Vertaling van "organismes d'assurance maladie " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

enquêteur assurance maladie | inspecteur enquêteur d'assurances | enquêteuse assurance maladie | inspecteur enquêteur d'assurances/inspectrice enquêteuse d'assurances
coördinator fraudebeheersing verzekeringen | fraudecoördinator | fraudecoördinator verzekeringen | verzekeringsfraudeanalist

Convention concernant l'assurance-maladie des travailleurs agricoles | Convention sur l'assurance-maladie (agriculture), de 1927 (C25)
Verdrag betreffende de ziekteverzekering van landarbeiders

assurance maladie [ allocation de maladie ]
ziekteverzekering [ dekking van het ziekterisico | uitkering bij ziekte ]

assurance-maladie à long terme | assurance-maladie non résiliable
niet-opzegbare ziekteverzekering van lange duur

plan d'assurance maladie | système d'assurance maladie
zorgverzekeringsregeling

contrôleur allocataires | enquêteuse assurance maladie | contrôleur des situations individuelles/contrôleuse des situations individuelles | inspecteur du recouvrement
claimbehandelaar | controleur ziektewet | inkomensconsulente | sociaal rechercheur

assurance maladie-invalidité
verzekering tegen ziekte en invaliditeit

assurance-maladie obligatoire
verplichte ziekteverzekering

Fonds national d'assurance maladie-invalidité
Rijksfonds voor verzekering tegen ziekte en invaliditeit

assurer la liaison avec les organismes concernés par la gestion des aérodromes
contacten leggen met de bevoegde agentschappen die betrokken zijn bij het beheer van het vliegveld | contacten onderhouden met de bevoegde agentschappen die betrokken zijn bij het beheer van het vliegveld

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

En Iran, le gouvernement a récemment annoncé une initiative conjointe avec le HCR et l’organisme iranien d’assurance-maladie, dont l’objectif est d’intégrer près d’un million de réfugiés afghans et iraquiens dans le système national de soins de santé – le régime public universel d’assurance-maladie.
In Iran kondigde de regering onlangs een gezamenlijk initiatief aan van UNHCR en de Iraanse Organisatie voor ziektekostenverzekering om bijna een miljoen Afghaanse en Iraakse vluchtelingen op te nemen in het nationale gezondheidszorgveiligheidsnet, met name het Universele volksgezondheidsverzekeringsstelsel.

1. À la demande d'un travailleur ou d'un employeur, les membres d'EURES et, le cas échéant, les partenaires d'EURES transmettent les demandes d'informations spécifiques sur les droits liés à la sécurité sociale, les mesures actives relatives au marché du travail, la fiscalité, les questions liées au contrat de travail, les droits à pension et l'assurance maladie aux autorités nationales compétentes et, le cas échéant, à d'autres organismes appropriés au niveau national qui aident les travailleurs à exercer leur droit à la libre circulation, y compris les organismes visés à l'article 4 de la directive 2014/54/UE.
1. De EURES-leden en, in voorkomend geval, de EURES-partners, verwijzen een werknemer of een werkgever die verzoekt om specifieke informatie inzake aan sociale zekerheid gerelateerde rechten, actieve arbeidsmarktmaatregelen belastingen, vraagstukken rond arbeidsovereenkomsten, pensioenrechten en ziekteverzekering door naar de nationale bevoegde autoriteiten en, indien toepasselijk, andere geschikte organen op nationaal niveau die werknemers bijstaan bij de uitoefening van hun rechten in het kader van vrije verkeer, met inbegrip van de in artikel 4 van Richtlijn 2014/54/EU bedoelde organen.

3. Les articles 1382, 1383 et 1384 du Code civil, combinés avec l'article 136, § 2, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, qui contiennent une interdiction de discrimination, s'ils sont interprétés en ce sens qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré, victime d'un sinistre dont un tiers est responsable, ne peut pas réclamer ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage subi par l'assuré est défini comme une perte d'une chance, alors que l'assuré lui-même, qui a reçu des prestations de la part de l'organisme d'assurance maladie par suite de son incapacité de travail, ce qui implique que l'organisme d'assurance maladie est légalement subrogé dans les droits de l'assuré à concurrence du montant des prestations, peut recevoir une indemnité, définie comme une indemnité pour la perte d'une chance, lorsque tant les prestations versées par l'organisme d'assurance maladie que l'indemnité qui doit être octroyée à l'assuré sont calculées sur la base de la perte réelle de revenus de la victime ?
3. Schenden de artikelen 1382, 1383 en 1384 van het Burgerlijk Wetboek in samenlezing met artikel 136 § 2 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inhoudende een verbod op discriminatie, wanneer ze zo geïnterpreteerd worden dat een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als verlies van een kans, haar uitkeringen niet kan verhalen op de derde aansprakelijke, en de verzekerde zelf, die van de ziekteverzekeringsinstelling als gevolg van zijn arbeidsongeschiktheid uitkeringen heeft ontvangen waardoor de ziekteverzekeringsinstelling ten belope van het bedrag van de uitkeringen wettelijk in de rechten van de verzekerde is gesubrogeerd, wel een vergoeding kan ontvangen, omschreven als een vergoeding voor een verlies van een kans, wanneer zowel de door de ziekteverzekeringsinstelling gedane uitkeringen als de aan de verzekerde toe te kennen vergoeding berekend worden op basis van het werkelijk inkomstenverlies van het slachtoffer ?

