Vertaling van "therapy in patients " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

patient | patient
patiënt | zieke

polyvalente (thérapie-) | thérapie qui recourt à plusieurs médicaments
polytherapie

monovalente (thérapie-) | thérapie qui recourt à un seul médicament
monotherapie | behandeling met één geneesmiddel

complications dues à un appareillage médical incidents survenus au patient au cours d'actes médicaux et chirurgicaux substance médicamenteuse appropriée et correctement administrée à dose thérapeutique ou prophylactique, mais cause d'un effet indésirable quelconque réactions anormales de patients ou complications tardives causées par des interventions médicales et chirurgicales, sans mention d'incident au cours de l'intervention
complicaties van medische hulpmiddelen | genees- en heelkundige verrichtingen als oorzaak van afwijkende reactie van patiënt, of van latere complicatie, zonder vermelding van afwijkende gang van zaken tijdens verrichting | juist geneesmiddel op juiste wijze toegediend in therapeutische of profylactische dosering als oorzaak van elk ongewenst gevolg | ongelukken met patiënten tijdens genees- en heelkundige behandeling

Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa
Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa

enseignement au patient concernant la déclaration des droits du patient
patiënteneducatie over rechten van patiënt

risque (patient à-) | à risque
risicopatiënt | patiënt die gevaar loopt om ziek te worden

double aveugle (en-) | ni les patients ni les médecins ne connaissent la nature des traitements administrés
dubbelblind | zonder medeweten van de zieke en de arts

thérapie par l'art
creatieve therapie

thérapie intraveineuse
intraveneuze therapie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

“Est considéré comme exercice illégal de la kinésithérapie, le fait pour une personne qui n’est pas détentrice d’un agrément délivré par le Ministre qui a la Santé publique dans ses attributions de procéder habituellement à : 1° des interventions systématiques destinées à remédier à des troubles fonctionnels de nature musculo-squelettique, neurophysiologique, respiratoire, cardio-vasculaire et psychomotrice par l’application d’une des formes suivantes de thérapie : a) la mobilisation, qui consiste à faire exécuter des mouvements au patient, à des fins médicales, avec ou sans assistance physique ; b) la massothérapie, qui consiste à soumettre le patient à des techniques de massage, à des fins médicales ; c) les thérapies physiques, qui consistent à appliquer au patient, à des fins médicales, des stimuli physiques non invasifs tels que les courants électriques, les rayonnements électro-magnétiques, les ultrasons, le chaud et le froid ou la balnéation ; 2° des examens et des bilans de motricité du patient visant à contribuer à l’établissement d’un diagnostic par un médecin ou à instaurer un traitement constitué d’interventions visées au 1° ; 3° la conception et la mise au point de traitements constitués d’interventions visées au 1° ; 4° la gymnastique prénatale et postnatale”.
“Als onwettige uitoefening van de kinesitherapie wordt beschouwd, het gewoonlijk verrichten door een persoon die niet houder is van een erkenning afgegeven door de Minister tot wiens bevoegdheid de Volksgezondheid behoort van: 1° systematische handelingen met als doel functieproblemen van spierskeletale, zenuwfysiologische, respiratoire, cardiovasculaire en psychomotorische aard te verhelpen door het toepassen van één van de volgende vormen van therapie: de lichaamsoefeningtherapie, zijnde het tot een geneeskundig doel door de patiënt doen uitvoeren van bewegingen, met of zonder fysische bijstand; de massagetherapie, zijnde het tot een geneeskundig doel toepassen van massagetechnieken op de patiënt; de fysische therapieën, zijnde het tot geneeskundig doel aan de patiënt toedienen van niet-invasieve fysische prikkels, zoals elektrische stromen, elektromagnetische stralingen, ultrageluiden, warmte- en koudeapplicaties en balneotherapie; 2° het verrichten van onderzoeken en het opstellen van balansen van de motoriek van de patiënt met als doel bij te dragen tot het stellen van een diagnose door een geneesheer of een behandeling bestaande uit de in het 1° bedoelde handelingen in te stellen; 3° het concipiëren en het uitwerken van behandelingen bestaande uit de onder het 1° bedoelde handelingen; 4° de prénatale en postnatale gymnastiek”.

