Vertaling van "patients présentant une accoutumance aux opioïdes " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Des spécialités pharmaceutiques et des remèdes populaires très divers peuvent être impliqués. Trois groupes sont particulièrement importants: a) des médicaments psychotropes n'entraînant pas de dépendance tels les antidépresseurs, b) les laxatifs, et c) des analgésiques pouvant être achetés sans prescription médicale, tels que l'aspirine et le paracétamol. L'utilisation persistante de ces substances entraîne fréquemment des contacts excessifs avec des professionnels de la santé ou leurs équipes et s'accompagne parfois d'effets somatiques nocifs induits par les substances. Les sujets s'opposent souvent aux tentatives faites pour déconseiller ou interdire l'utilisation du produit; en ce qui concerne les laxatifs et les analgésiques, les sujets peuvent ne pas tenir compte des avertissements relatifs aux complications somatiques telles qu'un dysfonctionnement rénal ou des perturbations électrolytiques (voire à la survenue de celles-ci). Alors que le patient a habituellement une appétence manifeste pour la substance, il ne présente pas de symptômes de dépendance ou de sevrage comme dans le cas des substances psycho-actives précisées en F10-F19. | Abus de:antiacides | préparations à base de plantes ou remèdes populaires | stéroïdes ou hormones | vitamines | Prise régulière de laxatifs
Omschrijving: Een grote verscheidenheid van geneesmiddelen en huismiddelen kan hier een rol spelen, maar met name belangrijk zijn de groepen: (a) psychotrope middelen die geen afhankelijkheid geven, zoals antidepressiva, (b) laxantia en (c) analgetica die zonder recept verkrijgbaar zijn, zoals aspirine en paracetamol. Aanhoudend gebruik van deze middelen brengt vaak nodeloze contacten met de gezondheidszorg mee en gaat soms gepaard met schadelijke lichamelijke-effecten. Pogingen om het gebruik van het middel te ontraden of te verbieden stuiten dikwijls op weerstand; met betrekking tot laxantia en analgetica kan dit zo zijn ondanks waarschuwingen voor (of zelfs de ontwikkeling van) lichamelijke schade, zoals nierfunctiestoornissen of elektrolytverstoringen. Hoewel het doorgaans duidelijk is dat de patiënt sterk gemotiveerd is om het middel in te nemen, ontwikkelen zich geen afhankelijkheid of onthoudingsverschijnselen, zoals bij de psychoactieve middelen die zijn gespecificeerd in F10-F19. | Neventerm: | misbruik van | antacida | misbruik van | kruiden of huismiddelen | misbruik van | steroïden of hormonen | misbruik van | vitaminen | habitueel gebruik van laxeermiddelen

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Le tramadol doit être utilisé avec prudence chez les patients présentant une accoutumance aux opioïdes, un traumatisme crânien, une élévation de la pression intracrânienne, un niveau de conscience réduit d’origine incertaine et chez les patients enclins à des troubles convulsifs ou les personnes en état de choc.
Tramadol dient met voorzichtigheid te worden gebruikt door aan opioïden verslaafde patiënten, patiënten met een hoofdletsel, een verhoogde intracraniële druk, een verminderd bewustzijn en door patiënten met aanleg voor convulsieve stoornissen of personen die in shocktoestand verkeren.

Le tramadol ne convient pas comme traitement de substitution chez les patients présentant une accoutumance aux opioïdes.
Tramadol is niet geschikt als substituut voor patiënten die verslaafd zijn aan opioïden.

Les patients présentant un risque plus élevé de dépendance aux opioïdes peuvent toujours être traités avec des préparations d’opioïdes à libération modifiée. Toutefois, il faudra contrôler chez ces patients l’apparition de signes de mauvaise utilisation, de dépendance ou d’accoutumance.
Patiënten met een verhoogd risico op opioïdenmisbruik kunnen gepast behandeld worden met een opioïdeformulering met gereguleerde afgifte; deze patiënten moeten wel geobserveerd worden op tekenen van verkeerd gebruik, misbruik of verslaving.

Les patients qui ont des antécédents d’accoutumance/alcoolisme sont plus enclins à développer une accoutumance et une dépendance au traitement d’opioïdes.
Patiënten met een voorgeschiedenis van geneesmiddelafhankelijkheid/alcoholmisbruik hebben een verhoogd risico om afhankelijkheid en misbruik te ontwikkelen bij een behandeling met opioïden.

