Premièrement, la délinquance juvénile ne constitue en aucun cas une maladie imputable à une anomalie physique, intellectuelle ou mentale et, deuxièmement, pour analyser le comportement des jeunes, qu’ils soient délinquants ou non, nous devons étudier l’environnement dans lequel leur caractère se développe: la famille, l’école, les amis et l’environnement social.
Ten eerste is de minderjarige delinquent geen zieke wiens gedrag veroorzaakt wordt door lichamelijke, mentale of psychische stoornissen, en ten tweede moeten wij om het al dan niet misdadig gedrag van minderjarigen te bestuderen teruggaan naar het milieu waarin de persoonlijkheid van de minderjarige zich ontwikkelt, naar het gezin, de schoolomgeving, de vriendenkring en het maatschappelijk milieu.