Vertaling van "laquelle il pouvait prétendre le dernier " (Frans → Nederlands) :

Art. 4. Dans l'article 24 du même règlement, remplacé par le règlement du 29 avril 2015, les mots «, à laquelle il aurait pu prétendre le premier jour de son incapacité de travail » sont remplacés par les mots « , selon le cas, à laquelle il aurait pu prétendre le premier jour de son incapacité de travail ou à laquelle il pouvait prétendre le dernier jour du deuxième trimestre précédant celui de la réalisation du risque ».
Art. 4. In artikel 24 van dezelfde verordening, vervangen bij de verordening van 29 april 2015, worden de woorden "waarop hij aanspraak had kunnen maken op de eerste dag van zijn arbeidsongeschiktheid" vervangen door de woorden ", naargelang het geval, waarop hij aanspraak had kunnen maken op de eerste dag van zijn arbeidsongeschiktheid of waarop hij aanspraak kon maken op de laatste dag van het tweede kwartaal dat voorafgaat aan dat waarin het risico zich voordoet".

Art. 5. Dans l'article 26 du même règlement, remplacé par le règlement du 18 septembre 2002, les mots «, à laquelle il aurait pu prétendre le premier jour de son incapacité de travail » sont remplacés par les mots « , selon le cas, à laquelle il aurait pu prétendre le premier jour de son incapacité de travail ou à laquelle il pouvait prétendre le dernier jour du deuxième trimestre précédant celui de la réalisation du risque ».
Art. 5. In artikel 26 van dezelfde verordening, vervangen bij de verordening van 18 september 2002, worden de woorden "waarop hij aanspraak had kunnen maken op de eerste dag van zijn arbeidsongeschiktheid" vervangen door de woorden ", naargelang het geval, waarop hij aanspraak had kunnen maken op de eerste dag van zijn arbeidsongeschiktheid of waarop hij aanspraak kon maken op de laatste dag van het tweede kwartaal dat voorafgaat aan dat waarin het risico zich voordoet".

« Art. 31. Pour les titulaires visés à l'article 30, dont l'incapacité de travail débute au plus tard le trentième jour suivant la fin d'une situation visée aux articles 23 à 27 et 34, la rémunération perdue est calculée comme si l'incapacité de travail avait débuté à la fin de cette situation, en fonction de la rémunération journalière moyenne à laquelle il pouvait prétendre à cette date.
"Art. 31. Voor de in artikel 30 bedoelde gerechtigden, wier arbeidsongeschiktheid aanvangt uiterlijk de dertigste dag na het einde van een toestand als bedoeld in de artikelen 23 tot 27 en 34, wordt het gederfde loon berekend alsof de arbeidsongeschiktheid was aangevangen bij het einde van die toestand, volgens het gemiddeld dagloon waarop hij op deze datum aanspraak kon maken.

3. Tout exploitant d’une installation fixe dont la capacité a été étendue de manière significative, en application de l’article 20 de la décision 2011/278/UE de la Commission, est en droit d’utiliser des crédits internationaux au cours de la période 2008-2020 jusqu’à concurrence de la quantité à laquelle il pouvait prétendre pour la période 2008-2012, ou d’une quantité correspondant à 11 % au maximum de son allocation pour la période 2008-2012, ou jusqu’à concurrence de 4,5 % de ses émissions vérifiées pendant la période 2013-2020, la quantité la plus élevée étant retenue.
3. Elke exploitant van een vaste installatie met een aanzienlijke capaciteitsuitbreiding overeenkomstig artikel 20 van Besluit 2011/278/EU, is gerechtigd om in de periode van 2008 tot en met 2020 internationale kredieten te gebruiken tot de hoeveelheid die hem voor de periode van 2008 tot en met 2012 is toegekend, of tot een hoeveelheid die overeenkomt met maximaal 11 % van hun toewijzing in de periode van 2008 tot en met 2012, of tot een maximum van 4,5 % van hun geverifieerde emissies in de periode van 2013 tot en met 2020, naargelang welke hoeveelheid het hoogst is.

4. Tout exploitant d’une installation fixe ayant reçu une allocation à titre gratuit pour la période 2008-2012 et qui exerce des activités qui ne sont pas énumérées à l’annexe I de la directive 2003/87/CE, telle que modifiée par le règlement (CE) no 219/2009 du Parlement européen et du Conseil , mais qui figurent à l’annexe I de la directive 2003/87/CE, telle que modifiée par la directive 2009/29/CE du Parlement européen et du Conseil , est en droit d’utiliser des crédits internationaux au cours de la période 2008-2020 jusqu’à concurrence de la quantité à laquelle il pouvait prétendre pour la période 2008-2012, ou d’une quantité correspondant à 11 % au maximum de son allocation pour la période 2008-2012, ou jusqu’à concurrence de 4,5 % de ses émissions vérifiées pendant la période 2013-2020, la quantité la plus élevée étant retenue.
4. Elke exploitant van een vaste installatie waarvoor een kosteloze toewijzing voor de periode van 2008 tot en met 2012 is verleend en die activiteiten uitoefent die niet voorkomen op de lijst van bijlage I bij Richtlijn 2003/87/EG, zoals gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 219/2009 van het Europees Parlement en de Raad , maar wel voorkomen op de lijst van bijlage I bij Richtlijn 2003/87/EG, zoals gewijzigd bij Richtlijn 2009/29/EG van het Europees Parlement en de Raad , is gerechtigd om in de periode van 2008 tot en met 2020 internationale kredieten te gebruiken tot de hoeveelheid die hem voor de periode van 2008 tot en met 2012 voor die installatie is toegekend, of tot een hoeveelheid die overeenkomt met maximaal 11 % van zijn toewijzing in de periode van 2008 tot en met 2012, of tot een maximum van 4,5 % van hun geverifieerde emissies in de periode van 2013 tot en met 2020, naargelang welke hoeveelheid het hoogst is.

