Traduction de «patients ≥ 8-20 » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

enseignement au patient concernant la déclaration des droits du patient
patiënteneducatie over rechten van patiënt

complications dues à un appareillage médical incidents survenus au patient au cours d'actes médicaux et chirurgicaux substance médicamenteuse appropriée et correctement administrée à dose thérapeutique ou prophylactique, mais cause d'un effet indésirable quelconque réactions anormales de patients ou complications tardives causées par des interventions médicales et chirurgicales, sans mention d'incident au cours de l'intervention
complicaties van medische hulpmiddelen | genees- en heelkundige verrichtingen als oorzaak van afwijkende reactie van patiënt, of van latere complicatie, zonder vermelding van afwijkende gang van zaken tijdens verrichting | juist geneesmiddel op juiste wijze toegediend in therapeutische of profylactische dosering als oorzaak van elk ongewenst gevolg | ongelukken met patiënten tijdens genees- en heelkundige behandeling

Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa
Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa

administration d'un lavement au patient
toedienen van lavement aan patiënt

contaminant donné à un patient
besmetter gegeven aan patiënt

moniteur de fréquence cardiaque au chevet du patient
hartslagmonitor aan bed

chaise ergonomique pour patient
aangepaste ergonomische stoel

habiller/déshabiller un patient
aankleden patiënt

baigner le patient
bad geven aan patiënt

exposition d'un patient aux rayonnements thérapeutiques médicaux
blootstelling van patiënt aan medische therapeutische straling

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

17,7–20,3) chez les patients traités par placebo/dexaméthasone (N = 351). La durée médiane de survie sans progression de la maladie a été de 48,1 semaines (IC à 95 % : 36,4–62,1) chez les patients traités par lénalidomide/dexaméthasone contre 20,0 semaines (IC à 95 % : 16,1–20,1) chez les patients traités par placebo/dexaméthasone.
In deze gepoolde uitgebreide follow-up-analyse bedroeg de mediane TTP 60,1 weken (95% BI: 44,3; 73,1) bij patiënten behandeld met lenalidomide/dexamethason (N = 353) versus 20,1 weken (95% BI: 17,7; 20,3) bij patiënten behandeld met placebo/dexamethason (N = 351).

13:40 14:00 Un patient connecté pour un système de santé efficace / Christian Dezangré 14:00 14:20 Le coaching des patients malades chroniques / Irina Odnoletkova 14:20 14:40 @dvice : Nouvel espace de communication entre le médecin et son patient Francis Bries / Dr Eric Mertens / Véronique Vanelderen
13:40 14:00 De digitale patiënt: op weg naar een efficiënt gezondheidssysteem / Christian Dezangré 14:00 14:20 Coaching van de patiënt met een chronische aandoening / Irina Odnoletkova 14:20 14:40 @dvice: Nieuwe communicatieruimte tussen de arts en zijn patiënt Francis Bries / Dr Eric Mertens / Véronique Vanelderen

La proportion des patients chez qui les besoins en nutrition parentérale ont diminué de 20 à 100 % aux semaines 20 et 24 a été différé de façon statistiquement significative entre les groupes teduglutide (27 patients sur 43, 62,8 %) et placebo (13 patients sur 43, 30,2 % ; p=0,002).
Het deel van de personen die behandeld werden met teduglutide bij wie 20% tot 100% reductie aan parenterale voeding bij week 20 en 24 werd bereikt, was statistisch significant verschillend van placebo (27/43 personen, 62,8% vs. 13/43 patiënten, 30,2%, p=0,002).

Pour faire face à l’hétérogénéité de la manifestation de la maladie chez les patients, on a eu recours à un critère d’évaluation composite qui résumait les changements cliniquement significatifs sur cinq variables d’efficacité (CVF normale prédite en pourcentage, test de marche TM6M, amplitude des mouvements de flexion des épaules, indice d’apnée/hypopnée (AHI) et acuité visuelle). La réponse globale était une amélioration chez 26 patients (58 %), aucun changement chez 10 patients (22 %) et une détérioration chez 9 patients (20 %).
Om de heterogeniteit in de manifestatie van de ziekte over alle patiënten in kaart te brengen, werd een samengesteld eindpunt gebruikt waarbij klinisch significante veranderingen aan de hand van 5 werkzaamheidsvariabelen werden samengevat (percentage voorspelde waarde normale FVC, afgelegde afstand tijdens de 6MWT, gewrichtsbeweeglijkheid van de schouder, AHI, en visuele scherpte). De globale respons kwam voor 26 patiënten (58%) neer op een verbetering, bij 10 patiënten (22%) trad geen verandering op, en bij 9 patiënten (20%) werd een verslechtering vastgesteld.

