Vertaling van "fixés à peine de subir certaines sanctions " (Frans → Nederlands) :

Les mesures introduites par la loi du 17 octobre 1990 précitée en vue d'accélérer la procédure devant la section d'administration du Conseil d'État sont transposées au niveau des tribunaux administratifs mais parfois avec quelques nuances [cf. l'exigence de communiquer les mémoires dans les délais fixés à peine de subir certaines sanctions : constatation de l'absence d'intérêt requis dans le chef du requérant et écartement d'office des débats des mémoires de la partie adverse (articles 58 et 61, § 4); cf. en cas de non-transmission du dossier administratif dans le délai fixé, la présomption suivant laquelle les faits cités par le requérant sont réputés prouvés, à moins que ces faits soient manifestement inexacts (article 61, § 4); cf. la présomption de désistement d'instance du requérant lorsqu'il n'introduit pas une demande de poursuite de la procédure (article 61, § 3)].
De maatregelen ingevoerd bij de bovengenoemde wet van 17 oktober 1990 om de procedure voor de afdeling administratie van de Raad van State te bespoedigen worden ­ soms met enkele nuances ­ toegepast op de administratieve rechtbanken [zo moet de eisende partij de memories binnen de vastgestelde termijnen indienen, zo niet, dan wordt het ontbreken van het vereiste belang vastgesteld en worden de memories ingediend door de tegenpartij ambtshalve uit de debatten geweerd (artikelen 58 en 61, § 4); ingeval het administratieve dossier niet binnen de vastgestelde termijn wordt overgezonden, worden de door de verzoeker aangehaalde feiten als bewezen beschouwd, tenzij deze feiten kennelijk onjuist zijn (artikel 61, § 4); ten aanzien van de verzoekende partij geldt een vermoeden van afstand van geding wanneer zij geen vordering tot voortzetting van de procedure indient (artikel 61, § 3)].

Cet article fixe les peines sanctionnant un certain nombre d'infractions aux dispositions de la loi proposée ainsi que plusieurs comportements inadmissibles.
Naast een aantal overtredingen op de bepalingen van deze wet worden een aantal onoorbare gedragingen strafbaar gesteld.

Deux différences donc par rapport à la législation précédente: la loi ne fixe plus de minimum de peine à subir et l'admissibilité portée à seize ans pour les condamnés à une peine perpétuelle qui sont en récidive par rapport à une peine perpétuelle antérieure (au lieu de quatorze ans précédemment)».
Ten aanzien van de vorige wetgeving zijn er dus twee wijzigingen : de wet bepaalt niet langer een minimaal te ondergane strafduur en de toelaatbaarheidsdatum wordt op zestien jaar gebracht voor de veroordeelden tot een levenslange vrijheidsstraf die zich met betrekking tot een vroegere levenslange vrijheidsstraf in wettelijke herhaling bevinden (in plaats van veertien jaar vroeger)».

Compte tenu de ces éléments et eu égard notamment au fait qu'en l'espèce, la disposition attaquée n'instaure ni une incrimination ni une peine ou une sanction administrative, le législateur pouvait en principe, pour fixer l'âge à partir duquel l'autorisation d'un magistrat est requise pour le traitement de données à caractère personnel dans la B.N.G., s'inspirer de l'âge de quatorze ans fixé dans les lois précitées du 24 juin 2013 et du 21 décembre 1998.
Daarmee rekening houdend, en mede gelet op het feit dat de te dezen bestreden bepaling geen strafbaarstelling, noch een strafsanctie of een administratieve sanctie betreft, vermocht de wetgever zich bij het bepalen van de leeftijd vanaf welke de toestemming van een magistraat is vereist voor een verwerking van persoonsgegevens in de A.N.G., in beginsel te laten inspireren door de in de voormelde wetten van 24 juni 2013 en 21 december 1998 bepaalde leeftijd van veertien jaar.

