Traduction de «pourraient contracter certains » (Français → Néerlandais) :

Il ne s'agit pas d'empêcher le financement d'investissements réels et directs dans le secteur agricole, ni des opérations de couverture contre l'évolution des prix que pourraient contracter certains acteurs économiques du monde agricole (comme les producteurs de matières premières) qui voudraient se prémunir contre une évolution des prix des matières premières alimentaires (par exemple entre le moment de la récolte et le moment de la vente).
Het is niet de bedoeling de financiering te beletten van reële en rechtstreekse investeringen in de landbouwsector, noch verrichtingen van bepaalde economische spelers in de landbouw (bijvoorbeeld producenten van grondstoffen) om zich tegen prijsschommelingen in te dekken en zich te wapenen tegen prijsschommelingen van de voedingsgrondstoffen (bijvoorbeeld tussen het tijdstip van de oogst en het tijdstip van de verkoop).

Il ressort des travaux préparatoires de la loi du 5 janvier 1976 qui a inséré l'article 38, § 1 , 8°, dans le Code des impôts sur les revenus que le législateur a choisi de supprimer la déduction des primes et de maintenir l'immunité des prestations perçues en raison d'une assurance « dommage corporel » pour les motifs suivants : « 1° il n'y a pas de liaison automatique et nécessaire entre les avantages que les contractants d'assurances individuelles contre les accidents corporels s'assurent et les revenus que ceux-ci perdent en cas de réalisation du risque contre lequel ils se couvrent : la prime n'est pas calculée, comme en matière d'assurance obligatoire contre les accidents du travail, sur la base des bénéfices, rémunérations ou profits de l'assuré, mais elle est déterminée en fonction des avantages que celui-ci entend obtenir en cas de réalisation du risque; 2° en fait, l'assurance individuelle contre les accidents corporels a plus le caractère d'une ' assurance-épargne ' que d'une ' assurance-perte de revenus ' et des discussions pourraient naître non pas tellement en matière de déduction des primes (encore que cette déduction pourrait être revendiquée par toutes les catégories de contractants), mais surtout lorsqu'il s'agirait de taxer les avantages obtenus par certains assurés » (Doc. parl., Chambre, 1975-1976, n° 680/10, p. 25).
Uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 5 januari 1976 die artikel 38, § 1, 8°, in het Wetboek van de inkomstenbelastingen heeft ingevoegd, blijkt dat de wetgever om de volgende redenen heeft gekozen voor het afschaffen van de aftrek van de premies en voor het behoud van de vrijstelling van de wegens een verzekering « lichamelijke schade » ontvangen uitkeringen : « 1° er is geen automatische en noodzakelijke binding tussen de voordelen die de personen, die individuele verzekeringscontracten tegen lichamelijke ongevallen sluiten, voor zichzelf bedingen en de inkomsten die zij verliezen wanneer het risico waartegen zij zich verzekeren werkelijkheid wordt : de premie wordt niet berekend zoals inzake verplichte verzekering tegen de arbeidsongevallen op grond van de winsten, bezoldigingen of baten van de verzekerde, maar wel bepaald op grond van de voordelen waarop deze rekent wanneer het risico werkelijkheid wordt; 2° in feite komt de individuele verzekering tegen lichamelijke ongevallen meer naar voren als een ' spaarverzekering ' dan als een ' verzekering tegen het verlies van inkomsten ' en er zou betwisting kunnen zijn niet zozeer over de manier van aftrek van de premies (alhoewel die aftrek zou kunnen worden opgeëist voor alle categorieën die de verzekering aangaan) maar vooral wanneer het er op aankomt de door sommige verzekerden bekomen voordelen te belasten » (Parl. St., Kamer, 1975-1976, nr. 680/10, p. 25).

Comme l'a relevé la Cour européenne des droits de l'homme, « la prescription peut se définir comme le droit accordé par la loi à l'auteur d'une infraction de ne plus être poursuivi ni jugé après l'écoulement d'un certain délai depuis la réalisation des faits. Les délais de prescription, qui sont un trait commun aux systèmes juridiques des Etats contractants, ont plusieurs finalités, parmi lesquelles garantir la sécurité juridique en fixant un terme aux actions et empêcher une atteinte aux droits de la défense qui pourraient être compromis si les tribunaux étaient appelés à se prononcer sur le fondement d'éléments de preuve qui seraient incomplets en raison du temps écoulé (arrêt Stubbings et autres c. Royaume-Uni du 22 octobre 1996, Recueil 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (CEDH, 22 juin 2000, Coëme et al. c. Belgique, § 146).
Zoals het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft opgemerkt, « kan de verjaring worden gedefinieerd als het recht dat bij de wet aan de dader van een misdrijf is toegekend om niet meer te worden vervolgd of berecht na het verstrijken van een bepaalde termijn sedert de feiten zich hebben voorgedaan. De verjaringstermijnen, die de rechtsstelsels van de verdragsluitende Staten met elkaar gemeen hebben, hebben verschillende doeleinden, waaronder het waarborgen van de rechtszekerheid door een termijn voor de rechtsvorderingen vast te stellen en het verhinderen van een aantasting van de rechten van de verdediging waaraan afbreuk zou kunnen worden gedaan indien de rechtbanken zich zouden moeten uitspreken over de gegrondheid van bewijselementen die onvolledig zouden zijn wegens de verstreken tijd (arrest Stubbings e.a. t. Verenigd Koninkrijk van 22 oktober 1996, Rec. 1996-IV, pp. 1502-1503, § 51) » (EHRM, 22 juni 2000, Coëme e.a. t. België, § 146).

226. En raison de cette possibilité de décentralisation de facto qui peut résulter des délégations, il était suggéré dans le Rapport de la Commission spéciale (No 166) de demander à chaque État contractant de fournir les informations pertinentes au sujet des autorités publiques ou organismes agréés et, si la déclaration de l'article 22, paragraphe 2, a été faite, des personnes ou organismes non agréés à qui pourraient être confiées certaines des fonctions dévolues à l'Autorité centrale en vertu de la Convention, en précisant dans quelle mesure de telles délégations auraient lieu.
226. Doordat delegaties de facto tot decentralisering kunnen leiden, werd in het Verslag van de Bijzondere Commissie (nr. 166) gesuggereerd om elke Verdragsluitende Staat te vragen relevante informatie te geven over de overheidsinstanties of erkende instellingen en, als de verklaring bedoeld in artikel 22, 2, is afgelegd, over de instellingen of personen die niet erkend zijn en eventueel kunnen worden belast met sommige van de taken die de Centrale Autoriteit krachtens het Verdrag zijn opgelegd, waarbij precies bepaald wordt hoever dergelijke delegaties gaan.

Selon mon analyse du texte, les ONG russes seraient dorénavant soumises à un contrôle administratif très strict, leurs possibilités de financement à l'étranger pourraient se contracter significativement et dans certains cas les antennes russes d'ONG internationales se verraient même contraintes de mettre la clé sous la porte, sinon à se transformer en ONG russes.
Volgens mijn analyse van de tekst zouden de Russische NGO's voortaan onderworpen worden aan een zeer stricte administratieve controle, hun mogelijkheden tot buitenlandse financiële steun zouden beduidend beperkt worden en in bepaalde gevallen zullen de Russische antennes van internationale NGO's zich zelfs verplicht zien ophouden te bestaan of anders zich om te vormen in Russische NGO's.