Vertaling van "constitution font seulement " (Frans → Nederlands) :

Selon le Conseil d'État, cette disposition transitoire est contraire à l'article 64 de la Constitution qui n'impose pas aux candidats d'être domiciliés dans la circonscription où ils font acte de candidature mais seulement d'être domiciliés en Belgique.
Volgens de Raad van State is deze overgangsbepaling strijdig met artikel 64 van de Grondwet, dat de kandidaten niet oplegt om hun woonplaats te hebben in de kieskring waarin zij zich kandidaat stellen, maar alleen eist dat zij hun woonplaats in België hebben.

L'article 36, § 2, de la loi spéciale relative aux institutions bruxelloises stipule que lorsque la Commission communautaire française exerce son pouvoir de légiférer par décret conformément à l'article 138 de la Constitution, l'adoption d'une motion de méfiance à l'égard du collège ou d'un ou plusieurs de ses membres emporte non seulement la démission du collège ou du ou des membres contestés mais aussi, selon le cas, celle des membres du gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale qui font partie du groupe linguistique français ou de l'un ou de plusieurs membres de celui-ci.
Artikel 36, § 2, van de bijzondere wet met betrekking tot de Brusselse instellingen bepaalt dat wanneer de Franse Gemeenschapscommissie overeenkomstig artikel 138 van de Grondwet een decreetgevende bevoegdheid uitoefent, de aanneming van een motie van wantrouwen tegen het college of tegen een of meer van haar leden niet enkel het ontslag tot gevolg heeft van het college of van het betwiste lid of de betwiste leden, maar ook, naar gelang van het geval, van de leden van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering die tot de Franse taalgroep behoren of van één lid of meer leden hiervan.

Dans son arrêt nº 58/2005 du 16 mars 2005 concernant une question préjudicielle posée par le Tribunal du travail d'Anvers, la Cour d'arbitrage a estimé que dans cette interprétation, l'article 10, alinéa 1 , de la loi du 22 mars 2001 instituant la garantie de revenus aux personnes âgées, viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que cette règle a des effets disproportionnés pour ceux qui font valoir le droit à la garantie de revenus, non pas à l'âge à partir duquel il peut être obtenu, mais seulement ultérieurement, et entraîne une différence de traitement pour laquelle il n'existe pas de justification objective et raisonnable.
In zijn arrest nr. 58/2005 van 16 maart 2005 inzake een prejudiciële vraag gesteld door de Arbeidsrechtbank van Antwerpen, oordeelde het Arbitragehof dat in die interpretatie, het artikel 10, eerste lid van de wet van 22 maart 2001 tot instelling van een inkomensgarantie voor ouderen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt. Het Arbitragehof oordeelde dat die regel tot onevenredige gevolgen leidt voor hen die niet op de bijstandsgerechtigde leeftijd, maar pas later een recht op inkomensgarantie doen gelden en tot een verschil in behandeling leidt waarvoor geen objectieve en redelijke verantwoording bestaat.

Ces indications font non seulement apparaître que la précision du contenu du principe de neutralité ne peut être dissociée de l'établissement du projet pédagogique de l'enseignement communautaire, mais également que le Constituant n'a pas voulu exclure que les compétences en question soient confiées aux organes autonomes visés à l'article 24, § 2, de la Constitution.
Uit die toelichting blijkt niet alleen dat de invulling van het neutraliteitsbeginsel niet los kan worden gezien van het bepalen van het pedagogische project van het gemeenschapsonderwijs, maar ook dat de Grondwetgever niet heeft willen uitsluiten dat de desbetreffende bevoegdheden worden opgedragen aan de in artikel 24, § 2, van de Grondwet bedoelde autonome organen.

