A la suite de cet arrêt, le législateur a estimé qu'il y avait lieu non seulement de remédier à l'inconstitutionnalité constatée par la Cour mais aussi d'abréger le délai de prescription - de trente ans, à l'époque - pour l'ensemble des actions personnelles (Doc. parl., Chambre, 1996-1997, n° 1087/1, pp. 2-3).
De wetgever oordeelde dat ingevolge dat arrest niet alleen de door het Hof vastgestelde ongrondwettigheid diende te worden geremedieerd, maar dat tevens de verjaringstermijn voor alle persoonlijke rechtsvorderingen, die op dat ogenblik dertig jaar bedroeg, diende te worden ingekort (Parl. St., Kamer, 1996-1997, nr. 1087/1, pp. 2-3).