Vertaling van "juge a quo pourraient aussi " (Frans → Nederlands) :

Le juge a quo évoque aussi l'article 660 du Code judiciaire, dont il résulterait qu'en cas de renvoi du juge territorialement incompétent au juge compétent sur la base de l'article 629bis, § 1, ce dernier serait privé de la possibilité de renvoyer l'affaire à un autre tribunal de la famille, conformément à l'article 629bis, § 7.
De verwijzende rechter vermeldt ook artikel 660 van het Gerechtelijk Wetboek, waaruit zou volgen dat, in geval van doorverwijzing van de territoriaal onbevoegde rechter naar de rechter die bevoegd is op grond van artikel 629bis, § 1, die laatste de mogelijkheid zou worden ontnomen om de zaak door te verwijzen naar een andere familierechtbank overeenkomstig artikel 629bis, §7.

Il apparaît donc que les fournitures du marché dont il est question devant le juge a quo pourraient aussi être destinées aux autorités administratives qui sont membres de cette association, de sorte que la partie requérante devant le Conseil d'Etat appartient à la seconde des deux catégories de soumissionnaires décrites en B.3.
Het blijkt dus dat de leveringen van de opdracht waarvan voor de verwijzende rechter sprake is, ook zouden kunnen zijn bestemd voor de administratieve overheden die lid zijn van die vereniging, zodat de verzoekende partij voor de Raad van State tot de laatste van de twee in B.3 beschreven categorieën van inschrijvers behoort.

Le juge a quo demande à la Cour si l'article 63 de la loi relative aux contrats de travail et l'article 38 de la loi du 26 décembre 2013 sont compatibles avec les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'alors que la dernière loi citée a harmonisé, avec effet au 1 janvier 2014, les délais de préavis applicables aux ouvriers et aux employés, ces articles laissent subsister une différence de traitement entre ouvriers et employés dans le secteur public, étant donné que seule la première catégorie peut invoquer la protection de l'article 63 de la loi relative aux contrats de travail, et ceci, aussi longtemps qu'il n'existe pas, pour le secteur public, un régime analogue à celui que prévoit la convention collective de travail n° 109. B.4.
De verwijzende rechter vraagt het Hof of artikel 63 van de Arbeidsovereenkomstenwet en artikel 38 van de wet van 26 december 2013 bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij, nadat de laatstvermelde wet met ingang van 1 januari 2014 de opzeggingstermijnen voor arbeiders en bedienden heeft geharmoniseerd, in de publieke sector een verschil in behandeling laten voortbestaan tussen arbeiders en bedienden, nu enkel de eerste categorie zich bij willekeurig ontslag op de bescherming van artikel 63 van de Arbeidsovereenkomstenwet kan beroepen, en dit zolang voor de publieke sector geen regeling wordt aangenomen die vergelijkbaar is met de collectieve arbeidsovereenkomst nr. 109. B.4.

Le juge a quo demande à la Cour si cette disposition est compatible avec le principe d'égalité et de non-discrimination lorsque l'action civile en réparation du préjudice résultant d'une infraction en matière de concurrence peut se prescrire avant qu'une décision passée en force de chose jugée ait constaté l'existence d'une infraction en matière de concurrence, alors que l'article 26 du titre préliminaire du Code de procédure pénale a pour effet que, pour des faits qualifiables d'infractions pénales, le délai de prescription résultant de l'article 2262bis, § 1, alinéa 2, du Code civil ne s'écoule pas au détriment de la victime aussi longtemps que l'action publique n'est pas prescrite.
De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of het bestaanbaar is met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie wanneer de burgerlijke rechtsvordering tot vergoeding van de schade die uit een mededingingsinbreuk voortvloeit, kan verjaren vooraleer een in kracht van gewijsde gegane uitspraak het bestaan van een mededingingsinbreuk vaststelt, terwijl artikel 26 van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering tot gevolg heeft dat voor feiten die als een misdrijf kunnen worden gekwalificeerd, de verjaringstermijn uit artikel 2262bis, § 1, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek niet tegen het slachtoffer loopt zolang de strafvordering niet is verjaard.

La Cour est interrogée sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de l'article 31 de la loi du 31 janvier 2009 relative à la continuité des entreprises (ci-après : LCE) en ce qu'il proscrit les saisies pratiquées du chef des créances sursitaires en cours de sursis, sans viser les hypothèques légales de l'administration fiscale, alors que, d'après le juge a quo, celles-ci auraient, dans les faits, le même effet d'indisponibilité du patrimoine que les saisies immobilières conservatoires et conféreraient à l'administration fiscale un rang prioritaire alors que les autres créanciers ne pourraient faire transcrire une saisie immobilière conservatoire pendant le sursis.
Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid van artikel 31 van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen (hierna : WCO) met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het verbiedt om tijdens de opschorting beslag te leggen voor schuldvorderingen in de opschorting, zonder de wettelijke hypotheken van de belastingadministratie te beogen, terwijl die, volgens de verwijzende rechter, in de feiten hetzelfde gevolg van onbeschikbaarheid van het vermogen zouden hebben als het bewarend beslag op onroerend goed en aan de belastingadministratie een prioritaire rang zouden verlenen terwijl de andere schuldeisers geen bewarend beslag op onroerend goed tijdens de opschorting zouden kunnen laten overschrijven.

