Quand on se penche sur les pays qui ont mené avec succès des politiques de conservation en matière de pêche – les îles Falkland, l’Islande, la Norvège, la Nouvelle-Zélande –, tous y sont parvenus en donnant aux pêcheurs le sentiment qu’ils étaient propriétaires des stocks de poissons: ces pêcheurs étaient ainsi amenés à les considérer comme des ressources renouvelables.
Als we kijken naar de landen die een succesvol instandhoudingsbeleid voor visserij uitoefenen – ongeacht of het hierbij gaat om de Falklandeilanden, IJsland, Noorwegen of Nieuw-Zeeland – hebben zij dit allemaal gedaan door schippers een gevoel van eigendom te geven, zodat zij een stimulans hebben om visserij als hernieuwbare natuurlijke bron te beschouwen.
