Malheureusement, l’Union européenne semble exceller dans la création de pauvreté en poursuivant son propre agenda: par exemple, verser de l’argent comptant à la Mauritanie, à l’Angola et au Mozambique en échange de leur droit de pêcher en dehors de leurs eaux territoriales, et appauvrir ainsi leurs pêcheurs; ou bien des accords de partenariat économique au titre desquels l’Union européenne tente d’acheter le consentement des nations pauvres à ses politiques protectionnistes.
Helaas lijkt het alsof de EU uitblinkt in armoedecreatie om zo haar eigen belangen te behartigen. Dat geldt bijvoorbeeld voor de betalingen aan Mauretanië, Angola en Mozambique, voor het recht om hun kustwateren leeg te vissen en hun vissers te laten verarmen. Een ander voorbeeld wordt gevormd door de economische partnerschapsovereenkomsten, waarmee de Europese Unie de instemming van de arme landen voor haar protectionistische beleid probeert te kopen.