Le juge a quo demande seulement si les dispositions en cause violent le principe de légalité en matière pénale, garanti par les articles 12 et 14 de la Constitution, en ce qu'elles font dépendre l'appréciation du caractère punissable d'un acte de pénétration sexuelle commis sur un mineur âgé de quatorze à seize ans de l'absence de consentement du mineur et ne font pas dépendre de ce consentement l'appréciation du caractère punissable d'un attentat à la pudeur.
De verwijzende rechter vraagt enkel of de in het geding zijnde bepalingen het bij de artikelen 12 en 14 van de Grondwet gewaarborgde wettigheidsbeginsel in strafzaken schenden doordat zij de strafwaardigheid van een daad van seksuele penetratie ten aanzien van een minderjarige tussen veertien en zestien jaar oud laten afhangen van de afwezigheid van toestemming van de minderjarige en de strafwaardigheid van een aanranding van de eerbaarheid niet daarvan laten afhangen.

Les débats relatifs à la révision de l'article 41 de la Constitution font seulement apparaître que le Constituant n'entendait pas empêcher la révision de l'article 162 de la Constitution mais qu'il ne voulait pas non plus anticiper sur celle-ci.
Uit de bespreking van de herziening van artikel 41 van de Grondwet blijkt enkel dat de Grondwetgever de herziening van artikel 162 van de Grondwet niet wilde hinderen, maar evenmin erop wilde vooruitlopen.

La Cour est interrogée sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de la différence que font les articles 145, § 3, 2°, de la loi du 13 juin 2005 relative aux communications électroniques et 442bis du Code pénal entre, d'une part, la personne qui utilise un moyen de télécommunications afin d'importuner quelqu'un et, d'autre part, celle qui harcèle quelqu'un en affectant gravement sa tranquillité, en ce que le comportement de la première personne est susceptible d'être sanctionné plus lourdement (à savoir par un emprisonnement d'un à quatre ans et une amende de cinq cents à cinquante mille euros ou une de ces peines seulement) que celui de la seconde (à savoir par un emprisonnement de quinze jours à deux ans et une amende de cinquante à trois cents euros ou une de ces peines seulement).
Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van het onderscheid dat de artikelen 145, § 3, 2°, van de wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie en 442bis van het Strafwetboek maken tussen, enerzijds, de persoon die gebruik maakt van een telecommunicatiemiddel om iemand overlast te bezorgen en, anderzijds, diegene die iemand belaagt door diens rust ernstig te verstoren, in zoverre het gedrag van de eerstgenoemde persoon zwaarder kan worden bestraft (namelijk met een gevangenisstraf van één tot vier jaar en met een geldboete van vijfhonderd tot vijftigduizend euro of met één van die straffen alleen) dan dat van de laatstgenoemde (namelijk met een gevangenisstraf van vijftien dagen tot twee jaar en met een geldboete van vijftig euro tot driehonderd euro of met een van die straffen alleen).

La Cour est interrogée sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de la différence que font les articles 114, § 8, 2°, de la loi du 21 mars 1991 et 442bis du Code pénal entre, d'une part, la personne qui utilise un moyen de télécommunications afin d'importuner quelqu'un et, d'autre part, celle qui harcèle quelqu'un en affectant gravement sa tranquillité, en ce que le comportement de la première personne est susceptible d'être sanctionné plus lourdement (à savoir par un emprisonnement d'un à quatre ans et une amende de cinq cents à cinquante mille euros ou une de ces peines seulement) que celui de la seconde (à savoir par un emprisonnement de quinze jours à deux ans et une amende de cinquante à trois cents euros ou une de ces peines seulement).
Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van het onderscheid dat de artikelen 114, § 8, 2°, van de wet van 21 maart 1991 en 442bis van het Strafwetboek maken tussen, enerzijds, de persoon die gebruik maakt van een telecommunicatiemiddel om iemand overlast te bezorgen en, anderzijds, diegene die iemand belaagt door diens rust ernstig te verstoren, in zoverre het gedrag van de eerstgenoemde persoon zwaarder kan worden bestraft (namelijk met een gevangenisstraf van één tot vier jaar of met een geldboete van vijfhonderd tot vijftigduizend euro of met één van die straffen alleen) dan dat van de laatstgenoemde (namelijk met een gevangenisstraf van vijftien dagen tot twee jaar en met een geldboete van vijftig euro tot driehonderd euro of met één van die straffen alleen).