2. Les articles 1382, 1383 et 1384 du Code civil, combinés avec l'article 136, § 2, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, qui contiennent une interdiction de discrimination, s'ils sont interprétés en ce sens qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré victime d'un sinistre dont un tiers est responsable ne peut pas réclamer le remboursement de ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage subi par l'assuré est défini comme une perte d'une chance, alors qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré victime d'un sinistre dont un tiers est responsable peut réclamer le remboursement de ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage de l'assuré est défini comme un dommage matériel effectif consistant en une perte de revenus, alors que, dans les deux cas, l'état de santé de l'assuré est le même, que, dans les deux cas, il y a un tiers responsable, que, dans les deux cas, les mêmes prestations sont payées et que, dans les deux cas, l'assuré lui-même peut au moins prétendre à un paiement intégral des prestations, indépendamment de ce qu'il récupérera encore auprès du tiers responsable ?
2. Schenden de artikelen 1382, 1383 en 1384 van het Burgerlijk Wetboek in samenlezing met artikel 136 § 2 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inhoudende een verbod op discriminatie, wanneer ze zo geïnterpreteerd worden dat een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als verlies van een kans, haar uitkeringen niet kan verhalen op de derde aansprakelijke, en een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als een effectieve materiële schade aan inkomstenverlies, haar uitkeringen wel kan verhalen op de derde aansprakelijke, terwijl in beide gevallen de gezondheidssituatie van de verzekerde dezelfde is, terwijl er in beide gevallen een derde aansprakelijke is, terwijl in beide gevallen dezelfde uitkeringen worden betaald en terwijl in beide gevallen de verzekerde zelf minstens aanspraak kan maken op een volledige betaling van de uitkeringen ongeacht wat hij bij de aansprakelijke derde nog verder zal recupereren ?

Le fait de ne pas permettre aux organismes d'assurance maladie d'être subrogés en ce qui concerne l'indemnisation du dommage résultant de la perte d'une chance ou de ne pas leur offrir la possibilité de réclamer les indemnités octroyées à l'assuré à concurrence de l'indemnisation de droit commun représente une charge excessive pour les organismes concernés ainsi que pour les finances de l'assurance maladie et entraîne, en outre, une différence de traitement injustifiée entre les assurés.
Het niet toestaan, ten behoeve van de instellingen van de ziekteverzekering, van subrogatie voor de vergoeding van schade voortvloeiend uit het verlies van een kans of van de mogelijkheid tot terugvordering van de verleende prestaties ten belope van de toegekende gemeenrechtelijke vergoeding, vormt een buitensporige last voor de vermelde instellingen en voor de financiën van de ziekteverzekering en leidt bovendien tot een ongerechtvaardigd verschil in behandeling van de verzekerden.