Les patients présentant plus de risques d’abuser des opioïdes peuvent toujours être traités de manière appropriée au moyen de formulations d’opioïdes à libération modifiée ; cependant, ces patients devront être surveillés quant aux signes d’usage impropre, d’abus ou de dépendance.
Patiënten met een verhoogd risico op opioïdemisbruik kunnen nog steeds op passende wijze worden behandeld met opioïdeformuleringen met gereguleerde afgifte; deze patiënten moeten echter wel gecontroleerd worden op tekenen van onjuist gebruik, misbruik of verslaving.

Cela vaut également pour les patients atteints d’un trouble pulmonaire, hépatique ou rénal grave, les patients souffrant d’un myxœdème, d’une hypothyroïdie, de la maladie d’Addison (insuffisance surrénalienne), d’une hypertrophie de la prostate, d’une psychose toxique (alcool, par exemple), d’alcoolisme, de delirium tremens, d’une dépendance connue aux opioïdes, d’une pancréatite, de cholélithiase, d’affections intestinales obstructives et inflammatoires ou d’une élévation de la pression intracrânienne, les patients dont la tension artérielle est difficile à maîtriser, les patients présentant un trouble épileptique ou une tendance aux convulsions ou les patients traités avec un inhibiteur de la MAO.
Dit geldt ook voor patiënten met een ernstige long-, lever- of nierfunctiestoornis, patiënten met myxoedeem, hypothyreoïdie, de ziekte van Addison (bijnierinsufficiëntie), prostaathypertrofie, toxische psychose (b.v. alcohol), alcoholisme, delirium tremens, bekende opioïd-afhankelijkheid, pancreatitis, cholelithiase, obstructieve en inflammatoire darmaandoeningen, verhoogde intracraniale druk, patiënten die hun bloeddruk niet onder controle kunnen houden, patiënten met een epileptische stoornis of die neiging hebben tot convulsies, of die worden behandeld met een MAO-remmer.

Les éléments de preuve disponibles ne permettent pas de conclure à l’efficacité de la rotation des opioïdes chez les patients présentant un soulagement inadéquat de la douleur, une toxicité intolérable liée aux opioïdes ou encore des effets indésirables.
Het beschikbare bewijsmateriaal laat niet toe conclusies te trekken over de werkzaamheid van opioïdrotatie bij patiënten met onvoldoende pijnverlichting en opioïdgerelateerde toxiciteit of bijwerkingen die niet worden verdragen.

Précipitation du syndrome de sevrage aux opioïdes Lors de l'instauration du traitement par buprénorphine/naloxone, le médecin doit prendre en compte le profil agoniste partiel de la buprénorphine et être conscient que le traitement peut précipiter l'apparition d'un syndrome de sevrage chez les patients dépendants aux opioïdes, particulièrement si le traitement est administré moins de 6 heures après la dernière utilisation d'héroïne ou d'un autre opioïde à durée d'action courte, ou s'il est administré moins de 24 heures après la dernière prise de méthadone.
Wanneer een behandeling met buprenorfine/naloxon wordt opgestart, moet de arts zich bewust zijn van het partiële agonistprofiel van buprenorfine en dat dit afkickverschijnselen kan versnellen bij patiënten die afhankelijk zijn van opioïden, met name indien dit minder dan 6 uur na het laatste gebruik van heroïne of een ander kortwerkend opioïde wordt toegediend of minder dan 24 uur na de laatste dosis methadon.

Combinaison d’opioïdes Les éléments de preuve disponibles ne permettent pas de conclure à l’efficacité de l’utilisation concomitante de deux opioïdes forts pour l’analgésie d’arrièreplan des patients cancéreux traités habituellement par un seul opioïde fort et présentant un soulagement inadéquat de la douleur et/ou des effets indésirables et intolérables liés au traitement.
De beschikbare evidentie laat niet toe conclusies te trekken over de werkzaamheid van het gelijktijdige gebruik van twee sterk werkende opioïden voor bestrijding van achtergrondpijn bij die kankerpatiënten die tijdens het gebruik van één sterk werkend opioïd onvoldoende pijnverlichting ervaren, en/of die opioïdgerelateerde bijwerkingen ervaren die niet verdragen worden.

Pour le traitement des douleurs légères liées au cancer, il semblerait que le paracétamol utilisé comme adjuvant d’un schéma thérapeutique stabilisé d’opioïdes de Palier III de l’OMS ne présente aucune différence en termes de soulagement de la douleur par rapport aux opioïdes de Palier III utilisés seuls.
Er zijn aanwijzingen dat paracetamol als add-on bij een gestabiliseerd regime van WGO stap III-opioïden, in vergelijking met stap III-opioïden alleen, geen enkel verschil maakt wat betreft pijnverlichting bij milde kankerpijn.