Vertaling van "patients patients hypertendus " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

patient | patient
patiënt | zieke

complications dues à un appareillage médical incidents survenus au patient au cours d'actes médicaux et chirurgicaux substance médicamenteuse appropriée et correctement administrée à dose thérapeutique ou prophylactique, mais cause d'un effet indésirable quelconque réactions anormales de patients ou complications tardives causées par des interventions médicales et chirurgicales, sans mention d'incident au cours de l'intervention
complicaties van medische hulpmiddelen | genees- en heelkundige verrichtingen als oorzaak van afwijkende reactie van patiënt, of van latere complicatie, zonder vermelding van afwijkende gang van zaken tijdens verrichting | juist geneesmiddel op juiste wijze toegediend in therapeutische of profylactische dosering als oorzaak van elk ongewenst gevolg | ongelukken met patiënten tijdens genees- en heelkundige behandeling

Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa
Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa

enseignement au patient concernant la déclaration des droits du patient
patiënteneducatie over rechten van patiënt

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Le profil de sécurité observé dans les études cliniques contrôlées chez des patients adultes en postinfarctus et/ou avec insuffisance cardiaque est différent du profil de sécurité global observé chez les patients hypertendus.
Het veiligheidsprofiel dat werd waargenomen in gecontroleerde klinische studies bij volwassen patiënten na een infarct en/of met hartfalen, verschilt van het algemene veiligheidsprofiel bij patiënten met hypertensie.

Caractéristiques des patients Chez les patients âgés hypertendus, les concentrations plasmatiques de losartan et de son métabolite actif ne sont pas significativement différentes par rapport aux jeunes patients hypertendus.
Kenmerken bij patiënten Bij oudere hypertensieve patiënten verschillen de plasmaconcentraties van losartan en zijn actieve metaboliet niet essentieel van de concentraties die worden gevonden bij jonge hypertensieve patiënten.

L’efficacité de losartan potassique est la même chez les patients hypertendus hommes que chez les femmes, et chez les patients hypertendus jeunes (moins de 65 ans) que chez les patients âgés.
Kaliumlosartan is evenzeer werkzaam bij mannen als bij vrouwen, en bij jongere (minder dan 65 jaar oud) en oudere hypertensiepatiënten.

Caractéristiques des patients : Chez les patients âgés hypertendus, les concentrations plasmatiques de losartan potassique et de son métabolite actif sont à peu près les mêmes que chez les patients hypertendus jeunes.
Karakteristieken bij de patiënten: De plasmaconcentraties van kaliumlosartan en zijn actieve metaboliet bij oudere hypertensiepatiënten verschillen niet wezenlijk met die bij jongere hypertensiepatiënten.

Caractéristiques chez les patients Losartan - hydrochlorothiazide : Les concentrations plasmatiques du losartan et de son métabolite actif et l’absorption de l’HCTZ chez les patients hypertendus âgés ne sont pas significativement différentes de celles observées chez des patients hypertendus plus jeunes.
Eigenschappen bij patiënten Losartan - hydrochloorthiazide: De plasmaconcentraties van losartan en zijn actieve metaboliet en de absorptie van hydrochloorthiazide bij oudere hypertensiepatiënten verschillen niet significant met die bij jonge hypertensiepatiënten.

- L’étude LIFE: losartan versus aténolol, chez des patients hypertendus présentant une hypertrophie ventriculaire gauche à l’ECG [ce qui n’est observé que chez 2 à 6% des patients hypertendus; voir Folia d’août 2002].
- De LIFE-studie: losartan versus atenolol, bij patiënten met hypertensie en linkerventrikelhypertrofie op ECG [zie Folia augustus 2002, waar ook werd vermeld dat linkerventrikelhypertrofie op ECG bij slechts 2 tot 6% van de hypertensiepatiënten zal worden gezien].

L’étude LIFE: losartan versus aténolol, chez des patients hypertendus présentant une hypertrophie ventriculaire gauche à l’ECG [ce qui n’est observé que chez 2 à 6% des patients hypertendus; voir Folia d’ août 2002 ].
De LIFE-studie: losartan versus atenolol, bij patiënten met hypertensie en linkerventrikelhypertrofie op ECG [zie Folia augustus 2002 , waar ook werd vermeld dat linkerventrikelhypertrofie op ECG bij slechts 2 tot 6% van de hypertensiepatiënten zal worden gezien].

Des augmentations de l'azote uréique du sang et de la créatinine sérique ont été observées chez respectivement 2% et 2 % des patients hypertendus recevant du quinapril en monothérapie et chez respectivement 4% et 3% des patients hypertendus sous quinapril/HCTZ.
Stijgingen van BUN en serumcreatinine werden waargenomen bij respectievelijk 2% en 2% van de hypertensieve patiënten die een monotherapie met quinapril kregen en bij respectievelijk 4% en 3% van de hypertensieve patiënten die quinapril/HCTZ kregen.

Il a été montré que le valsartan diminuait l’excrétion urinaire d’albumine chez les patients hypertendus diabétiques de type 2 ayant une microalbuminurie. L’étude MARVAL (Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) évaluait la diminution de l’excrétion urinaire d’albumine (EUA) sous un traitement par valsartan (80 à 160 mg une fois par jour) en comparaison à l’amlodipine (5 à 10 mg une fois par jour), chez 332 patients diabétiques de type 2 (âge moyen : 58 ans ; 265 hommes) présentant une microalbuminurie (valsartan : 58 μg/min; amlodipine : 55,4 μg/min), hypertendus ou non, avec une fonction rénale préservée (créatininémie < 120 μmol/l).
Na 24 weken was de UAE verlaagd (p< 0,001) met 42% (-24,2 µg/min; 95% CI: -40,4 tot -19,1) met valsartan en ongeveer 3% (-1,7 µg/min; 95% CI: -5,6 tot 14,9) met amlodipine ondanks vergelijkbare mate van bloeddrukverlaging in beide groepen.

Ce qui est surprenant, c’est que cette augmentation était due à une augmentation du nombre de prescriptions de sartans (de 8,6 % à 15,9 %). Les auteurs de l’éditorial attribuent ce fait à la publication et à la promotion de l’étude LIFE, une étude qui a été réalisée auprès d’une population sélective de patients (patients hypertendus avec des signes d’hypertrophie ventriculaire gauche à l’ECG) et dans laquelle un bénéfice en termes de morbidité et mortalité cardio-vasculaires a été observé avec le losartan par rapport à l’aténolol [voir Folia d' août 2002 ].
Opvallend is dat deze stijging te wijten was aan een stijging van het aantal voorschriften van de sartanen (van 8,6% naar 15,9%): de auteurs van het editoriaal wijten dit aan de publicatie en promotie van de LIFE-studie, een studie die werd uitgevoerd bij een geselecteerde patiëntenpopulatie (hypertensiepatiënten met linkerventrikelhypertrofie op ECG) waarbij een voordeel werd gezien in termen van cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit van losartan op atenolol [zie Folia augustus 2002 ].