Vertaling van "grande instance de nanterre avait " (Frans → Nederlands) :

Le 2 septembre 2003, le tribunal de grande instance de Nanterre avait d'ailleurs jugé que le « copy controlled » constituait un vice caché et a ordonné à la maison de disques de rembourser le CD que l'autoradio de la consommatrice ne pouvait pas lire (2) .
Op 2 november 2003 had de Franse tribunal de grande instance te Nanterre trouwens geoordeeld dat het « copy control »-systeem een verborgen gebrek vormde, en de platenmaatschappij bevolen de CD terug te betalen die niet afspeelbaar was op de autoradio van de consumente (2) .

– vu la demande de levée de l'immunité de Florian Philippot, transmise le 2 septembre 2015 par le ministère de la justice de la République française dans le cadre d'une procédure en diffamation devant le tribunal de grande instance de Nanterre (réf. JIJI215000010), et communiquée en séance plénière le 16 septembre 2015,
– gezien het verzoek om opheffing van de immuniteit van Florian Philippot, dat op 2 september 2015 werd ingediend door de minister van Justitie van de Franse Republiek in verband met strafrechtelijke procedure nr. JIJI215000010 voor de rechtbank van Nanterre, en van de ontvangst waarvan op 16 september 2015 ter plenaire vergadering kennis werd gegeven,

Lorsque les magistrats français ont été entendus par la commission de la Justice de la Chambre, M. Roussel, procureur de la République près le tribunal de grande instance de Béthune, a expliqué que la comparution immédiate n'était pas la panacée pour les faits de hooliganisme et qu'on avait utilisé quatre types de procédures.
Bij de hoorzitting van de Kamercommissie voor de Justitie met de Franse magistraten, heeft de heer Roussel, procureur van de Republiek bij de rechtbank van eerste aanleg van Bethune, uitgelegd dat de onmiddellijke verschijning niet het wondermiddel is tegen hooliganisme en dat men vier soorten van procedures had aangewend.

les déclarations du ministre britannique des affaires étrangères, relatives à deux vols de "restitution extraordinaire" effectués par les États-Unis, transportant deux prisonniers, qui ont atterri sur le territoire du Royaume-Uni en 2002, l'établissement d'une liste de vols suspects à envoyer aux autorités américaines pour obtenir de celles-ci l'assurance expresse qu'ils n'avaient pas été utilisés à des fins de restitution, et les déclarations du Premier ministre à cet égard; la demande du ministre de l'intérieur au procureur général du Royaume-Uni sur la question de possibles actes délictueux commis par le MI5 et la CIA dans le traitement réservé à Binyam Mohamed; l'arrêt du 5 février 2009 du tribunal de grande instance constatant son incapacité à ordonner la communication d'informations sur les tortures alléguées de Binyam Mohamed, au motif que le ministre britannique des affaires étrangères avait affirmé que les États-Unis menaçaient de suspendre leur collaboration en matière de renseignement contre le terrorisme, et le défi juridique posé par cet arrêt, en raison des doutes quant à la véracité de cette affirmation,
de verklaringen van de minister van Buitenlandse Zaken van het VK over twee VS-vluchten voor buitengewone overbrenging met twee gevangenen aan boord die op het grondgebied van het VK zijn geland in 2002, alsmede de opstelling van een lijst van verdachte vluchten die aan de VS-autoriteiten zou worden toegezonden om de specifieke garantie te vragen dat deze niet voor een overbrenging zijn gebruikt, en de verklaringen van de premier hierover, de doorverwijzing door de minister van Binnenlandse Zaken van het VK aan de hoofdofficier van justitie van het VK van de zaak van de mogelijke "criminal wrongdoing" door MI5 en de CIA in het geval van de behandeling van Binyam Mohamed; de uitspraak van het Hooggerechtshof van 5 februari 2009 dat het niet mogelijk was opdracht te geven tot het openbaar maken van informatie over de veronderstelde foltering van Binyam Mohamed vanwege de bewering van de minister van Buitenlandse Zaken van het VK dat de VS het VK had gedreigd met het stopzetten van de uitwisseling van inlichtingen over terrorisme, en het tegen de uitspraak ingestelde beroep op basis van twijfel over het waarheidsgehalte van deze bewering,