Vu la loi du 29 avril 1996 portant des dispositions sociales, l'article 156, bis, alinéa 1, première phrase, inséré par la loi du 24 décembre 2002 et modifié par les lois des 24 juillet 2008 et 10 avril 2014; Vu l'avis du Comité de l'assurance soins de santé, donné le 17 novembre 2014; Vu l'avis de l'Inspecteur des Finances, donné le 15 janvier 2016; Vu l'accord du Ministre du Budget, donné le 7 mars 2016; Vu l'avis n° 14/2016 de la Commission de la protection de la vie privée donné le 27 avril 2016; Vu l'avis n° 59.936 du Conseil d'Etat, donné le 7 septembre 2016, en application de l'article 84, § 1, alinéa 1, 2°, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat; Vu l'analyse d'impact de la réglementation réalisée conformément aux articles 6 et 7 de la loi du 15 décembre 2013 portant des dispositions diverses en matière de simplification administrative; Sur la proposition du Ministre des Affaires sociales et de la Santé publique et de l'avis des Ministres qui en ont délibéré en Conseil, Nous avons arrêté et arrêtons : Article 1. Pour l'application du présent arrêté, on entend par : 1° "Institut" : l'Institut national d'assurance maladie-invalidité; 2° "Loi coordonnée" : la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994; 3° "prestations ambulatoires" : les codes et pseudocodes ambulatoires de la nomenclature repris dans les cadres statistiques transmis à l'Institut par les organismes assureurs en vertu de l'article 348 de l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi coordonnée; 4° "période de carence" : la période définie à l'article 56ter, § 11, 2°, de la loi coordonnée; 5° "le numéro du bénéficiaire" : le numéro d'inscription auprès de la sécurité sociale (NISS) ou, à défaut, le numéro d'identification des bénéficiaires auprès des organismes assureurs; 6° "la cellule technique" : la cellule technique qui, pour le traitement des données relatives aux hôpitaux, a été créée auprès du Ministère ...
Gelet op de wet van 29 april 1996 houdende sociale bepalingen, artikel 156, bis, eerste lid, eerste zin, ingevoegd bij de wet van 24 december 2002 en gewijzigd bij de wetten van 24 juli 2008 en 10 april 2014; Gelet op het advies van het Comité van de verzekering voor geneeskundige verzorging, gegeven op 17 november 2014; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 15 januari 2016; Gelet op de akkoordbevinding van de Minister van Begroting, gegeven op 7 maart 2016; Gelet op het advies n° 14/2016 van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, gegeven op 27 april 2016; Gelet op het advies n° 59.936 van de Raad van State, gegeven op 7 september 2016, met toepassing van artikel 84, § 1, eerste lid, 2°, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State; Gelet op de impactanalyse van de regelgeving, uitgevoerd overeenkomstig de artikelen 6 en 7 van de wet van 15 december 2013 houdende diverse bepalingen inzake administratieve vereenvoudiging; Op de voordracht van de Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid en het advies van de in Raad vergaderde Ministers, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. Voor de toepassing van dit besluit wordt verstaan onder : 1° "Instituut" : het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering; 2° "Gecoördineerde wet " : wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994; 3° "ambulante verstrekkingen" : de ambulante codes en pseudocodes van de nomenclatuur vermeld in de statistische tabellen meegedeeld aan het Instituut door de verzekeringsinstellingen in uitvoering van artikel 348 van het koninklijk besluit van 3 juli 1996 houdende uitvoering van de gecoördineerde wet; 4° "carensperiode" : de periode zoals bepaald in artikel 56ter, § 11, 2°, van de gecoördineerde wet; 5° "het nummer van de rechthebbende" : het inschrijvingsnummer bij de sociale zekerheid (INSZ) of bij gebrek hieraan, het identificatienu ...

3. Les articles 1382, 1383 et 1384 du Code civil, combinés avec l'article 136, § 2, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, qui contiennent une interdiction de discrimination, s'ils sont interprétés en ce sens qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré, victime d'un sinistre dont un tiers est responsable, ne peut pas réclamer ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage subi par l'assuré est défini comme une perte d'opportunité, alors que l'assuré lui-même, qui a reçu des prestations de la part de l'organisme d'assurance maladie par suite de son incapacité de travail, ce qui implique que l'organisme d'assurance maladie est légalement subrogé dans les droits de l'assuré à concurrence du montant des prestations, peut recevoir une indemnité, définie comme une indemnité pour la perte d'une opportunité, lorsque tant les prestations versées par l'organisme d'assurance maladie que l'indemnité qui doit être octroyée à l'assuré sont calculées sur la base de la perte réelle de revenus de la victime ?
3. Schenden de artikelen 1382, 1383 en 1384 van het Burgerlijk Wetboek in samenlezing met artikel 136 § 2 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inhoudende een verbod op discriminatie, wanneer ze zo geïnterpreteerd worden dat een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als verlies van een kans, haar uitkeringen niet kan verhalen op de derde aansprakelijke, en de verzekerde zelf, die van de ziekteverzekeringsinstelling als gevolg van zijn arbeidsongeschiktheid uitkeringen heeft ontvangen waardoor de ziekteverzekeringsinstelling ten belope van het bedrag van de uitkeringen wettelijk in de rechten van de verzekerde is gesubrogeerd, wel een vergoeding kan ontvangen, omschreven als een vergoeding voor een verlies van een kans, wanneer zowel de door de ziekteverzekeringsinstelling gedane uitkeringen als de aan de verzekerde toe te kennen vergoeding berekend worden op basis van het werkelijk inkomstenverlies van het slachtoffer ?

