En particulier, les États membres devraient pouvoir définir dans leur droit national un seuil, compris entre 1 000 000 EUR et 8 000 000 EUR et exprimé comme étant le montant total de l’offre dans l’Union sur une période de douze mois, en dessous duquel la dérogation serait applicable, compte tenu du niveau de protection des investisseurs qu’ils estiment approprié à l’échelle nationale.
In het bijzonder moeten de lidstaten de vrijheid krijgen om in hun nationale wetgeving een drempel voor toepassing van deze vrijstelling vast te stellen tussen 1 000 000 EUR en 8 000 000 EUR, uitgedrukt als de totale tegenwaarde van de aanbieding in de Unie over een periode van twaalf maanden, rekening houdend met het niveau van binnenlandse bescherming van beleggers dat zij passend achten.