectiefractie; anti-aritmica hebben geen plaats: met sommige middelen werd bij patiënten die een myocardinfarct hebben doorgemaakt zelfs een verhoogde mortaliteit gezien.

Dans les articles parus dans les Folia de février 2010 et de mars 2011 sur les acides gras oméga-3 (tels que l’acide docosahexaénoïque ou DHA, l’acide eicosapentaénoïque ou EPA), la conclusion était qu’il existait quelques preuves d’un effet positif limité sur la morbidité et/ou mortalité cardio-vasculaire chez les patients qui avaient fait récemment un infarctus du myocarde (c.-à-d. dans les 3 mois précédents) et chez les patients insuffisants cardiaques chroniques, mais que de nombreuses incertitudes subsistaient; chez les personnes sans infarctus récent ou sans insuffisance cardiaque, il n’y avait pas suffisamment de preuves pour encourager l’utilisation de suppléments d’acides gras oméga-3. Suite à la publication de données récentes, il semble utile de réévaluer ces conclusions.
In de artikels over omega-3-vetzuren (bv. docosahexa-eenzuur of DHA, eicosapenta-eenzuur of EPA) in de Folia van februari 2010 en maart 2011 was de conclusie dat er enige evidentie is van een beperkt gunstig effect op de cardiovasculaire morbiditeit en/of mortaliteit bij patiënten die recent (d.w.z. binnen de laatste 3 maanden) een myocardinfarct hebben doorgemaakt en bij patiënten met chronisch hartfalen, maar dat er veel onzekerheden bleven bestaan; bij personen zonder recent infarct of zonder hartfalen was er te weinig evidentie om het gebruik van omega-3-vetzuur-supplementen aan te moedigen.

Les patients ayant récemment arrêté le traitement par l’acide acétylsalicylique, avaient un risque plus élevé d’infarctus du myocarde non fatal: sur 1.000 patients ayant arrêté leur traitement, 4 cas supplémentaires d’infarctus non fatal sont survenus par année.
Patiënten die recent de behandeling met acetylsalicylzuur stopten, hadden een hoger risico van niet-fataal myocardinfarct: per 1.000 patiënten die hun behandeling stopten, traden er per jaar 4 extra niet-fatale infarcten op.

Il est clair que chez les patients qui ont eu un infarctus du myocarde aigu et qui présentent des signes de dysfonctionnement ventriculaire gauche ou d’insuffisance cardiaque, un traitement à long terme par un IECA se justifie (voir plus haut " Phase aiguë de l’infarctus du myocarde" ).
Het is duidelijk dat bij patiënten die een acuut myocardinfarct hebben doorgemaakt en die tekenen van linkerventrikeldisfunctie of hartfalen vertonen, een langetermijnbehandeling met een ACE-inhibitor zinvol is (zie hoger onder " De acute fase van het myocardinfarct" ).

Affections cardiovasculaires Infarctus du myocarde Des cas d’infarctus du myocarde (IDM) ont été rapportés chez des patients recevant du thalidomide, notamment chez ceux qui présentent des facteurs de risque connus.
Cardiovasculaire aandoeningen Myocardinfarct Myocardinfarct (MI) is gerapporteerd bij patiënten die thalidomide kregen, voornamelijk bij patiënten met bekende risicofactoren.