Vertaling van "peuvent absolument pas sanctionner et elles envoient donc " (Frans → Nederlands) :

Ces commissions ne peuvent absolument pas sanctionner et elles envoient donc les dossiers au parquet territorialement compétent qui décide de poursuivre.
Deze commissies kunnen echter zelf niet sanctioneren en sturen de dossiers door naar het territoriaal bevoegde Parket dat beslist over vervolging.

« L'article 343, § 1, b), du Code civil et les articles 353 et suivants du Code civil, combinés avec les articles 162 et 164 du Code civil, violent-ils les articles 10, 11 et 22bis de la Constitution et les articles 8 et 14 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales du 4 novembre 1950, en ce que l'adoption n'est possible que pour tous les cohabitants qui vivent ensemble depuis plus de trois ans et également pour des personnes vivant ensemble et unies par un lien de parenté entraînant un empêchement à mariage dont elles peuvent être dispensées, mais que les personnes vivant ensemble et unies par un lien de parenté entraînant une prohibition absolue de mariage (pour laquelle, donc, aucune dispense ne peut être accordée) sont, de manière générale et sans exception, exclues de l'adoption, alors que les personnes se trouvant dans des circonstances égales, mais pour lesquelles il n'existe pas d'empêchements au mariage peuvent, conformément à l'article 343, § 1, b), du Code civil, adopter un enfant si elles remplissent les autres conditions et alors que les personnes vivant ensemble et unies par un lien de parenté qui se trouvent dans des circonstances égales, pour lesquelles il existe par ailleurs effectivement un empêchement à mariage, pour des raisons de parenté, mais dont elles peuvent être dispensées, peuvent, conformément à l'article 343, § 1, b), du Code civil, adopter un enfant si elles remplissent les autres conditions ? ».
« Schenden artikel 343 § 1 b) van het Burgerlijk Wetboek en de artikelen 353 e.v. van het Burgerlijk Wetboek in samenhang gelezen met de artikelen 162 en 164 van het Burgerlijk Wetboek, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet en de artikelen 8 en 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden van 4 november 1950, in zoverre dat adoptie enkel mogelijk is voor alle samenwonenden die gedurende meer dan drie jaren samenwonen, en tevens voor samenwonende bloedverwanten waarvoor een huwelijksbeletsel bestaat waarvoor ontheffing kan worden verleend, doch dat samenwonende bloedverwanten, waarvoor een absoluut huwelijksverbod geldt (en dus voor het huwelijksverbod geen ontheffing verleend kan worden) algemeen en zonder uitzondering worden uitgesloten voor adoptie en terwijl personen onder gelijke omstandigheden, doch waarvoor geen huwelijksbeletselen bestaan conform art. 343 § 1 b) B.W. wel een kind kunnen adopteren indien zij aan de overige voorwaarden voldoen en terwijl samenwonende bloedverwanten onder gelijke omstandigheden, waarvoor bovendien wél een huwelijksbeletsel bestaat omwille van bloedverwantschap, maar waarvoor wel ontheffing mogelijk is, conform art. 343 § 1 b) B.W. wel een kind kunnen adopteren indien zij aan de overige voorwaarden voldoen ? ».

2. L'article 146, alinéa 3, du décret du 18 mai 1999 portant organisation de l'aménagement du territoire, complété par l'article 4 [lire : 7] du décret du 4 juin 2003, viole-t-il le principe d'égalité garanti par les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que le sanctionnement de la perpétuation d'une infraction en matière d'urbanisme est subordonné à la présence de voisins et à la provocation de nuisances urbanistiques inadmissibles pour ces voisins, en sorte qu'il existe un traitement inégal entre les personnes ayant commis une infraction en matière d'urbanisme qui ne provoque pas de nuisances urbanistiques inadmissibles pour les voisins (et qui ne peuvent donc être sanctionnées pour la perpétuation de la situation illégale) et les personnes ayant commis une infraction en matière d'urbanisme qui provoque, elle, des nuisances urbanistiques inadmissibles pour les voisins (et qui peuvent donc être sanctionnées pour la perpétuation de la situation illégale), sans que cette différence de traitement se fonde sur un critère objectif et soit raisonnablement justifiée ?
2. Schendt artikel 146, derde lid, van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening, zoals toegevoegd door artikel 4 [lees : 7] van het decreet van 4 juni 2003, het door de artikelen 10 en 11 van de Grondwet gewaarborgde gelijkheidsbeginsel doordat de strafbaarheid van de instandhouding van een stedenbouwmisdrijf afhankelijk wordt gemaakt van het aanwezig zijn van omwonenden en het veroorzaken van onaanvaardbare stedenbouwkundige hinder voor die omwonenden zodat er een ongelijke behandeling bestaat tussen personen die een stedenbouwmisdrijf hebben gepleegd dat geen onaanvaardbare stedenbouwkundige hinder voor omwonenden veroorzaakt (en die dus niet voor de instandhouding van de onwettige toestand kunnen worden gestraft) en personen die een stedenbouwmisdrijf hebben gepleegd dat echter wel onaanvaardbare stedenbouwkundige hinder voor omwonenden veroorzaakt (en die dus wel voor de instandhouding van de onwettige toestand kunnen worden gestraft), zonder dat dit verschil in behandeling berust op een objectief criterium en het redelijk verantwoord is ?

