Selon cette théorie, l'effet direct d'une disposition d'une convention ne doit pas être déterminé sur la base des deux critères traditionnels, à savoir un critère subjectif (l'intention, le but, l'objectif des auteurs de la norme internationale, qui est de faire naître des effets juridiques entre des justiciables individuels) et un critère objectif (formulation d'une disposition en des termes suffisamment clairs, précis et inconditionnels, pour que le juge puisse en déduire des droits et des obligations concrets).
Volgens die theorie moet de directe werking van een verdragsbepaling niet bepaald worden aan de hand van de twee traditionele criteria, namelijk een subjectief criterium (de intentie, de bedoeling, de doelstelling van de opstellers van de internationale norm om rechtsgevolgen tussen particuliere rechtsonderhorigen te doen ontstaan) en een objectief criterium (uitdrukking van de bepaling in voldoende duidelijke, precieze en onvoorwaardelijke bewoordingen, zodat de rechter er concrete rechten en verplichtingen uit kan afleiden).