Vertaling van "recevant le traitement classique pour insuffisance " (Frans → Nederlands) :

2 569 patients recevant le traitement classique pour insuffisance cardiaque ont été répartis au hasard pour recevoir soit le placebo (n = 1 284) soit l’énalapril (n = 1 285).
2569 patiënten die een conventionele behandeling voor hartfalen kregen, werden gerandomiseerd om placebo (n = 1284) of enalapril (n = 1285) te gebruiken.

2569 patients recevant un traitement classique de l’insuffisance cardiaque ont été randomisés et ont reçu soit un placebo (n=1284), soit de l’énalapril (n=1285).
2569 patiënten die een conventionele behandeling voor hartfalen kregen, werden gerandomiseerd om placebo (n=1284) of enalapril (n=1285) te gebruiken.

traitement classique pour insuffisance cardiaque ont été répartis au hasard soit pour recevoir le placebo (n=1284) soit l'énalapril (n=1285).
In een gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd multicenteronderzoek (SOLVD Treatment trial) werd een populatie met symptomatisch congestief hartfalen wegens systolische dysfunctie (ejectiefractie < 35 %) bestudeerd. 2569 patiënten die een conventionele behandeling voor hartfalen kregen, werden gerandomiseerd om placebo (n=1284) of enalapril (n=1285) te gebruiken.

L'incidence des événements constitutifs du critère principal d'évaluation, un critère composite comprenant le décès ou un choc cardiogénique ou une insuffisance cardiaque congestive dans un délai de 90 jours, a été significativement plus élevée dans le groupe recevant le traitement exploratoire, à savoir ténectéplase suivi immédiatement d'une ICP classique : 18,6 % (151/810) contre 13,4 % (110/819) dans le groupe ICP seule, p = 0,0045.
Het onderzoek werd vroegtijdig beëindigd met 1667 gerandomiseerde patiënten vanwege een numeriek hogere mortaliteit in de met tenecteplase voorbehandelde PCI groep. Het optreden van het primaire eindpunt, een samenstelling van overlijden, cardiogene shock of decompensatio cordis binnen 90 dagen, was significant hoger in de groep die het onderzochte regime van tenecteplase gevolgd door routine PCI kreeg: 18,6% (151/810) in vergelijking met 13,4% (110/819) in de groep die alleen PCI kreeg, p=0,0045.

Effets indésirables hématologiques : Anémie (normalement pas observée avant 6 semaines de traitement au Retrovir, mais parfois plus tôt), neutropénie (normalement pas observée avant 4 semaines de traitement, mais parfois plus tôt) et leucopénie (habituellement secondaire à la neutropénie) sont susceptibles de survenir chez les patients recevant Retrovir I. V. pour perfusion. Elles apparaissent plus fréquemment lors des dosages élevés (1200 - 1500 mg par jour par voie orale) et chez les patients avec une insuffisance médullaire avant traitement, particulièrement à un stade avancé de l’infection par le VIH (voir rubrique 4.8).
Hematologische ongewenste effecten : Anemie (gewoonlijk waargenomen na 6 weken behandeling met Retrovir, maar soms eerder), neutropenie (gewoonlijk waargenomen na 4 weken behandeling maar soms eerder), en leukopenie (gewoonlijk secondair aan neutropenie), kunnen voorkomen bij patiënten behandeld met Retrovir I. V. voor infusie; deze bijwerkingen treden vaker op bij hogere doseringen (1200 – 1500 mg/dag) en bij patiënten die vóór de behandeling een slechte beenmergstatus bezitten, met name in het geval van een gevorderd stadium van de HIV-aandoening (zie rubriek 4.8).

Les patients recevant de fréquentes perfusions de pamidronate disodique pendant une longue période, surtout s'ils présentent déjà une maladie rénale ou une prédisposition à l'insuffisance rénale (p. ex. myélome multiple et/ou hypercalcémie d'origine tumorale), doivent subir un contrôle des paramètres biologiques et cliniques classiques de la fonction rénale avant chaque administration de pamidronate disodique.
Bij patiënten die lange tijd frequent een infuus met pamidronaatdinatrium krijgen, vooral patiënten met een vooraf bestaande nieraandoening of predispositie voor nierinsufficiëntie (bijv. patiënten met multipel myeloom en/of tumorgeïnduceerde hypercalciëmie) moeten de standaard laboratorium- en klinische parameters van de nierfunctie worden gecontroleerd voor elke dosis pamidronaatdinatrium.

Si plusieurs différences sont observées en défaveur des antipsychotiques classiques, des antidépresseurs et des benzodiazépines versus antipsychotiques atypiques pour différents critères (décès, hospitalisations pour fracture fémorale ou insuffisance cardiaque), en analyse ajustée pour tous les facteurs confondants identifiés, la seule différence statistiquement significative est observée pour le critère décès en défaveur des antipsychotiques classiques versus atypiques.
Ten opzichte van een behandeling met atypische antipsychotica werden op verschillende eindpunten (overlijden, hospitalisatie omwille van een heupfractuur of van hartfalen) significante verschillen gerapporteerd in het nadeel van zowel klassieke antipsychotica, als antidepressiva en benzodiazepines, maar na correctie voor alle mogelijke confounding factors bleef enkel het verschil in mortaliteit tussen atypische en klassieke antipsychotica (in het nadeel van de laatste) statisch significant.

augmentation progressive, mais qui disparaît à l’arrêt du traitement, du taux de potassium (hyperkaliémie) dans le sang chez les patients recevant de fortes doses de Bactrim, comme dans le cas du traitement de la pneumonie à « Pneumocystis jirovecii » ; chez les patients qui présentent déjà des troubles du métabolisme du potassium ; chez des patients présentant une insuffisance rénale ou recevant d’autres médicaments induisant une augmentation du taux de potassium.
progressieve stijging (die verdwijnt na stopzetting van de behandeling) van het kaliumgehalte in het bloed (hyperkaliëmie) bij patiënten die hoge doses Bactrim krijgen, zoals bij de behandeling van een Pneumocystis jiroveciipneumonie; bij patiënten die al stoornissen van het kaliummetabolisme vertonen; bij patiënten met nierinsufficiëntie of patiënten die andere geneesmiddelen krijgen die het kaliumgehalte verhogen.

Les doses classiques pour le traitement d’une œsophagite de reflux sont, oméprazole: 20 mg/jour, pantoprazole: 40 mg/jour et lansoprazole: 30 mg/jour.
Voor omeprazol wordt 20 mg/dag als standaarddosis voor de behandeling van refluxoesofagitis aanzien, voor pantoprazol 40 mg/dag en voor lansoprazol 30 mg/dag.

(premier choix: diurétique thiazidique) mais utile pour le traitement de l’hypertension chez des personnes atteintes d’une insuffisance cardiaque ou d’une affection coronarienne
thiazidediuretica eerste keuze zijn), wel bruikbaar voor de behandeling van hypertensie bij personen met hartfalen of coronair lijden