Vertaling van "partie requérante devant le juge a quo allègue également " (Frans → Nederlands) :

Dans son mémoire, la partie requérante devant le juge a quo allègue également l'existence d'une différence de traitement injustifiée entre, d'une part, les magistrats qui étaient nommés aux tribunaux du travail ou aux tribunaux de commerce de Verviers et d'Eupen et qui satisfont à la condition de connaissance de la langue allemande, qui doivent, en vertu de la disposition en cause, faire l'objet d'une nouvelle nomination dans la fonction qu'ils exerçaient déjà, et, d'autre part, les magistrats nommés au Tribunal de première instance d'Eupen, qui sont uniquement nommés, à titre subsidiaire, au Tribunal de commerce et au Tribunal du travail d'Eupen.
In haar memorie voert de verzoekende partij voor de verwijzende rechter eveneens het bestaan aan van een onverantwoord verschil in behandeling tussen, enerzijds, de magistraten die benoemd waren in de Arbeidsrechtbanken of de Rechtbanken van Koophandel te Verviers en te Eupen en die voldoen aan de voorwaarden inzake de kennis van de Duitse taal, die, krachtens de in het geding zijnde bepaling, het voorwerp moeten uitmaken van een nieuwe benoeming in het ambt dat zij reeds uitoefenden en, anderzijds, de magistraten benoemd in de Rechtbank van eerste aanleg te Eupen, die uitsluitend in subsidiaire orde worden benoemd in de Rechtbank van Koophandel en in de Arbeidsrechtbank te Eupen.

Dans son mémoire, la partie requérante devant le juge a quo a également précisé que le siège des différences de traitement qu'elle critique se trouve dans le seul article 147, alinéa 3, de la loi du 1 décembre 2013.
In haar memorie heeft de verzoekende partij voor de verwijzende rechter eveneens gepreciseerd dat de grond van de verschillen in behandeling die zij bekritiseert, uitsluitend is gelegen in artikel 147, derde lid, van de wet van 1 december 2013.

Il ressort de la question préjudicielle et de la décision de renvoi que la partie requérante devant le juge a quo et sa partenaire belge ont fait, le 27 mars 2015, une déclaration de cohabitation légale conformément à l'article 1476, § 1, du Code civil, laquelle aurait été actée par l'officier de l'état civil, selon la partie requérante, après enquête demandée par l'officier de l'état civil, conformément à l'article 1476quater du Code civil tel qu'il a été modifié par l'article 10 de la loi du 2 juin 2013.
Uit de prejudiciële vraag en de verwijzingsbeslissing blijkt dat de verzoekende partij voor de verwijzende rechter en haar Belgische partner op 27 maart 2015 een verklaring van wettelijke samenwoning hebben afgelegd overeenkomstig artikel 1476, § 1, van het Burgerlijk Wetboek, waarvan de ambtenaar van de burgerlijke stand volgens de verzoekende partij akte zou hebben genomen, nadat de ambtenaar van de burgerlijke stand, overeenkomstig artikel 1476quater van het Burgerlijk Wetboek, zoals gewijzigd bij artikel 10 van de wet van 2 juni 2013, een onderzoek had aangevraagd.

La partie requérante devant le juge a quo, qui était nommée juge aux Tribunaux du travail de Verviers et d'Eupen et justifiait de la connaissance de la langue allemande, sollicite l'annulation, totale ou partielle, de l'arrêté royal par lequel elle est nommée à titre principal juge au Tribunal du travail d'Eupen, et nommée à titre subsidiaire juge au Tribunal de première instance d'Eupen et juge au Tribunal de commerce d'Eupen.
De verzoekende partij voor de verwijzende rechter, die benoemd was tot rechter in de Arbeidsrechtbanken te Verviers en te Eupen en blijk heeft gegeven van de kennis van de Duitse taal, vordert de gehele of gedeeltelijke vernietiging van het koninklijk besluit waarbij zij in hoofdorde is benoemd tot rechter in de Arbeidsrechtbank te Eupen en in subsidiaire orde tot rechter in de Rechtbank van eerste aanleg te Eupen en tot rechter in de Rechtbank van Koophandel te Eupen.

Comme l'ont souligné le Conseil des ministres ainsi que la partie requérante devant le juge a quo, le litige devant celui-ci concerne l'application du régime transitoire prévu dans l'article 147, alinéa 3, de la loi du 1 décembre 2013.
Zoals de Ministerraad en de verzoekende partij voor de verwijzende rechter hebben onderstreept, betreft het voor de verwijzende rechter hangende geschil de toepassing van de overgangsregeling waarin artikel 147, derde lid, van de wet van 1 december 2013 voorziet.

Il ressort de la décision de renvoi et des éléments du dossier que la partie requérante devant le juge a quo reproche à la loi-programme du 5 août 2003 d'avoir confirmé tardivement un impôt établi par les deux arrêtés royaux précités alors que l'article 105 du Code de la TVA en requérait la confirmation immédiate.
Uit de verwijzingsbeslissing en uit de elementen van het dossier blijkt dat de verzoekende partij voor de verwijzende rechter de programmawet van 5 augustus 2003 verwijt een bij de twee voormelde koninklijke besluiten vastgelegde belasting laattijdig te hebben bekrachtigd, terwijl artikel 105 van het BTW-Wetboek een onmiddellijke bekrachtiging ervan eiste.