Malgré les nombreux points positifs, plusieurs aspects restent problématiques dans le fonctionnement des centres de référence : grande distance géographique pour de nombreux patients, longs délais d’attente, motivation de nombreux patients moins dirigée vers la thérapie et l’amélioration que vers la réponse aux exigences administratives en vue d’obtenir une allocation, absence ou insuffisance de thérapie individuelle alors que les connaissances scientifiques relatives aux thérapies de groupe sont très limitées, contacts insuffisants avec la médecine générale et les kinésithérapeutes, formation insuffisante d’autres acteurs de soins, trop peu de liens avec des psychothérapeutes extérieurs et surtout lacune dans la conceptualisation et le développement de réseaux de soins pour l’avenir.
Ondanks de vele positieve punten blijven verschillende aspecten in de werking van de referentiecentra problematisch: grote geografische afstand voor vele patiënten, lange wachttijden, de motivatie van een aantal patiënten die niet zozeer op therapie en verbetering gericht is maar eerder op het vervullen van een aantal administratieve plichten met het oog op het bekomen van een uitkering, geen of ontoereikende individuele therapie terwijl de wetenschappelijke kennis betreffende de groepstherapieën zeer beperkt is, onvoldoende contact met huisartsen en kinesitherapeuten, ontoereikende opleiding van andere zorgactoren, te weinig banden met de externe psychotherapeuten en vooral een leemte in de conceptualisering en het opzetten van zorgnetwerken voor de toekomst.

Selon NICE, les thérapeutes CBT et GET doivent être des spécialistes formés à ces thérapies particulières et ayant une expérience avec des patients SFC. Ces thérapies doivent être adaptées à l’âge du patient (en particulier pour les enfants de moins de 12 ans), à la sévérité du SFC, à la préférence des patients et à leurs expériences et doivent tenir compte des résultats de traitements antérieurs.
Volgens NICE moeten CBT- en GET-therapeuten gespecialiseerd en opgeleid zijn in deze bijzondere therapieën, en dienen zij ervaring te hebben met CVS-patiënten. Deze therapieën moeten aangepast zijn aan de leeftijd van de patiënt (vooral voor kinderen jonger dan 12 jaar), de ernst van het CVS, de voorkeur van de patiënt en zijn ervaringen, en er moet daarbij ook met de resultaten van vroegere behandelingen rekening gehouden worden.

La réinsertion professionnelle est abordée à trois moments durant l’accompagnement au centre : □ Avant le commencement de la rééducation fonctionnelle, pour fixer les objectifs individuels des patients, il leur est demandé très concrètement quels sont leurs objectifs au niveau social et professionnel ; □ Au cours des séances de thérapie comportementale cognitive relative au développement d’objectifs (réalistes), on s’attarde sur les implications pratiques de la reprise du travail et on identifie les facteurs de charge de travail (évaluation réaliste de la charge de travail et des capacités du patient) ; □ Lors de la dernière séance de thérapie comportementale cognitive, l’infirmier social donne un exposé des possibilités de reprise du travail (bénévolat, reprise partielle du travail) ; □ Les patients peuvent prendre un rendez-vous individuel avec l’infirmier social pour obtenir des informations plus concrètes sur des services externes auxquels ils peuvent s’adresser en matière de réinsertion professionnelle (Universitair Centrum Beroepsoriëntatie, ATB, .).
Professionele reïntegratie komt op drie momenten aan bod tijdens de begeleiding in het centrum: □ voor de start van de revalidatie wordt bij het bepalen van de individuele doelstellingen van de patiënten heel concreet nagevraagd wat de doelstellingen zijn van de patiënt op sociaal en professioneel niveau; □ tijdens de sessies van de cognitieve gedragstherapie die betrekking hebben op het opbouwen van (realistische) doelstellingen wordt stil gestaan bij de praktische implicaties van werkhervatting en worden factoren van werkbelasting geïdentificeerd (realistische inschatting van de werkbelasting en de capaciteiten van de patiënt); □ tijdens de laatste sessie van de cognitieve gedragstherapie geeft de sociaal verpleegkundige een uiteenzetting over de mogelijkheden tot werkhervatting (vrijwilligerswerk, deeltijdse werkhervatting); □ patiënten kunnen een individuele afspraak maken met de sociaal verpleegkundige voor meer concrete informatie over externe diensten waar de patiënt terecht kan voor professionele reïntegratie (Universitair Centrum Beroepsoriëntatie, ATB, .).

Les études contrôlées avec des patientes anorexiques et boulimiques ont évalué diverses formes d’interventions psychothérapeutiques : thérapie de type analytique et thérapie cognitivo-comportementale, en ce qui concerne les approches individuelles, en combinaison ou non avec une thérapie familiale, des approches diététiques et éducationnelles, des thérapies de groupe (Crisp et al, 1991; Eisler et al, 1997).
De gecontroleerde studies die met patiënten met anorexia of boulimie werden verricht, hebben verschillende soorten psychotherapeutische ingrepen geëvalueerd: therapie van het analytische soort en cognitieve en gedragstherapie voor de individuele aanpakken, met of zonder een familietherapie, educatieve, op dieetleer gebaseerde aanpakken, groepstherapieën (Crisp et al, 1991; Eisler et al, 1997).

