Dans l’optique néolibérale, le fait que les États membres continuaient de poursuivre des politiques nationales autonomes et différentes dans les domaines économique, budgétaire, fiscal et social ne constituait pas une faiblesse du traité de Maastricht, mais plutôt un avantage.
Dat de lidstaten onverminderd hun eigen onafhankelijke en uiteenlopende beleid op economisch, begrotings-, fiscaal en sociaal gebied zouden blijven voeren, was in de neoliberale interpretatie geen zwaktebod, maar juist een van de verworvenheden van Maastricht.