2. Les articles 1382, 1383 et 1384 du Code civil, combinés avec l'article 136, § 2, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, qui contiennent une interdiction de discrimination, s'ils sont interprétés en ce sens qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré victime d'un sinistre dont un tiers est responsable ne peut pas réclamer le remboursement de ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage subi par l'assuré est défini comme une perte d'opportunité, alors qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré victime d'un sinistre dont un tiers est responsable peut réclamer le remboursement de ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage de l'assuré est défini comme un dommage matériel effectif consistant en une perte de revenus, alors que, dans les deux cas, l'état de santé de l'assuré est le même, que, dans les deux cas, il y a un tiers responsable, que, dans les deux cas, les mêmes prestations sont payées et que, dans les deux cas, l'assuré lui-même peut au moins prétendre à un paiement intégral des prestations, indépendamment de ce qu'il récupérera encore auprès du tiers responsable ?
2. Schenden de artikelen 1382, 1383 en 1384 van het Burgerlijk Wetboek in samenlezing met artikel 136 § 2 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inhoudende een verbod op discriminatie, wanneer ze zo geïnterpreteerd worden dat een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als verlies van een kans, haar uitkeringen niet kan verhalen op de derde aansprakelijke, en een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als een effectieve materiële schade aan inkomstenverlies, haar uitkeringen wel kan verhalen op de derde aansprakelijke, terwijl in beide gevallen de gezondheidssituatie van de verzekerde dezelfde is, terwijl er in beide gevallen een derde aansprakelijke is, terwijl in beide gevallen dezelfde uitkeringen worden betaald en terwijl in beide gevallen de verzekerde zelf minstens aanspraak kan maken op een volledige betaling van de uitkeringen ongeacht wat hij bij de aansprakelijke derde nog verder zal recupereren ?

Depuis l'installation du gouvernement actuel les nominations suivantes ont été faites auprès du Comité général de gestion de l'INAMI: - par arrêté royal du 14 novembre 2014 (Moniteur belge 3 décembre 2014) 2 personnes ont été nommées en qualité de membre effectif du Comité général de gestion de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité en tant que représentant des organisations représentatives des travailleurs. - par arrêté royal du 19 mars 2015 (Moniteur belge 3 avril 2015) 1 personne a été nommée en qualité de membre effectif du Comité général de gestion de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité en tant que représentant des organisations représentatives des travailleurs. - par arrêté royal du 29 mai 2015 (Moniteur belge 8 juin 2015) 1 personne a été nommée en qualité de membre effectif du Comité général de gestion de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité en tant que représentant des organisations représentatives des employeurs. - par arrêté royal du 12 juillet 2015 (Moniteur belge 29 juillet 2015) 1 personne a été nommée en qualité de membre effectif du Comité général de gestion de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité en tant que représentant des organismes assureurs.
Sedert het aantreden van de huidige regering zijn er bij het Algemeen Beheerscomité van het RIZIV de volgende benoemingen gedaan: - bij koninklijk besluit van 14 november 2014 (Belgisch Staatsblad 3 december 2014) werden 2 personen benoemd tot werkend lid van het Algemeen Beheerscomité van Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering als vertegenwoordigers voor de representatieve werknemersorganisaties; - bij koninklijk besluit van 19 maart 2015 (Belgisch Staatsblad 3 april 2015) werd 1 persoon benoemd tot werkend lid van het Algemeen Beheerscomité van Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering als vertegenwoordiger voor de representatieve werknemersorganisaties; - bij koninklijk besluit van 29 mei 2015 (Belgisch Staatsblad 8 juni 2015) werd 1 persoon benoemd tot werkend lid van het Algemeen Beheerscomité van Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering als vertegenwoordiger voor de representatieve werkgeversorganisaties; - bij koninklijk besluit van 12 juli 2015 (Belgisch Staatsblad 29 juli 2015) werd 1 persoon benoemd tot plaatsvervangend lid van het Algemeen Beheerscomité van Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering als vertegenwoordiger voor de verzekeringsinstellingen.

Les prestations sont dispensées pour le compte de l'organisme assureur étranger compétent par l'organisme assureur belge en vertu des dispositions de l'assurance obligatoire soins de santé comme si l'assuré étranger était assuré dans le cadre de l'assurance maladie belge.
De verstrekkingen worden voor rekening van de bevoegde buitenlandse verzekeringsinstelling verleend door de Belgische verzekeringsinstelling krachtens de bepalingen van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging alsof de buitenlandse verzekerde in het kader van de Belgische ziekteverzekering was verzekerd.