Ils sont également symptomatiques d’une assemblée où les «grands» groupes, du moins ceux reconnus comme tels, font la pluie et le beau temps et où les droits individuels des députés sont réduits à leur plus simple expression, voire inexistants quand il s’agit de légiférer.
Ze zijn evenzeer kenmerkend voor een parlementaire vergadering waarin de “grote” fracties - of ten minste degenen die als dusdanig erkend worden - de lakens uitdelen en waarin de individuele rechten van Parlementsleden herleid worden tot hun eenvoudigste vorm, en zelfs onbestaande zijn als het op regelgeving aankomt.