3. relève que le président Ahmadinejad a beau avoir été élu en 2005 sur un programme de justice sociale et de populisme économique, les problèmes internes de l'Iran continuent à s'aggraver malgré la hausse des prix du pétrole; déplore dès lors la stratégie choisie par le président Ahmadinejad, qui consiste à consolider sa position politique dans le pays en se montrant radical sur le plan international, dans l'espoir qu'une posture fondamentalement anti-occidentale et anti-israélienne renforce la position dominante de l'Iran dans le monde musulman;
3. wijst erop dat president Ahmadinejad in 2005 weliswaar is gekozen op basis van een programma van sociale rechtvaardigheid en economisch populisme, maar dat de binnenlandse problemen van Iran voortdurend toenemen, ondanks de snel stijgende olieprijzen; betreurt dan ook dat president Ahmadinejad zijn politieke positie in het land wil bestendigen door voor een radicale internationale agenda te kiezen, in de verwachting dat een uitgesproken antiwesters, anti-Israëlstandpunt de leidende positie van Iran in de islamitische wereld zal versterken;