Vertaling van "études in vitro ont suggéré " (Frans → Nederlands) :

Les études in vitro ont suggéré que le ponatinib n'est pas un substrat, ou qu’il est un faible substrat pour la glycoprotéine (P-gp) et pour la protéine de résistance au cancer du sein (BCRP).
Dit wijst erop dat ponatinib uitgebreid in de extravasculaire ruimte wordt gedistribueerd. In-vitro-onderzoeken suggereren dat ponatinib ofwel geen substraat, dan wel een zwak substraat is voor zowel P-gp als borstkankerresistentie-eiwit BCRP.

Bien que des études in vitro aient suggéré que CASODEX 50 puisse inhiber la CYP3A4, un certain nombre d’études cliniques ont démontré que cela n’est vraisemblablement pas cliniquement significatif.
Hoewel in vitro studies gesuggereerd hebben dat CASODEX 50 CYP 3A4 kan inhiberen, hebben een aantal klinische studies aangetoond dat het belang hiervan waarschijnlijk niet klinisch significant is.

Bien que des études in vitro aient suggéré que CASODEX 150 puisse inhiber la CYP3A4, un certain nombre d’études cliniques ont démontré que cela n’est vraisemblablement pas cliniquement significatif.
Hoewel in vitro studies gesuggereerd hebben dat CASODEX 150 CYP 3A4 kan inhiberen, hebben een aantal klinische studies aangetoond dat het belang hiervan waarschijnlijk niet klinisch significant is.

Des études in vitro ont montré que le zanamivir n'affecte pas l'activité d'une gamme de substrats des iso-enzymes du cytochrome P450 (CYP1A/2, A6, 2C9, 2C18, 2D6, 2E1, 3A4) dans les microsomes hépatiques humains et qu'il n'induit pas l'expression du cytochrome P450 chez le rat, ce qui suggère que des interactions métaboliques entre le zanamivir et d'autres médicaments sont peu probables in vivo.
In vitro studies toonden aan dat zanamivir de activiteit van een reeks substraten voor cytochroom P450 isoenzymen (CYP1A/2, A6, 2C9, 2C18, 2D6, 2E1, 3A4) in humane levermicrosomen niet beïnvloedt, en ook de cytochroom P450 expressie bij ratten niet induceert, hetgeen suggereert dat metabole interacties tussen zanamivir en andere geneesmiddelen in vivo weinig waarschijnlijk zijn.

In vivo, l'inhibition de la P-gP n'a pas été évaluée dans une étude clinique d'interaction médicamenteuse, cependant des données préliminaires récentes d'une étude de phase I portant sur l'association du lénalidomide (à la dose de 25 mg) et du temsirolimus (à la dose de 20 mg) semblent soutenir les données in vitro et suggèrent une augmentation des évènements indésirables.
In vivo is het effect van P-gp-remming niet onderzocht in een klinisch onderzoek naar de interactie van geneesmiddelen, maar de recente voorlopige gegevens uit een fase 1- onderzoek met een combinatie van lenalidomide (dosis van 25 mg) en temsirolimus (dosis van 20 mg) lijken de in-vitro-bevindingen te staven en een grotere kans op bijwerkingen te suggereren.

Une étude in vitro suggère que bosutinib risquerait d'augmenter les concentrations plasmatiques des substrats de la P-gp, tels que la digoxine, la colchicine, le tacrolimus et la quinidine, des agents chimiothérapeutiques tels que l'étoposide, la doxorubicine et la vinblastine, des agents immunosuppresseurs, des glucocorticoïdes tels que la dexaméthasone, des antirétroviraux du VIH de type 1 tels que les inhibiteurs de la protéase et les inhibiteurs non nucléosidiques de la transcriptase inverse.
Een in-vitro-onderzoek toont aan dat bosutinib de plasmaconcentraties van geneesmiddelen die P-gp-substraten zijn kan verhogen, zoals digoxine, colchicine, tacrolimus en quinidine; chemotherapeutische stoffen zoals etoposide, doxorubicine en vinblastine; immunosuppressiva; glucocorticoïden zoals dexamethason; HIV-type 1 stoffen voor antiretrovirale therapie zoals proteaseremmers en niet-nucleoside reverse-transcriptaseremmers.

Les résultats d’études in vitro suggèrent que la voie de métabolisme du CYP450 ne joue qu’un rôle mineur dans la biotransformation de l’iloprost.
De resultaten van in vitro onderzoek toonden aan dat de van CYP 450-afhankelijke stofwisseling alleen een kleine rol bij de biotransformatie van iloprost speelt.

Des études in vitro sur des microsomes hépatiques humains ont indiqué que le principal isoenzyme cytochrome P450 intervenant dans le métabolisme de bosutinib était le CYP3A4 et des études sur les interactions médicamenteuses ont indiqué que le kétoconazole et la rifampicine ont produit des effets sur la pharmacocinétique de bosutinib (Voir rubrique 4.5).
Uit in-vitroonderzoeken met humane levermicrosomen bleek dat het belangrijkste cytochroom P450-isozym dat betrokken is bij het metabolisme van bosutinib CYP3A4 is en geneesmiddelinteractiestudies hebben aangetoond dat ketoconazol en rifampicine een duidelijk effect hadden op de farmacokinetische eigenschappen van bosutinib (zie rubriek 4.5).

Des études in vitro réalisées avec eltrombopag suggèrent un risque phototoxique potentiel ; toutefois, aucune phototoxicité cutanée n'a été mise en évidence chez les rongeurs (10 fois l'exposition clinique humaine pour les patients ayant un PTI à 75 mg/jour et 5 fois l’exposition clinique humaine pour les patients infectés par le VHC à 100 mg/jour, sur la base de l'ASC), ni une phototoxicité oculaire (≥ 5 fois l'exposition clinique humaine pour les patients ayant un PTI à 75 mg/jour et 3 fois l’exposition clinique humaine pour les patients infectés par le VHC à 100 mg/jour, sur la base de l'ASC).
In vitro-studies met eltrombopag suggereren een mogelijk fototoxiciteitsrisico; echter, bij knaagdieren was er geen bewijs van cutane fototoxiciteit (10 maal de humane klinische blootstelling bij gebruik van 75 mg/dag bij ITP-patiënten, en 5 maal de humane klinische blootstelling bij gebruik van 100 mg/dag bij HCV-patiënten, gebaseerd op de AUC) of van oculaire fototoxiciteit (≥ 5 maal de humane klinische blootstelling bij gebruik van 75 mg/dag bij ITP-patiënten, en 3 maal de humane

Aucun effet mutagène et aucun effet clastogène significatif n'ont été mis en évidence lors des études in vitro et aucun effet cancérogène n’a été observé lors d'études menées chez le rat et la souris.
Er was geen bewijs voor mutageniciteit of relevante clastogene activiteit in in vitro studies, en er was geen bewijs voor carcinogeniciteit in ratten en muizen.