Vertaling van "patients hypertendus " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

patient | patient
patiënt | zieke

complications dues à un appareillage médical incidents survenus au patient au cours d'actes médicaux et chirurgicaux substance médicamenteuse appropriée et correctement administrée à dose thérapeutique ou prophylactique, mais cause d'un effet indésirable quelconque réactions anormales de patients ou complications tardives causées par des interventions médicales et chirurgicales, sans mention d'incident au cours de l'intervention
complicaties van medische hulpmiddelen | genees- en heelkundige verrichtingen als oorzaak van afwijkende reactie van patiënt, of van latere complicatie, zonder vermelding van afwijkende gang van zaken tijdens verrichting | juist geneesmiddel op juiste wijze toegediend in therapeutische of profylactische dosering als oorzaak van elk ongewenst gevolg | ongelukken met patiënten tijdens genees- en heelkundige behandeling

Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa
Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa

enseignement au patient concernant la déclaration des droits du patient
patiënteneducatie over rechten van patiënt

risque (patient à-) | à risque
risicopatiënt | patiënt die gevaar loopt om ziek te worden

double aveugle (en-) | ni les patients ni les médecins ne connaissent la nature des traitements administrés
dubbelblind | zonder medeweten van de zieke en de arts

moniteur de fréquence cardiaque au chevet du patient
hartslagmonitor aan bed

baigner le patient
bad geven aan patiënt

habiller/déshabiller un patient
aankleden patiënt

chaise ergonomique pour patient
aangepaste ergonomische stoel

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Chez les patients hypertendus diabétiques ayant une insuffisance rénale chronique et une protéinurie patente, une hyperkaliémie (≥ 5,5 mEq/l) est survenue chez 46,3% des patients du groupe irbésartan et 26,3% des patients du groupe placebo. des augmentations significatives de la créatine kinase plasmatique ont été observées fréquemment (1,7%) chez les sujets traités par irbésartan.
Bij hypertensieve diabetespatiënten met chronische nierinsufficiëntieen uitgesproken proteïnurie kwam hyperkaliëmie ( 5,5 mEq/l) voor bij 46,3% van de patiënten in de irbesartan groep en 26,3% van de patiënten in de placebogroep. belangrijke verhogingen van plasmacreatinekinase werden vaak waargenomen (1,7%) bij met irbesartan behandelde personen.

Chez les patients hypertendus diabétiques ayant une microalbuminurie et une fonction rénale normale, une hyperkaliémie (≥ 5,5 mEq/l) est survenue chez 29,4% (c'est-à-dire très fréquemment) des patients du groupe irbésartan 300 mg et chez 22% des patients du groupe placebo.
Bij hypertensieve diabetespatiënten met microalbuminurie en normale nierfunctie kwam hyperkaliëmie ( 5,5 mEq/l) voor bij 29,4% van de patiënten in de irbesartan 300 mg groep en bij 22% van de patiënten in de placebogroep.

L’étude LIFE: losartan versus aténolol, chez des patients hypertendus présentant une hypertrophie ventriculaire gauche à l’ECG [ce qui n’est observé que chez 2 à 6% des patients hypertendus; voir Folia d’ août 2002 ].
De LIFE-studie: losartan versus atenolol, bij patiënten met hypertensie en linkerventrikelhypertrofie op ECG [zie Folia augustus 2002 , waar ook werd vermeld dat linkerventrikelhypertrofie op ECG bij slechts 2 tot 6% van de hypertensiepatiënten zal worden gezien].

- L’étude LIFE: losartan versus aténolol, chez des patients hypertendus présentant une hypertrophie ventriculaire gauche à l’ECG [ce qui n’est observé que chez 2 à 6% des patients hypertendus; voir Folia d’août 2002].
- De LIFE-studie: losartan versus atenolol, bij patiënten met hypertensie en linkerventrikelhypertrofie op ECG [zie Folia augustus 2002, waar ook werd vermeld dat linkerventrikelhypertrofie op ECG bij slechts 2 tot 6% van de hypertensiepatiënten zal worden gezien].

