Je me suis demandé s’il était possible, peut-être, que les services du Parlement puissent mener une enquête sur l’éventuelle disponibilité d’une infrastructure additionnelle pour la crèche du Parlement, pour ceux qui souffrent de ce qui est apparemment décrit comme le syndrome de la «faragite aiguë», dont les symptômes évoquent des réactions outrancières et qui peut, dans sa forme la plus sévère, devenir contagieuse, et pour ceux qui se sentent obligés d’aller à cette crèche.
Ik vroeg mij af of de diensten van het Parlement wellicht zouden kunnen uitzoeken of de crèche van het Parlement extra faciliteiten biedt voor degenen die kennelijk lijden aan het syndroom dat “provocatieve Faragitis” heet, waarvan de symptomen een gevoel van uitzinnigheid en totale onaangepastheid zijn, en dat in zijn ernstigste vorm besmettelijk kan zijn. De enige bekende therapie voor degenen die voelen dat ze naar deze crèche moeten, en ik stel voor dat de heer Farage de rol van voogd op zich neemt, is op en neer lopen met een bord met een paar kreten erop en zo hard mogelijk tegen elkaar schreeuwen.