Le juge a quo estime qu'une discrimination pourrait provenir de la circonstance que « ni l'article 1153, alinéa 5, du Code civil, ni l'article 74 ou d'autres dispositions de la loi sur les pratiques du marché et la protection des consommateurs ne peuvent être [appliqués] » au contrat de transport conclu avec la SNCB, alors que ces dispositions pourraient l'être dans le cadre d'un contrat de transport conclu entre une société privée de transport et un voyageur.
De verwijzende rechter is van mening dat een discriminatie zou kunnen voortvloeien uit de omstandigheid dat « noch artikel 1153, vijfde lid, van het Burgerlijk Wetboek, noch artikel 74 of andere bepalingen van de wet betreffende marktpraktijken en consumentenbescherming kunnen worden toegepast » op de met de NMBS gesloten vervoerovereenkomst, terwijl die bepalingen dat wel zouden kunnen in het kader van een vervoerovereenkomst gesloten tussen een private vervoermaatschappij en een reiziger.

Pour autant que les dispositions en cause relèvent du champ d'application du droit de l'Union européenne - question à laquelle la Cour de justice de l'Union européenne aura aussi à répondre dans le cadre des questions préjudicielles posées par le juge a quo à la Cour de justice (affaire C-559/11) -, la question préjudicielle posée à la Cour constitutionnelle par le juge a quo porte aussi sur l'interprétation de dispositions du droit de l'Union européenne.
Voor zover de in het geding zijnde bepalingen onder de werkingssfeer van het recht van de Europese Unie vallen - vraagstuk waarover het Hof van Justitie van de Europese Unie zich ook zal dienen te buigen in het kader van de prejudiciële vragen die de verwijzende rechter aan het Hof van Justitie heeft gesteld (zaak C-559/11) - heeft de door de verwijzende rechter aan het Grondwettelijk Hof gestelde prejudiciële vraag eveneens betrekking op de interpretatie van bepalingen van het recht van de Europese Unie.

Cette circonstance n'est pas de nature à mettre en cause la recevabilité de la question préjudicielle, contrairement à ce que soutient le Conseil des ministres, puisqu'une relation entre ces différents délais est établie non seulement par le juge a quo mais aussi par les travaux préparatoires de la disposition en cause (Doc. parl., Chambre, S.E. 1988, n° 367/1, pp. 1 et 2; n° 367/2, p. 2).
Dat gegeven is niet van dien aard dat het de ontvankelijkheid van de prejudiciële vraag in het geding kan brengen, in tegenstelling tot wat de Ministerraad beweert, vermits niet alleen de verwijzende rechter maar ook de parlementaire voorbereiding van de in het geding zijnde bepaling een verband tussen die verschillende termijnen legt (Parl. St., Kamer, B.Z. 1988, nr. 367/1, pp. 1 en 2; nr. 367/2, p. 2).

Bien que la différence de traitement qui en découle repose sur un critère objectif, à savoir le type de droit de propriété intellectuelle, celle-ci a manifestement des effets déraisonnables, en tant que les titulaires de dessins et modèles ne peuvent bénéficier de la voie de recours efficace qu'est l'action en cessation, alors que les titulaires de marques, dans l'interprétation du juge a quo, pourraient quant à eux bénéficier de cette action.
Ofschoon het verschil in behandeling dat hieruit voortvloeit op een objectief criterium berust, namelijk de soort van het intellectueel eigendomsrecht, heeft het kennelijk onredelijke gevolgen, in zoverre de houders van tekeningen en modellen niet het efficiënte rechtsmiddel kunnen genieten dat de vordering tot staking is, terwijl de houders van merken, in de interpretatie van de verwijzende rechter, wel die vordering zouden kunnen genieten.

En effet, bien que le juge a quo interroge aussi la Cour sur l'article 203 du Code civil, il ressort de l'ensemble des mémoires déposés devant la Cour que seuls les articles 205 et 207 du Code civil sont visés dans le litige en cause.
Hoewel de verwijzende rechter het Hof immers ook ondervraagt over artikel 203 van het Burgerlijk Wetboek, blijkt uit alle bij het Hof neergelegde memories dat alleen de artikelen 205 en 207 van het Burgerlijk Wetboek in het in het geding zijnde geschil worden beoogd.