Il n'existe donc aucune raison pour ne pas considérer le transport non urgent de patients comme un élément de la politique de santé, et notamment de la « politique de dispensation de soins dans et au dehors des institutions de soins » au sens de l'article 5, § 1, I, 1°, de la loi spéciale.
Er is dan ook geen enkele reden om het niet-dringend ziekenvervoer niet te beschouwen als een onderdeel van het gezondheidsbeleid, meer bepaald van de « zorgenverstrekking in en buiten de verplegingsinrichting », in de zin van artikel 5, § 1, I, 1°, van de bijzondere wet.