Elle a constaté en l'espèce que Nedalco pouvait prétendre au versement d'indemnités, non seulement pour la valeur de marché proprement dite des terrains et des bâtiments, mais aussi pour les autres préjudices subis, en particulier le coût d’une éventuelle relocalisation, laquelle constituait, lors de la conclusion de l'accord en 2004, une option viable.
In dit geval stelde de Commissie vast dat Nedalco niet alleen voor de loutere marktwaarde van de grond en gebouwen recht had op een schadevergoeding, maar ook voor de andere schade die de onderneming had geleden, met name de kosten van een eventuele verplaatsing, wat een haalbare optie was toen de overeenkomst in 2004 werd getekend.

Vu la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994, l'article 87, alinéa 3, modifié en dernier lieu par la loi-programme du 19 décembre 2014; Vu l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994; Vu l'avis du Comité de gestion de l'assurance indemnités des travailleurs salariés du Service des indemnités de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 27 novembre 2014; Vu l'avis de l'Inspecteur des Finances, donné le 7 avril 2015; Vu l'accord du Ministre du Budget, donné le 12 octobre 2015; Vu l'avis n° 59.246/2 du Conseil d'Etat, donné le 10 mai 2016, en application de l'article 84, § 1, alinéa 1, 2°, des lois sur le Conseil d'Etat, coordonnées le 12 janvier 1973; Sur la proposition de la Ministre des Affaires sociales, Nous avons arrêté et arrêtons : Article 1. Dans l'article 211, § 2, alinéa 1, de l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994, les mots « égal à celui de l'allocation de chômage à laquelle ils auraient pu prétendre s'ils ne s'étaient pas trouvés en état d'incapacité de travail». sont remplacés par les mots « aligné sur le montant de l'allocation de chômage à laquelle ils auraient pu prétendre s'ils ne s'étaient pas trouvés en état d'incapacité de travail, sauf si le montant de l'allocation de chômage est plus élevé que le montant de l'indemnité d'incapacité primaire».
Gelet op de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, artikel 87, derde lid, laatstelijk gewijzigd bij de programmawet van 19 december 2014; Gelet op het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994; Gelet op het advies van het Beheerscomité van de uitkeringsverzekering voor werknemers van de Dienst voor uitkeringen van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, gegeven op 27 november 2014; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 7 april 2015; Gelet op de akkoordbevinding van de Minister van Begroting, d.d. 12 oktober 2015; Gelet op advies nr. 59.246/2 van de Raad van State, gegeven op 10 mei 2016, met toepassing van artikel 84, § 1, eerste lid, 2°, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973; Op de voordracht van de Minister van Sociale Zaken, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. In artikel 211, § 2, eerste lid van het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, worden de woorden "is de primaire ongeschiktheidsuitkering gedurende de eerste zes maanden arbeidsongeschiktheid gelijk aan de werkloosheidsuitkering waarop zij aanspraak zouden hebben indien zij zich niet in staat van arbeidsongeschiktheid bevonden" vervangen door de woorden "wordt het bedrag van de primaire ongeschiktheidsuitkering gedurende de eerste zes maanden arbeidsongeschiktheid gealigneerd op het bedrag van de werkloosheidsuitkering waarop zij aanspraak zouden maken indien zij zich niet in staat van arbeidsongeschiktheid bevonden, behalve als het bedrag van de werkloosheidsuitkering hoger is dan het bedrag van de primaire ongeschiktheidsuitkering".

Le législateur ordonnanciel pouvait dès lors, sans violer les articles 10 et 11 de la Constitution, prévoir que l'exercice de ce recours ne pouvait aboutir à faire acquérir une prescription à l'auteur d'une infraction pour laquelle une amende administrative alternative avait été infligée en dernier ressort.
De ordonnantiegever kon derhalve, zonder de artikelen 10 en 11 van de Grondwet te schenden, erin voorzien dat het instellen van dat beroep niet ertoe kan leiden de pleger van een misdrijf waarvoor in laatste aanleg een alternatieve administratieve geldboete was opgelegd, een verjaring te laten verkrijgen.

Il paraît en effet absurde d'accepter le remboursement pour un sujet diagnostiqué ces trois dernières années et de refuser le remboursement pour un sujet diagnostiqué il y a plus de trois ans qui ne pouvait alors prétendre aux conditions de remboursement.
Het lijkt immers absurd dat iemand bij wie de diagnose de afgelopen drie jaar gesteld werd wél terugbetaald wordt en iemand bij wie de diagnose eerder gesteld werd en die toen niet aan de terugbetalingsvoorwaarden voldeed geen recht op terugbetaling zou hebben.

Enfin, l’indemnisation à laquelle les passagers peuvent prétendre, lorsqu’ils ont été informés trop tardivement de l’annulation d’un vol, n’apparaît pas manifestement inappropriée à l’objectif recherché, compte tenu de l’existence d’une cause exonératoire dont peuvent se prévaloir les transporteurs et des conditions restrictives de la mise en œuvre de l'obligation qui incombe à ces derniers.
Ten slotte lijkt de compensatie waarop passagiers aanspraak kunnen maken wanneer zij te laat van de annulering van een vlucht in kennis zijn gesteld, niet kennelijk ongeschikt voor het nagestreefde doel nu de vervoerders zich kunnen beroepen op een exoneratieclausule en de naleving van hun verplichting aan restrictieve voorwaarden gebonden is.