Surtout en ce qui concerne l'UCL St-Luc, les résultats parfois moins bons (en comparaison avec d’autres centres) obtenus pour certains paramètres (entre autres le SF-36 et le SCL-90, même si le centre constate bel et bien des améliorations cliniques chez ses patients) peuvent difficilement être considérés comme une indication que la thérapie comportementale cognitive chez les patients SFC ne fournit pas de résultats, vu les réserves émises quant à savoir si le programme de rééducation fonctionnelle de St-Luc contenait effectivement suffisamment d’ingrédients de thérapie comportementale cognitive.
Vooral wat de site St.-Luc betreft, kunnen de (in vergelijking met andere centra) soms minder goede resultaten op sommige parameters (onder meer op de SF-36 en de SCL-90, alhoewel het centrum bij zijn patiënten klinisch wel verbeteringen vaststelt) bezwaarlijk beschouwd worden als een aanwijzing dat cognitieve gedragstherapie bij CVS-patiënten geen resultaten oplevert, gezien de twijfels of het revalidatieprogramma van St.-Luc wel effectief voldoende ingrediënten van cognitieve gedragstherapie omvatte.

□ les coordonnées de dispensateurs de soins périphériques sont communiquées au patient si celui-ci ne passe pas au programme de rééducation fonctionnelle de bilan; □ la plupart du temps, la thérapie physique est déjà conseillée aux patients qui sont retenus pour le programme de rééducation fonctionnelle de bilan □ sessions d'information pour les patients qui sont sur la liste d'attente □ les patients qui ne souhaitent pas attendre la liste d'attente peuvent suivre dans le centre un traitement psychique et physique hors du cadre de la convention
□ coördinaten van perifere zorgverleners worden aan de patiënt bezorgd indien niet overgegaan wordt tot een bilanrevalidatieprogramma □ fysische therapie wordt meestal reeds aangeraden aan patiënten die weerhouden worden voor het bilanrevalidatieprogramma □ infosessies voor patiënten die op de wachtlijst staan □ patiënten die de wachtlijst niet wensen af te wachten kunnen buiten de overeenkomst een psychische en fysische behandeling volgen in het centrum

En raison de l’absence d’un groupe de contrôle, il n’est pas possible de comparer les résultats des patients qui ont suivi le programme de rééducation interdisciplinaire spécifique avec l’évolution, sur les mêmes paramètres d’enregistrement, d’un groupe de patients SFC non traités ou d'un groupe de patients SFC qui ont suivi un traitement autre qu'une combinaison de thérapie cognitivocomportementale et de rééducation physique progressive.
Door de afwezigheid van een controle-groep is het niet mogelijk om de resultaten van de patiënten die het specifiek interdisciplinair revalidatieprogramma gevolgd hebben, te vergelijken met de evolutie op dezelfde registratieparameters van een onbehandelde CVS-patiëntengroep of van een groep van CVS-patiënten die een andere behandeling gevolgd hebben dan een combinatie van cognitieve gedragstherapie en progressieve fysieke revalidatie.

Assurer que les médecins qui soignent des patients atteints de mucoviscidose, se tiennent au courant des récentes évolutions en matière de thérapie et de recherche, entre autres sur base de la littérature, en effectuant des visites, en fournissant du matériel didactique et en examinant des cas de patients communs; organiser des réunions d'information destinées aux patients et à leurs parents.
Ervoor zorgen dat de artsen die met mucoviscidose-patiënten te maken hebben, op de hoogte blijven van de jongste evoluties qua therapie en research, onder andere op basis van literatuurverwijzing, bezoeken, verstrekken van didactisch materiaal, gevalsbespreking van gemeenschappelijke patinten en organiseren van informatiebijeenkomsten voor patiënten en ouders.

Lors d’un premier entretien d’information, les points suivants sont abordés: effet du médicament et place dans la thérapie, importance de l’usage correct et d’une bonne adhérence au traitement, motivation du patient pour une thérapie de longue durée.
Eerst komen in een informatief gesprek de volgende punten aan bod: werking van het geneesmiddel en plaats in de therapie, belang van een correct gebruik en van een goede therapietrouw en het motiveren van de patiënt voor een langdurende therapie.