Traduction de «taux spécifique » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Définition: La caractéristique essentielle est une altération spécifique et significative de l'acquisition de la lecture, non imputable exclusivement à un âge mental bas, à des troubles de l'acuité visuelle ou à une scolarisation inadéquate. Les capacités de compréhension de la lecture, la reconnaissance des mots, la lecture orale et les performances dans les tâches nécessitant la lecture, peuvent, toutes, être atteintes. Le trouble spécifique de la lecture s'accompagne fréquemment de difficultés en orthographe, persistant souvent à l'adolescence, même quand l'enfant a pu faire quelques progrès en lecture. Les enfants présentant un trouble spécifique de la lecture ont souvent des antécédents de troubles de la parole ou du langage. Le trouble s'accompagne souvent de troubles émotionnels et de perturbations du comportement pendant l'âge scolaire. | Dyslexie de développement Retard spécifique de lecture
Omschrijving: Het voornaamste kenmerk is een specifieke en belangrijke stoornis van de ontwikkeling van leesvaardigheden die niet wordt verklaard door alleen de verstandelijke leeftijd, visusproblemen of inadequaat onderwijs. Begrijpend lezen, woordbeeldherkenning, hardop lezen en de uitvoering van taken die lezen vereisen kunnen allemaal zijn aangetast. Spellingsmoeilijkheden zijn vaak verbonden met een specifieke leesstoornis en duren dikwijls voort tot in de adolescentie zelfs nadat er enige vooruitgang met lezen is geboekt. Specifieke ontwikkelingsstoornissen met betrekking tot lezen hebben gewoonlijk een voorgeschiedenis van stoornissen van spraak- of taalontwikkeling. Begeleidende emotionele stoornissen en gedragsstoornissen komen veel voor tijdens de schoolleeftijd. | Neventerm: | backward reading | ontwikkelingsdyslexie | specifieke leesachterstand

Définition: La caractéristique essentielle est une altération spécifique et significative du développement des performances en orthographe, en l'absence d'antécédents d'un trouble spécifique de la lecture et non imputable à un âge mental bas, à des troubles de l'acuité visuelle, ou à une scolarisation inadéquate. Les capacités à épeler oralement et à écrire correctement les mots sont toutes deux affectées. | Retard spécifique de l'orthographe (sans trouble de la lecture)
Omschrijving: Dit is een stoornis waarin het voornaamste kenmerk wordt gevormd door een specifieke en belangrijke stoornis van de ontwikkeling van spellingsvaardigheden in afwezigheid van een voorgeschiedenis met een specifieke leesstoornis en die niet alleen kan worden verklaard door een lage verstandelijke-leeftijd, visusproblemen of inadequaat onderwijs. Het vermogen om hardop te spellen en de woorden juist te schrijven zijn beide aangetast. | Neventerm: | specifieke spellingsachterstand (zonder leesstoornis)

Définition: Catégorie résiduelle de troubles, dans lesquels il existe à la fois des signes d'un trouble spécifique du développement, de la parole et du langage, des acquisitions scolaires et des fonctions motrices, mais sans qu'aucun de ces éléments ne prédomine suffisamment pour constituer le diagnostic principal. Cette catégorie, mixte, doit être réservée à des cas où il existe un chevauchement important de chacun de ces troubles spécifiques du développement. Ces troubles s'accompagnent habituellement, mais pas toujours, d'un certain degré d'altération des fonctions cognitives. Cette catégorie doit ainsi être utilisée pour des perturbations répondant aux critères d'au moins deux des catégories F80.-, F81.- et F82.
Omschrijving: Een verzamelcategorie voor stoornissen waarin er een zekere mengeling bestaat van specifieke ontwikkelingsstoornissen van spraak en taal, van schoolvaardigheden en van de motorische functie, maar waarin geen daarvan voldoende overheerst om de belang-rijkste diagnose te vormen. Deze gemengde categorie dient alleen gebruikt te worden indien er een belangrijke overlap bestaat van elk van deze specifieke ontwikkelings stoornissen. Deze stoornissen gaan doorgaans, maar niet altijd, samen met enige mate van veralgemeende stoornis van cognitieve functies. Deze categorie dient derhalve gebruikt te worden wanneer er sprake is van functiestoornissen die voldoen aan de criteria van twee of meer van de categorieën F80.-, F81.- en F82.-.