La partie requérante devant le juge a quo soutient, en revanche, que la question resterait utile pour la solution du litige dans la mesure où le juge a quo, par arrêt n° 221.413 du 20 novembre 2012, n'a pas statué sur le recours mais a remis l'affaire sine die.
De verzoekende partij voor de verwijzende rechter betoogt daarentegen dat de vraag nuttig zou blijven voor de oplossing van het geschil in zoverre de verwijzende rechter, bij arrest nr. 221.413 van 20 november 2012, geen uitspraak heeft gedaan over het beroep, maar de zaak sine die heeft verdaagd.

Dans son mémoire en réponse, le Conseil des ministres soutient que l'hypothèse envisagée tant par le juge a quo que par le curateur, partie requérante devant le juge a quo, est celle d'une faillite dans le cadre de laquelle le curateur a été autorisé par le tribunal à poursuivre l'activité.
In zijn memorie van antwoord betoogt de Ministerraad dat het geval dat zowel wordt beoogd door de verwijzende rechter als door de curator, verzoekende partij voor de verwijzende rechter, een faillissement betreft waarbij de curator door de rechtbank ertoe is gemachtigd de activiteit voort te zetten.

Etant donné que les deux premières parties requérantes devant le juge a quo sont des ASBL et que les troisième et quatrième parties requérantes devant le juge a quo sont respectivement une société anonyme et une société privée à responsabilité limitée, la Cour limite son examen à la comparaison des CPAS et des ASBL aux catégories précitées de sociétés.
Aangezien de eerste twee verzoekende partijen voor de verwijzende rechter vzw's zijn en de derde en de vierde verzoekende partij voor de verwijzende rechter respectievelijk een naamloze vennootschap en een besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid zijn, beperkt het Hof zijn onderzoek tot de vergelijking van OCMW's en vzw's met de vermelde categorieën van vennootschappen.

Les griefs allégués se résument à la violation : - du principe d'égalité, en ce qu'une différence de traitement injustifiée est instaurée (1) entre les personnes morales de droit public et les personnes privées, dans la mesure où les premières sont exemptées du risque du procès si elles agissent dans l'intérêt général et dans la mesure où cette exemption n'est pas réciproque, ce qui porterait également atteinte à l'égalité des armes, (2) entre les justiciables, selon qu'ils obtiennent gain de cause contre une personne privée ou contre une personne morale de droit public, (3) entre les parties au procès devant le Conseil d'Etat et devant les juridictions civiles, dans la mesure où une personne morale de droit public qui agit devant le Conseil d'Etat peut être condamnée au paiement d'une indemnité de procédure; - du droit d'accès au juge et du droit à un recours effectif, en ce que l'exemption générale du paiement d'une indemnité de procédure pour les personnes morales de droit public a un effet dissuasif sur le justiciable qui veut introduire une action contre une telle personne morale, ce qui a pour conséquence de porter aussi atteinte aux droits de la défense, à l'égalité des armes, au droit à l'aide juridique, aux garanties contenues dans la Convention d'Aarhus et dans le droit de l'Union et aux articles 1382 et 1383 du Code civil; - du droit de propriété, en ce que le justiciable qui obtient gain de cause contre une personne morale de droit public ne peut prétendre à une indemnité de procédure, ce qui aurait dès lors pour effet qu'il ne serait plus question, dans les litiges d'expropriation, d'une « juste indemnité » au sens de l'article 16 de la Constitution ou d'un « juste équilibre » au sens de l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme; - du principe de la sécurité juridique, en ce que la disposition attaquée sera immédiatement applicable, faute de mesures transitoires, aux litiges pendants et en ce que la ...
De aangevoerde grieven komen samengevat neer op de schending van : - het gelijkheidsbeginsel, doordat een niet-verantwoord verschil in behandeling wordt ingesteld (1) tussen de publiekrechtelijke rechtspersonen en de privépersonen, in zoverre de eerstgenoemden worden vrijgesteld van het procesrisico indien zij optreden in het algemeen belang, en in zoverre die vrijstelling niet wederkerig is, hetgeen tevens afbreuk zou doen aan de wapengelijkheid, (2) tussen de rechtzoekenden, naargelang zij in het gelijk worden gesteld ten aanzien van een privépersoon of een publiekrechtelijke rechtspersoon, (3) tussen de procespartijen voor de Raad van State en voor de burgerlijke rechtscolleges, in zoverre een publiekrechtelijke rechtspersoon die optreedt voor de Raad van State wel kan worden veroordeeld tot betaling van een rechtsplegingsvergoeding; - het recht op toegang tot de rechter en het recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel, doordat de algemene vrijstelling van publiekrechtelijke rechtspersonen van de betaling van een rechtsplegingsvergoeding een ontradend effect heeft op de rechtzoekende die tegen een dergelijke rechtspersoon wil procederen, waardoor tevens afbreuk zou worden gedaan aan het recht van verdediging, aan de wapengelijkheid, aan het recht op juridische bijstand, aan de waarborgen vervat in het Verdrag van Aarhus en het Unierecht, en aan de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek; - het eigendomsrecht, doordat de rechtzoekende die ten aanzien van een publiekrechtelijke rechtspersoon in het gelijk wordt gesteld geen aanspraak kan maken op een rechtsplegingsvergoeding, hetgeen in onteigeningsgeschillen meteen tot gevolg zou hebben dat er geen sprake is van een « billijke schadeloosstelling » in de zin van artikel 16 van de Grondwet of van een « billijk evenwicht » in de zin van artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens; - het rechtszekerheidsbeginsel, doordat de bestreden bepaling bij gebrek ...