Les effets antihypertenseurs de deux doses de telmisartan ont été évalués chez 76 patients hypertendus, pour la plupart en surpoids (poids ≥ 20 kg et ≤ 120 kg, poids moyen 74,6 kg) et âgés de 6 à moins de 18 ans, après la prise de 1 mg/kg (n = 29 patients traités) ou 2 mg/kg (n = 31 patients traités) de telmisartan sur une période de quatre semaines de traitement.
De bloeddrukverlagende effecten van twee doseringen van telmisartan werden beoordeeld in 76 hypertensieve patiënten, grotendeels met overgewicht in de leeftijd van 6 tot < 18 jaar (lichaamsgewicht ≥20 kg en ≤120 kg, gemiddeld 74,6 kg), na het nemen van telmisartan 1mg/kg (n=29 behandeld) of 2 mg/kg (n=31 behandeld) gedurende een 4 weken durende behandelperiode.

(a) Il s’agissait de patients atteints d’une affection coronarienne (entre autres antécédents d’infarctus du myocarde, angor), d’une affection vasculaire cérébrale, d’une affection vasculaire périphérique et/ou de diabète avec atteinte organique; environ 68 % des patients étaient hypertendus; la tension artérielle moyenne au début de l’étude était de 141,8/82,1 mmHg.
* Het ging om patiënten met coronairlijden (o.a. antecedenten van myocardinfarct, angor), cerebrovasculair lijden, perifeer vaatlijden en/of diabetes met eindorgaanschade; ongeveer 68% van de patiënten was hypertensief; de gemiddelde bloeddruk bij de start van de studie bedroeg 141,8/82,1 mmHg.

Ce qui est surprenant, c’est que cette augmentation était due à une augmentation du nombre de prescriptions de sartans (de 8,6 % à 15,9 %). Les auteurs de l’éditorial attribuent ce fait à la publication et à la promotion de l’étude LIFE, une étude qui a été réalisée auprès d’une population sélective de patients (patients hypertendus avec des signes d’hypertrophie ventriculaire gauche à l’ECG) et dans laquelle un bénéfice en termes de morbidité et mortalité cardio-vasculaires a été observé avec le losartan par rapport à l’aténolol [voir Folia d' août 2002 ].
Opvallend is dat deze stijging te wijten was aan een stijging van het aantal voorschriften van de sartanen (van 8,6% naar 15,9%): de auteurs van het editoriaal wijten dit aan de publicatie en promotie van de LIFE-studie, een studie die werd uitgevoerd bij een geselecteerde patiëntenpopulatie (hypertensiepatiënten met linkerventrikelhypertrofie op ECG) waarbij een voordeel werd gezien in termen van cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit van losartan op atenolol [zie Folia augustus 2002 ].

D’après un éditorial paru dans le Lancet, les sartans sont probablement aussi efficaces que d’autres antihypertenseurs dans la prévention des accidents cardio-vasculaires chez des patients hypertendus, pour autant que la diminution de la tension artérielle soit comparable.
Wat leren ons de LIFE-, de SCOPE- en de VALUE-studie over de plaats van sartanen in de aanpak van hypertensie? Volgens een editoriaal in de Lancet zijn de sartanen waarschijnlijk even doeltreffend als andere antihypertensiva in de preventie van cardiovasculaire accidenten bij patiënten met hypertensie, op voorwaarde dat de bloeddruk even goed wordt verlaagd.

L’étude VALUE: valsartan versus amlodipine, chez des patients hypertendus avec un risque cardio-vasculaire élevé.
De VALUE-studie: valsartan versus amlodipine, bij patiënten met hypertensie en hoog cardiovasculair risico.

L’étude SCOPE: candésartan versus placebo, chez des patients âgés hypertendus.
De SCOPE-studie: candesartan versus placebo, bij bejaarde hypertensieve patiënten.