Vertaling van "pour la comparaison dose standard versus " (Frans → Nederlands) :

Réponse clinique 41,9 % 28,4 % 0,038 * Valeur de p pour la comparaison dose standard versus dose faible.
Klinische respons 41,9% 28,4% 0,038 * p waarde voor vergelijking standaarddosering versus lage dosering.

Arrêt des corticoïdes N = 33 N = 38 Semaine 26 84,8 % 65,8 % 0,066 Semaine 52 69,7 % 60,5 % 0,420 Arrêt des immunomodulateurs 2 N = 60 N = 57 Semaine 52 30,0 % 29,8 % 0,983 Fermeture des fistules 3 N = 15 N = 21 Semaine 26 46,7 % 38,1 % 0,608 Semaine 52 40,0 % 23,8 % 0,303 1 Valeur de p pour la comparaison dose standard versus dose faible 2 Le traitement immunosuppresseur ne pouvait être arrêté qu'à partir de la semaine 26, à la libre
Discontinuering corticosteroïden N= 33 N=38 Week 26 84,8% 65,8% 0,066 Week 52 69,7% 60,5% 0,420 Discontinuering van immunomodulatoren 2 N=60 N=57 Week 52 30,0% 29,8% 0,983 Fistelremissie 3 N=15 N=21 Week 26 46,7% 38,1% 0,608 Week 52 40,0% 23,8% 0,303 1 p-waarde voor vergelijking standaarddosering versus lage dosering 2 Immunosuppressieve behandeling kon alleen worden gediscontinueerd op of na week 26 na

* p < 0,001 pour Humira versus placebo, comparaisons combinées des pourcentages ** p < 0,02 pour Humira versus placebo, comparaisons combinées des pourcentages
patiënten met steroïdvrije remissie 5% (3/66) 29% (17/58)* 20% (15/74)** voor > =90 dagen a * p < 0,001 voor paarsgewijze vergelijkingen van percentages voor Humira versus placebo

Lors de ces essais, un traitement de 6 semaines avec SPIRIVA a significativement amélioré le temps d’endurance au cours d’un exercice standardisé sur cycloergomètre à 75% de la puissance maximale, de 19,7% (essai A: 640 secondes avec SPIRIVA versus 535 secondes avec le placebo, en comparaison à un temps d'endurance avant traitement de 492 secondes) et de 28,3% (essai B: 741 secondes avec SPIRIVA versus 577 secondes pour le placebo, en comparaison à un temps d'endurance avant traitement de 537 secondes).
Deze onderzoeken lieten na 6 weken behandeling met SPIRIVA een significante verbetering, van 19,7%, zien van het symptoom gelimiteerd uithoudingsvermogen, tijdens fietsergonometrie op 75% van het maximale inspanningsvermogen (Onderzoek A: 640 seconden met Spiriva versus 535 seconden met placebo, vergeleken met een uitgangswaarde voor behandeling van 492 seconden) en met 28,3% (Onderzoek B: 741 seconden met SPIRIVA versus 577 seconden met placebo, vergeleken met een uitgangswaarde voor behandeling van 537 seconden).

B. Rivaroxaban Quatre études pivots ont évalué l’intérêt de l’administration de rivaroxaban 10 mg 1x/j post chirurgie orthopédique programmée majeure, versus énoxaparine SC : la première (RECORD 1) 48 post PTH avec rivaroxaban durant 35 (31 à 39) jours chez des patients âgés en moyenne de 63 ans (écarts de 18 à 93 ans), la deuxième (RECORD 2) 49 post PTH également mais avec une comparaison inappropriée (rivaroxaban 31-39 jours versus énoxaparine 10-14 jours) chez des patients âgés en moyenne de 62 ans), la troisième (RECORD 3)50 post PTG avec du rivaroxaban durant 10 à 14 jours chez des patients âgés en moyenne de 68 ans (écarts de 28 à 91 ans), et une quatrième post PTG (RECORD 4) 51 avec de l’énoxaparine à la dose nord-américaine (2 x 30 mg/j).
B. Rivaroxaban Vier cruciale studies onderzochten het nut van rivaroxaban (1 x 10 mg/d) na majeure electieve orthopedische chirurgie versus enoxaparine SC: de eerste studie (RECORD 1) 48 onderzocht rivaroxaban post THP gedurende 35 (31-39) dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 63 jaar (range van 18-93 jaar), de tweede (RE- CORD 2) 49 onderzocht eveneens post THP maar met een ongepaste vergelijking (rivaroxaban 31-39 dagen versus enoxaparine 10-14 dagen) bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 62 jaar). De derde studie (RECORD 3) 50 onderzocht rivaroxaban post TKP gedurende 10 tot 14 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 68 jaar (range van 28-91 jaar), en de vierde (RECORD 4) 51 onderzocht eveneens post TKP met een Noord- Amerikaanse dosis enoxaparine (2 x 30 mg/d).