Définition: Cette catégorie concerne des troubles de la personnalité, souvent gênants, mais ne présentant pas les caractéristiques symptomatiques spécifiques de l'un quelconque des troubles décrits en F60.-. De ce fait, le diagnostic de ces troubles soulève souvent des difficultés. Exemples: modifications gênantes de la personnalité, non classables en F60.- ou F62.-, et considérées comme accessoires comparativement à un diagnostic principal de trouble affectif ou anxieux concomitant | troubles mixtes de la personnalité avec présence de caractéristiques appartenant à plusieurs des troubles décrits en F60.-, mais sans prédominance d'un groupe déterminé de symptômes permettant de faire un diagnostic plus spécifique
Omschrijving: Deze categorie is bedoeld voor persoonlijkheidsstoornissen die dikwijls problemen veroorzaken, maar niet het specifieke symptomenpatroon laten zien dat de stoornissen kenmerkt die zijn beschreven onder F60.-. Dientengevolge zijn ze vaak lastiger te diagnosticeren dan de stoornissen uit F60.-. | Voorbeelden zijn onder meer | gemengde persoonlijkheidsstoornissen met kenmerken van verscheidene van de stoornissen uit F60.-, maar zonder een op de voorgrond staand symptomencomplex dat een specifiekere diagnose toelaat | Voorbeelden zijn onder meer | storende persoonlijkheidsveranderingen, niet geclassificeerd onder F60.- of F62.- en beschouwd als secundair aan een hoofddiagnose van een tevens bestaande affectieve of angststoornis.

Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa
Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa

élévation du taux de créatine-kinase
verhoogde creatine kinase

mouvements fœtaux réduits
verminderde foetale beweging

kit de simulation de plusieurs paramètres physiologiques fœtaux/maternels
simulatieset voor meerdere foetale en maternale fysiologische parameters

compter les mouvements fœtaux
tellen van foetale bewegingen

taux de TSH élevé
thyroïdstimulerende hormoonwaarde verhoogd

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Une méthode alternative pour calculer une posologie réduite avec intervalles de 8 heures (chez des patients avec des taux sériques stables et connus de la créatinine) est de diviser la dose normale recommandée par le taux spécifique de la créatinine du patient.
Een alternatieve methode om een verminderde dosering te berekenen (bij patiënten met een stabiel en gekend serumcreatininegehalte) bestaat erin de normale aanbevolen dosis te delen door het specifieke creatininegehalte van de patiënt.

Une première façon de procéder consiste à calculer, pour chaque population que l’on souhaite comparer, des taux spécifiques (par âge, par sexe, etc.): On pourrait ainsi, pour chaque classe d'âge par exemple, comparer directement les taux observés dans les différents arrondissements.
Een eerste methode bestaat erin specifieke cijfers te berekenen (per leeftijd, geslacht, enz.), voor elke bevolkingsgroep die men wenst te vergelijken: men kan zo ook, bijvoorbeeld voor elke leeftijdsklasse, rechtstreeks de onderzochte percentages in de verschillende arrondissementen vergelijken.

La question à laquelle répond la standardisation indirecte est la suivante : “quel serait le taux dans l’arrondissement X si le taux spécifique pour chaque strate de la population examinée était identique à celui de la strate correspondante dans la population de référence, ou, autrement dit, si le comportement de la population de l’arrondissement X était identique à celui de la population de référence ?”
De vraag waarop de onrechtstreekse standaardisatie een antwoord biedt, is de volgende: “Wat zou het percentage zijn in arrondissement X als het specifieke percentage voor elke onderzochte bevolkingslaag identiek was aan dat van de gelijkgestelde laag in de referentiepopulatie, of, anders gezegd, als de houding van de bevolking van arrondissement X dezelfde was als die van de referentiepopulatie?”

La standardisation indirecte répond quant à elle à la question : « quelle serait le taux dans l’arrondissement X si les taux spécifiques pour chaque strate étaient identiques à ceux de la population de référence, ou, autrement dit, si le comportement de la population de l’arrondissement X était identique à celui de la population de référence ? »
De indirecte standaardisatie beantwoordt de volgende vraag : “Wat zou het cijfer zijn in het arrondissement X indien de specifieke cijfers voor elke laag identiek waren aan die van de referentiepopulatie, of, anders gezegd, indien het gedrag van de populatie van het arrondissement X identiek was aan dat van de referentiepopulatie?”

