Vertaling van "une anticoagulation d’environ " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

exposition accidentelle à un rodenticide à base d'anticoagulant
onopzettelijke blootstelling aan antistollingsmiddel-gebaseerde rodenticide

Troubles hémorragiques dus à des anticoagulants circulants
hemorragische aandoening door circulerende anticoagulantia

Augmentation de:antithrombine | anti-VIIIa | anti-IXa | anti-Xa | anti-XIa | Hémorragie pendant l'utilisation au long cours d'anticoagulants Hyperhéparinémie
bloeding tijdens langdurig gebruik van anticoagulantia | hyperheparinemie | toename van | antitrombine | toename van | anti-VIIIa | toename van | anti-IXa | toename van | anti-Xa | toename van | anti-XIa

solution anticoagulant de citrate
citraatoplossing tegen stolling

intoxication par un anticoagulant
vergiftiging door anticoagulantia

Antagonistes des anticoagulants, vitamine K et autres coagulants
anticoagulantia-antagonisten, vitamine K en overige coagulantia

Antécédents personnels d'utilisation (actuelle) à long terme d'anticoagulants
persoonlijke anamnese met langdurig (actueel) gebruik van anticoagulantia

Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).
Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Il est suggéré que lorsque l’échocardiographie transoesophagienne ne met en évidence aucun thrombus auriculaire, la cardioversion peut être réalisée beaucoup plus rapidement, en particulier après une anticoagulation d’environ 24 heures.
Er is gesuggereerd dat wanneer bij transoesofageale echocardiografie geen trombi in de voorkamer worden vastgesteld, de cardioversie veel sneller kan worden uitgevoerd, met name na anticoagulatie gedurende ongeveer 24 uur.

A partir des données limitées recueillies dans l’étude de phase III RE-LY chez des patients présentant une fibrillation atriale, il a été observé que l’administration concomitante d’autres anticoagulants par voie orale ou parentérale augmente les taux de saignement majeur à la fois avec le dabigatran etexilate et la warfarine, d’environ 2,5-fois, principalement en cas de changement d’un anticoagulant pour un autre (voir rubrique 4.3).
Op basis van de beperkte gegevens uit de fase III-studie RE-LY bij patiënten met atriumfibrilleren is waargenomen dat bij het gelijktijdige gebruik van andere orale of parenterale anticoagulantia de incidentie van majeure bloedingen met zowel dabigatran etexilaat als warfarine ongeveer 2,5 maal verhoogd wordt. Dit is vooral gerelateerd aan situaties waarbij omzetting van het ene naar het andere anticoagulans plaatsvindt (zie rubriek 4.3).

Les mesures d’agrégation plaquettaire, induite ex vivo par l’ADP pour des concentrations physiologiques en calcium (anticoagulant D-phénylalanyl-L-prolyl-L-arginine chlorométhylcétone), chez les patients présentant un angor instable ou un infarctus du myocarde sans onde Q, ont montré une inhibition concentration-dépendante avec une CI 50 (50 % de concentration inhibitrice) d’environ 550 ng/ml et une CI 80 (80 % de concentration inhibitrice) d’environ 1 100 ng/ml.
Bepalingen van de ADP-geïnduceerde ex vivo trombocytenaggregatie bij fysiologische calciumconcentraties (D-fenylalanyl-L-prolyl-L-arginine chloromethylketon anticoagulans) bij patiënten met instabiele angina pectoris en een niet-Q-golf-myocardinfarct, vertoonden een concentratie-afhankelijke remming met een IC 50 (50% remmende concentratie) van ongeveer 550 ng/ml en een IC 80 (80% remmende concentratie) van ongeveer 1.100 ng/ml.

Anticoagulants oraux : chez des sujets stabilisés traités au long cours par la warfarine, l’administration de 120 mg/jour d’étoricoxib a induit d’une augmentation d’environ 13 % du temps de Quick exprimé en INR.
Orale anticoagulantia: bij patiënten die stabiel waren ingesteld op warfarine, ging toediening van etoricoxib 120 mg/dag gepaard met een verhoging van ongeveer 13 % in de protrombinetijd uitgedrukt in International Normalised Ratio (INR).