Par constitution de partie civile tendant à l'ouverture initiale d'une instruction, adressée le 6 juin 2007 à la Chambre pénale du Tribunal de Grande Instance de Vienne, la société fiduciaire Merkur "Wirtschaftstreuhand - und Steuerberatungs GmbH" a invité cette juridiction à condamner M. Hans-Peter Martin pour atteinte à la réputation d'autrui, conformément à l'article 152 du Code pénal autrichien. En effet, tant sur son site internet www.hpmartin.net que par voie de circulaire APA OTS OTS0189 5 II 0473 NEF006, M. Hans-Peter Martin aurait affirmé, à propos des accusations d'utilisation abusive de l'indemnité de secrétariat des collaborateurs, formulées à son encontre par l'OLAF (Office de lutte anti-fraude de l'UE), que des recherches approfondies auraient révélé qu'il n'avait nullement abusé des fonds communautaires et que seul un vice de forme de la part de son comptable d'alors, le conseiller fiscal Christoph Matznetter, nommé depuis Secrétaire d'État aux Finances au sein du gouvernement autrichien, aurait fait l'objet de critiques, celui-ci ayant comptabilisé par erreur trois ordinateurs d'assistants et deux factures téléphoniques sur l'indemnité de secrétariat, au lieu de les comptabiliser sur l'indemnité de frais de bureau.
Op 6 juni 2007 is bij de strafrechtbank Wenen door Merkur Treuhand Wirtschaftstreuhand- und Steuerberatungs Gesellschaft mit beschränkter Haftung tegen de heer Hans-Peter Martin een rechtszaak aangespannen wegens aantasting van de goede naam, als omschreven in paragraaf 152 van het Oostenrijks Wetboek van strafrecht, omdat hij zowel op zijn website www.hpmartin.net als in een persmededeling van APA-OTS (OTS0189 5 11 0473 NEF0006) in verband met de beschuldigingen (van de EU-fraudebestrijdingsinstantie OLAF) tegen hem inzake incorrecte besteding van de vergoeding voor parlementaire medewerkers, had beweerd dat na een uitgebreid, gedetailleerd onderzoek was vastgesteld dat hij EU-gelden geenszins incorrect had besteed en dat er alleen kritiek was geuit op een vormfout van zijn toenmalige accountmanager, de heer Christoph Maznetter, een belastingadviseur en inmiddels staatssecretaris van Financiën in de Oostenrijkse regering, die volgens de heer Martin drie computers voor personeelsleden en twee telefoonrekeningen op onjuiste wijze had geboekt onder de vergoeding voor parlementaire medewerkers in plaats van onder de vergoeding voor kantooruitgaven.

Il convient de rappeler également que le Parlement européen rejeta la demande de levée de l'immunité de M. Marchiani - aux fins de la même procédure pénale à laquelle se rapporte l'affaire à l'examen - que le même juge d'instruction auprès du tribunal de grande instance de Paris (M. Philippe Courroye), qui ordonna les écoutes téléphoniques ci-dessus visées, avait déposée le 29 avril 2003.
Voorts zij eraan herinnerd dat het Europees Parlement heeft geweigerd in te gaan op het verzoek om opheffing van de parlementaire immuniteit van de heer Marchiani, dat op 29 april 2003 voor dezelfde strafprocedure als voor de zaak in kwestie is ingediend door dezelfde onderzoeksrechter bij het "Tribunal de Grande Instance" van Parijs (de heer Philippe Courroye), die opdracht had gegeven tot het aftappen van telefoongesprekken.

Le 1er septembre 2002, M. Cappato adressait à Me Bernard Salvador, Juge au Tribunal de Grande Instance de Mende (France), un fax affirmant que le 13 juin 2002, ce juge avait fait saisir des objets au domicile de M. Alexandre de Perlinghi, en Ardèche. Il l'invitait à restituer certains documents appartenant à M. Cappato, dont celui-ci se servait pour son travail de membre du Parlement européen, et qui faisaient partie des objets saisis.
Op 1 september 2002 stuurde de heer Cappato een fax aan rechter Bernard Salvador, lid van het Tribunal de Grande Instance van Mende (Frankrijk), waarin hij vermeldde dat deze rechter op 13 juni 2002 een aantal voorwerpen in beslag had doen nemen in de woning van de heer Alexandre de Perlinghi in de Ardèche, en waarin hij hem vroeg bepaalde documenten, die deel uitmaakten van de in beslag genomen goederen, te retourneren, omdat zij eigendom waren van de heer Cappato en hij deze nodig had voor zijn werk als lid van het Europees Parlement.

Air France a pourtant déjà été condamnée en 2007 par le Tribunal de grande instance de Bobigny au motif que la compagnie avait commis une faute engageant sa responsabilité contractuelle en refusant au plaignant qui accusait un surpoids l'accès à bord de l'aéronef à défaut d'accepter l'achat d'un second billet.
Air France werd nochtans al in 2007 veroordeeld door de rechtbank van eerste aanleg van Bobigny op grond van het feit dat de maatschappij een contractuele fout had begaan doordat ze de klager met overgewicht de toegang tot het vliegtuig had ontzegd omdat hij weigerde een tweede biljet te kopen.