Ainsi, l’article 39 limite la coopération entre services de police aux cas où « le droit national ne réserve pas la demande aux autorités judiciaires », restriction qui n’apparaît pas dans le texte suédois, lequel se contente d’énoncer, en son article 4, que « les Etats membres veillent à ce que les informations ou les renseignements que les services répressifs détiennent ou auxquels ils peuvent avoir accès sans recourir à des mesures coercitives puissent être transmis aux services répressifs compétents des autres Etats membres ».
Zo beperkt artikel 39 de samenwerking tussen politiediensten tot gevallen waarin "het doen of behandelen van een verzoek naar nationaal recht niet aan de justitiële autoriteiten is voorbehouden", een beperking die niet is opgenomen in de Zweedse tekst die zich in artikel 4 tot het volgende beperkt: "De lidstaten zien erop toe dat de informatie en inlichtingen die berusten bij of zonder het gebruik van dwangmiddelen toegankelijk zijn voor bevoegde wetshandhavingsinstanties, overeenkomstig dit kaderbesluit aan bevoegde wetshandhavingsinstanties van andere lidstaten kunnen worden verstrekt".