Sanctions: la directive fixe la peine maximale pour ces infractions à au moins 5 ans d’emprisonnement et au moins 10 ans pour circonstances aggravantes, par exemple si l’infraction est commise à l’encontre de victimes particulièrement vulnérables (tels les enfants) ou par une organisation criminelle
Sancties: de richtlijn stelt de maximale straf voor deze strafbare feiten op ten minste vijf jaar gevangenisstraf en ten minste tien jaar in geval van verzwarende omstandigheden, bijvoorbeeld als het strafbare feit is gepleegd tegen heel kwetsbare slachtoffers (zoals kinderen) of wanneer dat door een criminele organisatie is gepleegd.

Pour la plupart des États membres, le délai d'épreuve auquel est ainsi soumis le condamné est fixé en fonction de la durée de sa peine restant à subir au moment de la libération (p.ex. Belgique, Allemagne, Espagne, Finlande, Grèce [225], Suède), sans pouvoir être inférieur à 1 an (Suède) ou, en Belgique, 2 ans ou à 5 ans pour les peines plus importantes (plus de 5 ans d'emprisonnement correctionnel), avec un maximum de 3 ans (Finlande) ou 10 ans (Belgique).
In de meeste lidstaten wordt de proeftijd bepaald naar gelang van de duur van het strafdeel dat op het ogenblik van de vrijlating nog niet is uitgevoerd (België, Duitsland, Spanje, Finland, Griekenland [225], Zweden). De proeftijd mag echter niet minder bedragen dan één jaar in Zweden, of twee jaar in België (vijf jaar voor straffen van meer dan vijf jaar correctionele gevangenisstraf), en niet meer dan drie jaar in Finland, of tien jaar in België.

S'agissant des sanctions, elle introduit un principe de "circonstance aggravante" en prévoyant que les "infractions terroristes" et certaines infractions liées au terrorisme doivent être passibles de peines privatives de liberté plus sévères que celles prévues par le droit national lorsqu'elle sont commises en dehors d'un contexte terroriste, elle fixe le seuil minimal des peines privatives de liberté maximales encourues à 15 ans pour la direction d'un groupe terroriste et à 8 ans pour la participation à un groupe terroriste, elle énumère un certain nombre de sanctions dont peuvent être passibles les personnes morales (En particulier des mesures d'exclusion du bénéfice d'un avantage ou d'une aide public, l'interdiction d'exercer une activité commerciale, le placement sous surveillance judiciaire, la dissolution et la fermeture d'établissement), elle prévoit un système de "repentis" en intègrant des circonstances particulières permettant aux Etats membres de réduire les peines d'emprisonnement lorsque le terroriste renonce à ses activités ou fournit certaines informations aux autorités administratives ou judiciaires.
In het kaderbesluit wordt het beginsel van "verzwarende omstandigheid" ingevoerd, waarbij is bepaald dat op "terroristische misdrijven" en bepaalde misdrijven die verband houden met terrorisme, vrijheidsstraffen moeten staan die hoger zijn dan de straffen die het nationale recht kent voor dergelijke feiten indien deze buiten een terroristische context zijn gepleegd. De minimumstraf voor het leiden van een terroristische groep wordt gesteld op 15 jaar en voor het deelnemen aan een terroristische groep op 8 jaar, er wordt een aantal straffen genoemd die moeten kunnen worden opgelegd aan rechtspersonen (zoals maatregelen ter uitsluiting van aanspraak op uitkeringen of steun van de overheid, uitsluiting van commerciële activiteiten, plaatsing onder gerechtelijk toezicht, en sluiting van vestigingen) en er wordt een systeem voor "spijtoptanten" ingevoerd, waarbij de lidstaten in bijzondere omstandigheden de nodige maatregelen kunnen nemen om de straffen te verminderen indien de dader afziet van terroristische activiteiten of de administratieve of justitiële autoriteiten bepaalde informatie verstrekt.