Vertaling van "quo fait encore " (Frans → Nederlands) :

Le juge a quo fait également une comparaison entre la première catégorie de travailleurs et les travailleurs qui bénéficient de l'application, depuis son entrée en vigueur, de l'article 49/1, alinéa 4, de la LCE, inséré par la loi du 27 mai 2013, en raison de l'absence d'effet rétroactif de cette disposition pour les procédures qui ne sont pas encore clôturées.
De verwijzende rechter maakt eveneens een vergelijking tussen de eerste categorie van werknemers en de werknemers die de toepassing genieten, sinds de inwerkingtreding ervan, van artikel 49/1, vierde lid, van de WCO, ingevoegd bij de wet van 27 mei 2013, wegens de ontstentenis van een retroactieve werking van die bepaling voor de procedures die nog niet zijn afgesloten.

L'appelant devant la juridiction a quo fait valoir dans son mémoire devant la Cour qu'il existe encore une deuxième discrimination en ce que, pour les revenus courants d'un contribuable résidant en Belgique qui travaille aux Pays-Bas, il n'est établi, en vertu de l'article 19, § 1, a), de la convention fiscale, aucune distinction entre les emplois salariés publics et les emplois salariés privés, alors que, pour les allocations de pension d'un contribuable résidant en Belgique qui a travaillé aux Pays-Bas, il est établi, en vertu de l'article 19, § 1, b), de la convention fiscale, une distinction entre les emplois salariés publics et les emplois salariés privés.
De appellant voor het verwijzende rechtscollege voert in zijn memorie voor het Hof aan dat er nog een tweede discriminatie is, in zoverre voor de lopende inkomsten van een in België woonachtige belastingplichtige die werkt in Nederland, krachtens artikel 19, § 1, a), van het belastingverdrag, geen onderscheid wordt gemaakt tussen publiekrechtelijke en particuliere dienstbetrekkingen, terwijl voor de pensioenuitkeringen van een in België woonachtige belastingplichtige die heeft gewerkt in Nederland, krachtens artikel 19, § 1, b), van het belastingverdrag, wel een onderscheid gemaakt tussen publiekrechtelijke en particuliere dienstbetrekkingen.

La partie demanderesse devant le juge a quo fait encore valoir que la disposition en cause viole les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec l'article 16 de la Constitution et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme, et compare, dans son mémoire en réponse, la disposition en cause avec l'article 34, § 1, 2°, b), du C. I. R. 1992 en vertu duquel un précompte professionnel est dû sur les capitaux d'assurance de groupe payés au décès de l'assuré, quelle que soit la personne au bénéfice de laquelle le versement est intervenu.
De eisende partij voor de verwijzende rechter werpt nog op dat de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 16 ervan en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, schendt en in haar memorie van antwoord vergelijkt zij de in het geding zijnde bepaling met artikel 34, § 1, 2°, b), van het WIB 1992, krachtens hetwelk bedrijfsvoorheffing verschuldigd is op groepsverzekeringskapitaal dat bij het overlijden van de verzekerde wordt uitbetaald, ongeacht de persoon ten gunste van wie het bedrag wordt gestort.

Bien que la question préjudicielle ne fasse pas suffisamment apparaître par elle-même dans quelle mesure la condition d'un délai d'un an et sa prise de cours seraient discriminatoires ni à l'égard de quelle catégorie de personnes il y aurait une discrimination, le dossier de l'affaire a quo fait apparaître que le prévenu dans l'instance principale est d'avis que la discrimination réside entre, d'une part, la situation de « quelqu'un qui commet une nouvelle infraction dans l'année suivant la première infraction et qui échappe à l'aggravation de la peine si, par suite de circonstances fortuites comme la lenteur du parquet ou du tribunal, une remise ou des voies de recours à l'initiative du prévenu, il n'est pas encore intervenu de jugement lorsque le deuxième fait est commis », et, d'autre part, la situation de « quelqu'un qui commet une deuxième infraction plus d'un an après la première infraction et qui encourt effectivement une aggravation de peine si le jugement dans la première affaire est intervenu tardivement par suite de circonstances fortuites ».
Ofschoon uit de prejudiciële vraag zelf niet voldoende duidelijk naar voren komt in welke mate de voorwaarde van een termijn van één jaar en de aanvangsdatum ervan discriminerend zouden zijn, noch ten opzichte van welke categorie van personen er discriminatie zou zijn, blijkt uit het dossier van de zaak a quo dat de beklaagde in het bodemgeschil van mening is dat de discriminatie gelegen is tussen, enerzijds, de situatie van « iemand die binnen het jaar na de eerste inbreuk een nieuwe inbreuk begaat, vrijuit gaat, als door de toevallige omstandigheden als traagheid van parket of rechtbank of uitstel of rechtsmiddelen op initiatief van de beklaagde, nog geen uitspraak is tussengekomen wanneer het tweede feit gepleegd is » en, anderzijds, de situatie van « iemand die een tweede inbreuk begaat meer dan een jaar na de eerste inbreuk, wel strafverzwaring oploopt, als de uitspraak in de eerste zaak door toevallige omstandigheden laat is tussengekomen ».

La partie appelante devant la juridiction a quo fait encore observer que le facteur « fonction » a perdu de son importance pour déterminer le délai de préavis des employés supérieurs et que ce facteur n'est plus pris en compte que de manière indirecte, compte tenu de la hauteur de la rémunération.
De appellante voor het verwijzende rechtscollege doet nog opmerken dat de factor « functie » bij het bepalen van de opzegtermijn voor hogere bedienden aan belang heeft ingeboet en dat die factor nog slechts onrechtstreeks wordt benaderd, rekening houdend met de hoogte van het loon.

Le requérant fait encore valoir dans un mémoire ampliatif que la disposition en cause, en prévoyant deux tiers de juges bilingues au sein du Tribunal de première instance, est déraisonnable et disproportionnée par rapport au but poursuivi par le législateur et viole les articles 10 et 11 de la Constitution; il formule une question préjudicielle à soumettre à la Cour, dont les termes ont été repris tels quels par les arrêts a quo.
In een toelichtende memorie doet de verzoeker nog gelden dat de in het geding zijnde bepaling, door voor te schrijven dat twee derden van de rechters in de Rechtbank van eerste aanleg tweetalig dienen te zijn, onredelijk en onevenredig is ten aanzien van het door de wetgever nagestreefde doel en de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt; hij formuleert een aan het Hof voor te leggen prejudiciële vraag waarvan de bewoordingen letterlijk in de verwijzingsarresten zijn overgenomen.