En outre, la standardisation indirecte s’applique de préférence lorsque le phénomène étudié est rare, afin de réduire l’influence de certains taux spécifiques au niveau de l’arrondissement.
standaardisatie bij voorkeur gebruikt wanneer het bestudeerde fenomeen zeldzaam is, om de invloed van bepaalde specifieke cijfers op het niveau van het arrondissement te verminderen.

La comparaison de 43 courbes de taux spécifiques, une pour chaque arrondissement, n’est pas aisée, ce qui rend difficile l'évaluation générale du phénomène.
De vergelijking van 43 specifieke curves, één voor elk arrondissement, is niet gemakkelijk, hetgeen de algemene evaluatie van het fenomeen bemoeilijkt.

Fréquent (affectant jusqu'à 1 personne sur 10) : Faible taux de globules blancs (leucopénie), taux élevé de globules blancs (leucocytose), taux élevé d’un type spécifique de globules blancs (éosinophilie), prise de poids, vision trouble, maux de tête, tremblements, rigidité, agitation, crises épileptiques, convulsions, mouvements saccadés, mouvements anormaux, incapacité d'initier un mouvement, incapacité de rester immobile, tension artérielle élevée, sensation d’évanouissement ou de tête vide après un changement de position, perte soudaine de conscience, nausées, vomissements, perte d’appétit, bouche sèche, anomalies mineures dans les tests de la fonction hépatique, perte du contrôle de la vessie, difficulté à uriner, fatigue, fièvre, augmentation de la transpiration, augmentation de la température corporelle, troubles de l’élocution (par ex., troubles de l’articulation).
Vaak (treedt op bij tot 1 op de 10 mensen): Laag aantal witte bloedcellen (leukopenie), hoog aantal witte bloedcellen (leukocytose), hoog aantal van een specifiek type witte bloedcellen (eosinofilie), gewichtstoename, wazig zicht, hoofdpijn, bevingen, stijfheid, rusteloosheid, epilepsieaanvallen, stuipen, schokken, abnormale bewegingen, geen beweging kunnen starten, niet onbeweeglijk kunnen blijven, hoge bloeddruk, flauwte of ijlhoofdigheid na verandering van houding, plotseling bewustzijnsverlies, misselijkheid, braken, verlies van eetlust, droge mond, lichte afwijkingen van de leverfunctietests, verlies van blaascontrole, moeilijkheden bij het urineren, vermoeidheid, koorts, meer zweten, verhoogde lichaamstemperatuur, spraakstoornissen (bijv. brabbeltaal).

La réponse au traitement par DEPO-ELIGARD 45 mg doit être vérifiée par votre médecin au moyen du contrôle de valeurs cliniques spécifiques et de la mesure des taux sanguins d'un antigène appelé antigène prostatique spécifique (PSA).
De reactie op behandeling met DEPO-ELIGARD 45 mg moet door uw arts worden gecontroleerd aan de hand van controle van specifieke klinische waarden en door meting van het zogeheten prostaatspecifiek antigeen (PSA) in het bloed.

Lorsque, dans le régime de l'assurance maladie-invalidité, un chômeur complet indemnisé est régulièrement reconnu incapable de travailler, c'est-à-dire lorsqu'il présente un taux d'incapacité, selon les critères spécifiques de ce régime, égal ou supérieur à 66 %, il perd tout droit aux allocations de chômage, en application des articles 60 et 61, § 1 er , de l'arrêté royal du 25 novembre 1991 portant réglementation du chômage.
Wanneer in de regeling van de ziekte- en invaliditeitsverzekering een uitkeringsgerechtigde volledig werkloze op wettige wijze arbeidsongeschikt wordt erkend, met andere woorden wanneer hij volgens de specifieke criteria van die regeling een ongeschiktheidsgraad vertoont die gelijk is aan of hoger is dan 66%, verliest hij elk recht op werkloosheidsvergoedingen overeenkomstig de artikelen 60, en 61, § 1, van het Koninklijk besluit van 25 november 1991 houdende de werkloosheidsreglementering.

où j sont les taux moyens spécifiques à chaque strate observés au niveau de la population de référence.
waarbij j de gemiddelde cijfers zijn specifiek aan elke laag onderzocht op het niveau van de referentiepopulatie.