Lors d'un essai de dose unique menée chez l'adulte, la desloratadine 5 mg n'a pas affecté les mesures standards de performances de vol y compris l'exacerbation de la somnolence subjective ou des tâches liées au vol. Lors des essais cliniques contrôlés à la dose recommandée de 5 mg par jour, il n’y a pas eu d’augmentation de l’incidence de la somnolence par comparaison avec le placebo.
Uit een onderzoek met eenmalige dosis bij volwassenen is gebleken dat 5 mg desloratadine de standaardparameters van vliegprestaties, waaronder de subjectieve beoordeling van de toename van slaperigheid of taken i.v.m. het besturen van een vliegtuig, niet beïnvloedde. In gecontroleerde klinische studies bij de aanbevolen dosis van 5 mg per dag was er geen overmatige incidentie van slaperigheid in vergelijking met placebo.

Une étude multicentrique, randomisée, en double aveugle, contrôlée versus placebo de 24 semaines a été menée afin d’évaluer l’effet d’un traitement par une dose de vildagliptine de 50 mg une fois par jour en comparaison au placebo chez 515 patients diabétiques de type 2 présentant une insuffisance rénale modérée (n=294) ou une insuffisance rénale sévère (n=221).
Een 24 weken durende, multicentrische, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie was uitgevoerd om het behandeleffect te evalueren van vildagliptine 50 mg eenmaal daags vergeleken met placebo, bij 515 patiënten met type-2-diabetes en een matige nierfunctiestoornis (N=294) of een ernstige nierfunctiestoornis (N=221).

Lors d’une étude clinique contrôlée et soumise à un comité de relecture indépendant, Exémestane, à la dose quotidienne de 25 mg, a entraîné un allongement statistiquement significatif de la survie, du délai jusqu’à progression (TTP), du délai jusqu’à échec du traitement (TTF) par comparaison à un traitement hormonal standard par l’acétate de mégestrol chez les patientes ménopausées atteintes de cancer du sein avancé qui avait progressé après, ou pendant le traitement par le tamoxifène, soit en
In een gerandomiseerd, gecontroleerd klinisch (peer reviewed) onderzoek gaf Exemestaan in een dagelijkse dosering van 25 mg een statistisch significante verlenging van de overlevingsduur, verlenging van de duur tot progressie (TTP) en verlenging van de duur tot het falen van de behandeling (TTF) te zien. Hierbij werd vergeleken met de standaard hormonale behandeling met megestrolacetaat bij postmenopauzale patiënten met gevorderde borstkanker die progressie vertoonden tijdens of na behandeling met tamoxifen, hetzij als adjuvante therapie, hetzij als eerstelijns behandeling van gevorderde borstkanker.

Une étude indépendante a étudié les comparaisons directes pour évaluer les avantages et les inconvénients des monothérapies versus traitements associés dans le diabète de type II. En ce qui concerne la diminution de l’HbA1c, tous les traitements associés sont à peu près aussi efficaces, à l’exception des traitements ayant associé de la metformine à des sulfamides hypoglycémiants, à de la pioglitazone ou à des inhibiteurs de la DPP-4, tous plus efficaces.
Een onafhankelijke studie bekeek via studies met directe vergelijkingen de voor- en nadelen van monotherapie en combinatietherapieën bij diabetes type-II. Alle combinatietherapieën waren nagenoeg even werkzaam in het verlagen van de HbA1c-waarde, met uitzondering van de therapieën met metformine in combinatie met hypoglykemiërende sulfamiden, pioglitazon of de DPP-4-inhibitoren die alle wat efficiënter bleken.

Pour le critère primaire de sécurité, hémorragie majeure, la dose de 2 x 110mg provoque moins de cas que la warfarine (RR de 0,80 avec IC à 95 % de 0,70 à 0,93) mais il n’y a pas de différence versus warfarine pour la dose de 2 x 150 mg.
Voor de primaire uitkomstmaat voor veiligheid, namelijk ernstige bloeding, was een dosis dabigatran van 2 x 110 mg geassocieerd met een lagere incidentie dan warfarine (RR 0,80; 95%BI van 0,70 tot 0,93) maar er is geen verschil versus warfarine voor een dosis van 2 x 150 mg.