En vertu de cette disposition, le législateur - et non le Roi - n'est en droit de déroger à la condition de nationalité requise pour être admis aux emplois publics que « pour des cas particuliers » à définir in concreto, au cas par cas, ce qui exclut l'inversion du lien entre la règle constitutionnelle et l'exception (5), comme le fait l'article 2, 2°, du projet.
Krachtens die laatste bepaling kan de wetgever - en niet de Koning - slechts afwijken van het nationaliteitsvereiste voor benoeming in een overheidsbetrekking in « bijzondere gevallen », die telkens in concreto moeten worden omschreven, wat uitsluit dat de verhouding tussen de grondwettelijke regel en de uitzondering wordt omgekeerd (5), zoals uit artikel 2, 2°, van het ontwerp voortvloeit.