Traduction de «libération du condamné » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

confiscation au civil | confiscation civile | confiscation en l'absence de condamnation | confiscation in rem | confiscation non fondée sur une condamnation | confiscation sans condamnation
confiscatie zonder (strafrechtelijke) veroordeling

confiscation consécutive à une condamnation | confiscation fondée sur une condamnation | confiscation sur condamnation
executoriaal beslag | verbeurdverklaring

Condamnation, sans emprisonnement, après procès civil ou pénal
veroordeling in civiele en strafrechtelijke zaak zonder gevangenzetting

condamné par contumace | condamné par défaut
veroordeeld bij verstek

Difficultés liées à une libération de prison
problemen verband houdend met vrijlating uit gevangenis

syndrome de Prata-Liberal-Goncalves
syndroom van Prata-Liberal-Goncalves

sanction pénale [ condamnation | peine ]
strafsanctie [ straf | veroordeling ]

condamnation
veroordeling

parti libéral
liberale partij

Organisation de libération de la Palestine [ OLP ]
Palestijnse Bevrijdingsorganisatie [ PLO ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Le législateur a non seulement assorti la récidive légale d'effets visant à alourdir la peine mais a en outre limité la possibilité de libération conditionnelle en ce sens qu'en cas de récidive légale, cette libération n'est possible qu'après que le condamné a subi les deux tiers de sa peine d'emprisonnement (article 25, § 2, b), de la loi du 17 mai 2006), alors qu'elle est en général possible après que le condamné a subi un tiers de la peine d'emprisonnement (article 25, §§ 1 et 2, a), de la loi du 17 mai 2006).
De wetgever heeft niet enkel strafverzwarende gevolgen verbonden aan de wettelijke herhaling. Hij heeft bovendien een beperking gesteld aan de mogelijkheid tot voorwaardelijke invrijheidstelling in die zin dat die invrijheidstelling in geval van wettelijke herhaling enkel mogelijk is nadat de veroordeelde twee derden van zijn gevangenisstraf zal hebben ondergaan (artikel 25, § 2, b), van de wet van 17 mei 2006), terwijl dat in de regel mogelijk is nadat één derde van de gevangenisstraf is ondergaan (artikel 25, §§ 1 en 2, a), van de wet van 17 mei 2006).

En vertu de l'article 78 de la loi du 5 mai 2014 relative à l'internement, les décisions de la chambre de protection sociale relatives à l'octroi, au refus ou à la révocation de la détention limitée, de la surveillance électronique, de la libération à l'essai, de la libération anticipée en vue de l'éloignement du territoire ou de la remise et à la révision des conditions particulières liées aux modalités citées, la libération définitive et la décision d'internement d'un condamné prise conformément à l'article 77/5, sont susceptibles de pourvoi en cassation par le ministère public et l'avocat de la personne internée.
Krachtens artikel 78 van de wet van 5 mei 2014 betreffende de internering staat tegen de beslissingen van de kamer voor de bescherming van de maatschappij met betrekking tot de toekenning, de afwijzing of de herroeping van de beperkte detentie, het elektronisch toezicht, de vrijstelling op proef en de vervroegde invrijheidstelling met het oog op de verwijdering van het grondgebied of met het oog op de overlevering en tot de herziening van de aan genoemde modaliteiten gekoppelde bijzondere voorwaarden, met betrekking tot de definitieve invrijheidstelling, alsmede tegen de beslissing tot internering van een veroordeelde overeenkomstig artikel 77/5 van die wet, een cassatieberoep open voor het openbaar ministerie en de advocaat van de geïnterneerde persoon.

3º La question des critères relatifs à la décision de libérer un condamné déféré devant cette juridiction renvoie à ce que l'on sait de la logique de la sélection négative (absence de contre-indication à la libération anticipée).
3. De vraag naar de criteria die moeten gehanteerd worden bij de besluitvorming rond de invrijheidstelling van een veroordeelde die voor de Strafuitvoeringsrechtbank verschijnt verwijst naar wat men reeds weet over de logica van de negatieve selectie (ontbreken van tegenindicaties voor een vervroegde invrijheidstelling).

Cette forme de liberté provisoire a un caractère collectif et constitue le mode de libération le plus important (4 366 cas en 1995, soit 80 % des libérations de condamnés).
Deze vorm van voorlopige invrijheidstelling verkreeg een collectief karakter en is de belangrijkste vrijstellingsmodaliteit (4 366 gevallen in 1995 of 80 % van de vrijstellingen van de veroordeelden).

