Traduction de «cette loi porterait » (Français → Néerlandais) :

Il ressort des développements du recours en annulation que la Cour est, ensuite, invitée à statuer sur la compatibilité, avec les articles 10, 11 et 172, alinéa 1, lus en combinaison avec l'article 171, de la Constitution, de l'article 26, alinéa 1, 3° et 6°, et alinéa 3, de la loi du 19 décembre 2014, tel qu'inséré par l'article 92 de la loi-programme du 10 août 2015, en ce que cette disposition porterait atteinte au « principe de l'annualité de l'impôt » au préjudice des intercommunales assujetties à l'impôt des sociétés.
Uit de uiteenzetting van het beroep tot vernietiging blijkt dat het Hof vervolgens wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 172, eerste lid, van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 171 van de Grondwet, van artikel 26, eerste lid, 3° en 6°, en derde lid, van de wet van 19 december 2014, zoals ingevoegd bij artikel 92 van de programmawet van 10 augustus 2015, in zoverre die bepaling afbreuk zou doen aan het « beginsel van de annualiteit van de belasting » ten nadele van de intercommunales die aan de vennootschapsbelasting zijn onderworpen.

La Cour ne pourrait censurer un tel système que s'il était manifestement déraisonnable, notamment parce qu'il porterait une atteinte disproportionnée au principe général qui exige qu'en matière de sanctions rien de ce qui appartient au pouvoir d'appréciation de l'administration n'échappe au contrôle du juge, ou au droit au respect des biens lorsque la loi prévoit un montant disproportionné et n'offre pas un choix qui se situerait entre cette peine, en tant que peine maximale, et une peine minimale.
Het Hof zou een dergelijk systeem alleen dan kunnen afkeuren indien het kennelijk onredelijk is, met name doordat het op onevenredige wijze afbreuk zou doen aan het algemene beginsel volgens hetwelk inzake sancties niets wat onder de beoordelingsbevoegdheid van de administratie valt, ontsnapt aan de toetsing van de rechter, of aan het recht op het ongestoorde genot van de eigendom, wanneer de wet in een onevenredig bedrag voorziet en niet de mogelijkheid biedt van een spreiding tussen die straf als maximumstraf en een minimumstraf.

La Cour ne pourrait censurer un tel système que s'il était manifestement déraisonnable, notamment parce qu'il porterait une atteinte disproportionnée au principe général qui exige qu'en matière de sanctions rien de ce qui appartient au pouvoir d'appréciation de l'administration n'échappe au contrôle du juge, ou au droit au respect des biens lorsque la loi prévoit un montant disproportionné et n'offre pas un choix qui se situerait entre cette peine, en tant que peine maximale, et une peine minimale.
Het Hof zou een dergelijk systeem alleen kunnen afkeuren indien het kennelijk onredelijk is, met name doordat het op onevenredige wijze afbreuk zou doen aan het algemene beginsel volgens hetwelk inzake sancties niets wat onder de beoordelingsbevoegdheid van de administratie valt, ontsnapt aan de toetsing van de rechter, of aan het recht op het ongestoorde genot van de eigendom, wanneer de wet in een onevenredig bedrag voorziet en niet de mogelijkheid biedt van een spreiding tussen die straf als maximumstraf en een minimumstraf.

Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par jugement du 2 février 2016 en cause de la « Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap » (Agence flamande pour les personnes handicapées) et de l'Union Nationale des Mutualités Socialistes contre K.D., et également en cause de G.D., W.D. et V. D., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 2 mars 2016, le Tribunal de police de Flandre occidentale, division Courtrai, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 39 du décret du 21 juin 2013 portant diverses dispositions relatives au domaine politique du Bien-être, de la Santé publique et de la Famille viole-t-il les articles 10, 11 et 13 de la Constitution, combinés avec les articles 84 et 144 de la Constitution et, pour autant que nécessaire, combinés également avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que cette disposition, en vue d'influencer des procédures pendantes, est présentée comme une disposition interprétative, alors qu'elle étend de manière imprévisible un droit de recours subrogatoire parfaitement clair et établi et doit être considérée comme une disposition modificative purement rétroactive, non justifiée par des circonstances exceptionnelles ou des motifs impérieux d'intérêt général, ce qui porterait une atteinte discriminatoire à la confiance légitime, aux attentes légitimes des justiciables, au principe de non-rétroactivité et au droit à un procès équitable ? ».
Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 2 februari 2016 in zake het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap en het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten tegen K.D., mede in zake : G.D., W.D. en V. D., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 2 maart 2016, heeft de Politierechtbank West-Vlaanderen, afdeling Kortrijk, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 39 van het decreet van 21 juni 2013 houdende diverse bepalingen betreffende het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid en Gezin de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 84 en 144 van de Grondwet en voor zoveel als nodig ook in samenhang gelezen met artikel 6 EVRM, doordat deze bepaling, dit ter beïnvloeding van hangende procedures, als een interpretatieve bepaling wordt voorgesteld, spijts ze op onvoorzienbare wijze een overduidelijk en vastliggend subrogatoir verhaalsrecht komt uit te breiden en moet worden beschouwd als een zuiver retroactieve, zonder door uitzonderlijke omstandigheden of dwingende motieven van algemeen belang gewettigde wijzigingsbepaling, hetgeen een discriminerende inbreuk zou betekenen op het gewettigd vertrouwen, de legitieme verwachtingen van de rechtszoekenden, het beginsel van niet-retroactiviteit en het recht op een eerlijk proces ? ».

Le quatrième moyen est pris de la violation de l'article 143, § 1, de la Constitution par l'article 2, alinéa 1, 3°, treizième tiret, de la loi du 12 mai 2014, en ce que cette disposition législative porterait atteinte à la loyauté fédérale au préjudice de la Commission communautaire française.
Het vierde middel is afgeleid uit de schending van artikel 143, § 1, van de Grondwet door artikel 2, eerste lid, 3°, dertiende streepje, van de wet van 12 mei 2014, in zoverre die wetsbepaling afbreuk zou doen aan de federale loyauteit, in het nadeel van de Franse Gemeenschapscommissie.

C'est l'objet du deuxième alinéa de l'article proposé qui porterait le principe de cette impossibilité de siéger, tandis que la loi d'application de ce principe, organisant le remplacement du membre de l'une des chambres fédérales empêché serait l'article 1 bis de la loi du 6 août 1931, tel que modifié par la proposition nº 191/4.
Dat is het doel van het tweede lid van het voorgestelde artikel, dat voorziet in een tijdelijke onmogelijkheid om zitting te hebben. De wet die deze bepaling ten uitvoer legt en de vervanging regelt van een lid van een van de federale Kamers dat zijn mandaat niet kan uitoefenen, is artikel 1bis van de wet van 6 augustus 1931, zoals gewijzigd bij het voorstel nr. 191/4

C'est l'objet du deuxième alinéa de l'article proposé qui porterait le principe de cette impossibilité de siéger, tandis que la loi d'application de ce principe, organisant le remplacement du membre de l'une des Chambres fédérales empêché serait l'article 1 bis de la loi du 6 août 1931, tel que modifié par la présente proposition.
Dat is het doel van het tweede lid van het voorgestelde artikel, dat voorziet in een tijdelijke onmogelijkheid om zitting te hebben. De wet die deze bepaling ten uitvoer legt en de vervanging regelt van een lid van een van de federale Kamers dat zijn mandaat niet kan uitoefenen, is artikel 1bis van de wet van 6 augustus 1931, zoals gewijzigd bij dit voorstel.

Même si elle n'opère aucune distinction de traitement, une norme législative qui porterait atteinte aux droits de l'enfant pareillement « constitutionnalisés » pourra donc être querellée, par recours en annulation ou question préjudicielle, devant la Cour d'arbitrage : telle est la conséquence de la loi spéciale du 9 mars 2003 qui a étendu les compétences de cette Cour à l'ensemble des dispositions du titre II de la Constitution.
Zelfs indien er geen sprake is van een verschil in behandeling, kan een wetgevende regel die de op deze wijze grondwettelijk verankerde rechten van het kind schendt, betwist worden door middel van een beroep tot vernietiging bij of een prejudiciële vraag aan het Arbitragehof. Dit is het gevolg van de bijzondere wet van 9 maart 2003, die de bevoegdheden van dit Hof heeft uitgebreid tot alle bepalingen van titel II van de Grondwet.