Le manuel rappelle également que, si les enfants concernés sont ressortissants de l'État membre d'accueil, ils bénéficient d'une protection supplémentaire en vertu des législations interne et internationale qui interdisent l'expulsion de ses propres ressortissants ou, dans des cas exceptionnels, en vertu de la jurisprudence de la Cour de justice sur la citoyenneté de l'Union, dans le cas où l'éloignement d'un parent ressortissant d'un pays tiers qui a contracté un mariage de complaisance obligerait l'enfant à quitter l'État membre d'accueil[10] ou le territoire de l'Union dans son ensemble[11].
Het handboek wijst er ook op dat kinderen die onderdaan zijn van de ontvangende EU-lidstaat aanvullende bescherming genieten krachtens binnenlands en internationaal recht dat de uitzetting van eigen onderdanen verbiedt, of in uitzonderlijke gevallen krachtens jurisprudentie van het Hof van Justitie betreffende het burgerschap van de Unie, indien de verwijdering van een ouder die geen EU-burger is en een schijnhuwelijk is aangegaan, ertoe zou leiden dat het kind de ontvangende EU-lidstaat[10] of de gehele EU zou moeten verlaten[11].