Ces chiffres se trouvent dans les tableaux « libération des condamnés sous surveillance électronique – libération provisoire (particulière) ».
Die cijfers zijn opgenomen in de tabellen " invrijheidstellingen van de veroordeelden onder elektronisch toezicht – voorlopige invrijheidstelling (bijzonder)" .

Ces chiffres se trouvent dans les tableaux « libération des condamnés sous surveillance électronique – libération provisoire (générale)».
Die cijfers zijn opgenomen in de tabellen " invrijheidstellingen van de veroordeelden onder elektronisch toezicht –voorlopige invrijheidstelling (algemeen)" ;

Le ministre conteste cette thèse et compare la réglementation en projet avec la décision de libérer un condamné sous conditions.
De minister betwist dit en vergelijkt de ontworpen regeling met de beslissing tot voorwaardelijke invrijheidstelling van een veroordeelde.

Pour résoudre ce problème, on pourrait penser à introduire, au niveau de l'Union européenne, un délai minimum au cours duquel un condamné continuerait à purger sa peine dans l'État de condamnation afin d'éviter qu'il soit immédiatement libéré suite au transfert dans l'État d'exécution ou qu'il purge une peine beaucoup moins sévère que celle imposée par l'État de condamnation.
Dit probleem zou kunnen worden opgelost door op het niveau van de Europese Unie een minimumstraftijd in te voeren die een veroordeelde in de staat van veroordeling zou moeten uitzitten om te voorkomen dat hij onmiddellijk na zijn overbrenging naar de staat van tenuitvoerlegging wordt vrijgelaten of een veel minder strenge straf moeten ondergaan dan hem door de staat van veroordeling is opgelegd.

La question fondamentale qui se pose donc dans ce contexte est de savoir s'il convient de prévoir, au niveau de l'Union européenne, un encadrement des conditions minimales communes, qui couvrirait en particulier les aspects suivants : a) le délai minimum d'incarcération qui devrait être observé pour octroyer la libération anticipée, b) les critères pour octroyer ou refuser la libération anticipée, c) la procédure de remise en liberté, d) les conditions de contrôle et la durée du délai d'épreuve, e) les sanctions en cas de non-respect des conditions imposées lors de la libération anticipée, f) les garanties procédurales des condamnés et g) les intérêts des victimes.
De belangrijkste vraag die derhalve in dit verband rijst, is of het nodig is om op het niveau van de Europese Unie een kaderregeling inzake de gemeenschappelijke minimumvoorwaarden vast te stellen, die in het bijzonder de volgende aspecten zou betreffen: a) de minimumstraftijd die moet worden uitgezeten om vervroegde invrijheidstelling toe te staan, b) de criteria om vervroegde invrijheidstelling toe te staan of te weigeren, c) de procedure voor de invrijheidstelling, d) de voorwaarden inzake het toezicht en de duur van de proeftijd, e) de sancties in geval van niet-naleving van de bij de vervroegde invrijheidstelling opgelegde voorwaarden, f) de procedurele waarborgen van de veroordeelden, en g) de belangen van de slachtoffers.

En vertu des différences qui existent entre les États membres en ce qui concerne la législation sur la libération anticipée (voir Annexe III, point 3), il peut arriver qu'un condamné devrait être immédiatement libéré à la suite de son transfert dans l'État requis : si une personne qui a été condamnée dans l'État membre A pour neuf ans de prison et qui, après avoir purgé quatre ans, demande le transfert de l'exécution dans l'État membre B, elle pourrait être libérée immédiatement car, selon le droit de l'État membre B, une libération anticipée pourrait intervenir après avoir purgé p.ex. un tiers (3 ans en l'occurrence) de sa peine.
Ingevolge de verschillen die tussen de wettelijke bepalingen van de lidstaten inzake de vervroegde invrijheidstelling bestaan (zie bijlage III, punt 3), kan het voorkomen dat een veroordeelde onmiddellijk in vrijheid moet worden gesteld na zijn overbrenging naar de aangezochte staat: indien een persoon die in lidstaat A tot negen jaar gevangenisstraf is veroordeeld na vier jaar van zijn straf te hebben uitgezeten, verzoekt om overdracht van de tenuitvoerlegging naar lidstaat B, bestaat de mogelijkheid dat hij onmiddellijk in vrijheid moet worden gesteld omdat, volgens het recht van lidstaat B, vervroegde invrijheidstelling mogelijk is nadat bijvoorbeeld een derde (in casu 3 jaar) van de straf is uitgezeten.