La technique juridique à laquelle le législateur recourt peut être la gestion collective volontaire du droit exclusif de reproduction (Royaume-Uni), la gestion collective obligatoire du droit exclusif de reproduction (France), les accords collectifs étendus (Danemark, Finlande, Norvège et Suède), la licence obligatoire (Espagne) ou la licence légale (Allemagne, Pays-Bas et Belgique).
De wetgever kan hierbij een beroep doen op verschillende juridische technieken : een vrijwillig collectief beheer van het exclusieve recht op reproductie (Verenigd Koninkrijk), een verplicht collectief beheer van het exclusieve recht op reproductie (Frankrijk), uitgebreide collectieve overeenkomsten (Denemarken, Finland, Noorwegen en Zweden), een verplichte licentie (Spanje) of een wettelijke licentie (Duitsland, Nederland en België).