Quant aux autres types d'aides comme celles que vous avez citées, surtout celles du développement rural, il est vrai qu'elles peuvent être positives dans d'autres secteurs mais ici, vu la spécificité du secteur, elles sont totalement insuffisantes pour garantir la compétitivité et donc la survie d'exploitations qui représentent un intérêt que la Commission - vous, Monsieur le Commissaire - ne peut absolument pas ignorer.
Andere vormen van steun zoals u die heeft genoemd, en vooral de steun voor plattelandsontwikkeling, kunnen in andere sectoren zeker veel goeds bewerkstelligen. In dit geval zijn ze vanwege het specifieke karakter van de sector echter volslagen ontoereikend om het concurrentievermogen van de sector te garanderen, en daarmee het overleven van een bedrijfstak waarvan de Commissie – dat bent u, mijnheer de commissaris - het belang allerminst kan ontkennen.[gt]

Les parties requérantes allèguent que diverses catégories de personnes sont, de façon discriminatoire, privées du bénéfice des libertés précitées; selon elles, les motifs tirés de la protection de la santé publique ne peuvent justifier de telles atteintes eu égard au caractère inadéquat et absolu - donc excessif - des interdictions en cause.
De verzoekende partijen voeren aan dat verscheidene categorieën van personen, op discriminerende wijze, het voordeel van het genot van de voormelde vrijheden wordt ontzegd; volgens hen kunnen de motieven afgeleid uit de bescherming van de volksgezondheid dergelijke inbreuken niet verantwoorden, gelet op het ongeschikte en absolute B dus buitensporige - karakter van de in het geding zijnde verbodsbepalingen.

En effet, cette dispense n'impose pas de conditions particulières pour la personne qui la demande, mais cela implique de reconnaître les EFT comme centre de formation ou d'études. b1) Les candidats-stagiaires ne répondant pas aux conditions pour obtenir une dispense ONEM d'après l'article 94, § 4 de l'arrêté royal du 25 novembre 1991 et qui essuient un refus sur base de l'article 94, § 1er peuvent-ils suivre une formation en EFT, tout en restant disponibles sur le marché de l'emploi et en respectant leurs obligations en tant que chômeur (plan d'actions, convocations.)? b2) Dans l'affirmative, comment éviter l'assimilation de ces stagiaires à des travailleurs non déclarés, et donc susceptibles d'être sanctionnés, au même titre que l'EFT? b3) L'ONEM permet l'introduction de demandes de stage en milieu professionnel tout en maintenant l'octroi des allocations, une déclaration de stage sur base de l'article 45 de l'arrété royal du 25 novembre 1991 pourrait-elle être envisagée dans ce cadre? b4) Sous quelles conditions?
Artikel 94 § 1 legt de aanvrager immers geen bijzondere voorwaarden op, maar de EFT's moeten dan wel erkend worden als opleidings- of studiecentrum. b1) Kunnen kandidaat-stagiairs die niet voldoen aan de voorwaarden voor een RVA-vrijstelling op grond van artikel 94 § 4 van het koninklijk besluit van 25 november 1991 en van wie de aanvraag ook op grond van artikel 94 § 1 wordt geweigerd, een opleiding volgen in een EFT indien ze beschikbaar blijven voor de arbeidsmarkt en hun verplichtingen als werkzoekende nakomen (actieplannen, oproepingen enz.)? b2) Zo ja, hoe kan men voorkomen dat die stagiairs worden gelijkgesteld met zwartwerkers en dus strafbaar zijn, net als de EFT die ze tewerkstelt? b3) Op grond van artikel 45 van het koninklijk besluit van 25 november 1991 is het mogelijk een stage te verrichten in een professionele omgeving met behoud van uitkeringen mits daarvan vooraf bij de RVA aangifte wordt gedaan. Kan van die mogelijkheid gebruik worden gemaakt voor stages in EFT's? b4) Zo ja, onder welke voorwaarden?