Ainsi, les services de relais textuels, indispensables aux sourds et malentendants, ne sont disponibles que dans la moitié des États membres; les services d'urgence directement accessibles par textophone n'existent que dans sept États membres; les émissions télévisées avec audiodescription, sous-titrées et en langage des signes restent marginales; seuls 8 % des GAB installés par les deux principales banques de dépôt européennes offrent une assistance vocale[6].
Diensten die spraak omzetten in tekst en vice versa ("text relay"), wat van wezenlijk belang is voor doven en mensen met een spraakgebrek, zijn bijvoorbeeld slechts beschikbaar in de helft van de lidstaten; in slechts zeven lidstaten kan men rechtstreeks via teksttelefoon in contact komen met de hulpdiensten; uitzendingen met audio-beschrijving, tv-programma’s met ondertiteling en tv-programma's met gebarentaal blijven nog steeds ontoereikend. Slechts 8% van de geldautomaten die door de twee voornaamste Europese banken zijn geïnstalleerd, biedt gesproken mededelingen aan.[6]