La durée médiane de survie sans progression de la maladie a été de 48,1 semaines (IC à 95 % : 36,4–62,1) chez les patients traités par lénalidomide/dexaméthasone contre 20,0 semaines (IC à 95 % : 16,1–20,1) chez les patients traités par placebo/dexaméthasone.
De mediane progressievrije overleving was 48,1 weken (95% BI: 36,4; 62,1) bij patiënten behandeld met lenalidomide/dexamethason versus 20,0 weken (95% BI: 16,1; 20,1) bij patiënten behandeld met placebo/dexamethason.

Une réponse numériquement plus faible a été observée chez les patients âgés de 20 ans et plus : la variation du VEMS observée par rapport à la valeur initiale chez les patients âgés de 20 ans et plus a été plus faible (0,3 % avec TOBI Podhaler et 0,9 % avec TOBI, solution pour inhalation par nébuliseur).
Een numeriek lagere respons bij patiënten ≥20 jaar was waargenomen: De verandering ten opzichte van de baseline FEV 1 die is waargenomen bij patiënten van 20 jaar of ouder, was kleiner (0,3% met TOBI Podhaler en 0,9% met TOBI verneveloplossing).

Un patient âgé de 20 à 29 ans sur 1.000 est hospitalisé pour cholécystectomie. Cette proportion passe à plus de 2 patients sur 1.000 pour les 50-59 ans et à plus de 3 patients pour 1.000 pour la tranche des 70-79.
Eén op 1.000 personen onder onze leden tussen 20 en 29 jaar wordt gehospitaliseerd voor een cholecystectomie, terwijl dat voor de groepen van 50-59 jaar en 70-79 jaar respectievelijk meer dan twee op de 1.000 en meer dan drie op de 1.000 is.

Imatinib Patients résistants 226 (70 %) 109 (80 %) Patients intolérants sans RCyM 95 (30 %) 27 (20 %) Durée médiane du traitement par imatinib (jours) 975 857 (25ème-75ème percentiles) (519-1 488) (424-1 497) Traitement antérieur par hydroxyurée 83 % 91 % Traitement antérieur par interféron 58 % 50 % Greffe de moelle osseuse antérieure 7 % 8 % * Information manquante sur le statut de résistance/intolérance à l’imatinib pour un patient.
Mediane tijd sinds diagnose in maanden (bereik) Imatinib Resistent 226 (70%) Intolerant zonder MCyR 95 (30%) Mediane tijd van imatinibbehandeling in 975 dagen (519-1.488) (25ste-75ste percentiel) Voorafgaand hydroxyureum 83% 91% Voorafgaand interferon 58% 50% Voorafgaand beenmergtransplantatie 7% 8% * Voor één patiënt ontbreekt informatie over de imatinib-resistente/intolerante status.

une réduction significative du risque absolu de mortalité globale : metformine, 13,5 événements pour 1000 patient-années, par rapport au régime seul, 20,6 événements pour 1000 patient-années (p = 0,011) et par rapport aux groupes combinés recevant une monothérapie par sulfamides hypoglycémiants ou insuline, 18,9 événements pour 1000 patient-années (p = 0,021),
een significantie vermindering van het absolute risico van alle mortaliteit: metformine: 13,5 voorvallen per 1000 patiëntjaren, dieet alleen: 20,6 voorvallen per 1000 patiëntjaren (p=0,011) en de gecombineerde groepen met monotherapie met een sulfonylureumderivaat of insuline: 18,9 voorvallen per 1000 patiëntjaren (p=0,021).

De manière générale, les coûts totaux de soins de santé des patients Alzheimer vivant à domicile sont plus faibles chez les patients traités par médicaments que chez ceux qui ont arrêté le traitement (différence de 20% en 2012).
De totale kostprijs van de geneeskundige verzorging van thuiswonende alzheimerpatiënten is over het algemeen overigens lager bij patiënten die behandeld worden met geneesmiddelen dan bij patiënten waarbij de behandeling stopgezet werd (verschil van 20% in 2012).