Il estime qu'aucun argument objectif ne permet de justifier que les avocats généraux près la Cour de cassation doivent gagner davantage que les conseillers, et ce d'autant plus que ces avocats généraux ne peuvent plus participer aux délibérations (voir les arrêts Borgers et Vermeulen; dans l'arrêt Borgers, on a en outre soutenu que le fait que les avocats généraux gagnaient davantage permettait de conclure à la prédominance du parquet général et à sa prépondérance dans les arrêts).
Hij meent niet te kunnen terugvallen op enige objectieve argumentatie om te stellen dat de advocaten-generaal bij het Hof van Cassatie meer moeten betaald worden dan de raadsheren, des te meer daar de advocaten-generaal bij het Hof van Cassatie niet meer kunnen deelnemen aan de beraadslagingen (zie arresten Borgers en Vermeulen; in het arrest Borgers werd bovendien ingeroepen dat men de dominantie van het parket-generaal, de preponderantie bij de arresten, kon afleiden uit het feit dat de advocaten-generaal meer verdienden).
