La création d’un centre d’information et de gestion des migrations au Mali, la conclusion de partenariats pour la mobilité avec le Cap-Vert et la Moldavie, le renforcement des capacités des agences nationales pour l’emploi et les migrations telles que celle du Maroc, et la mise en place d’un réseau transméditerranéen de chercheurs sur les migrations comptent parmi les initiatives les plus prometteuses[3]. Le moment est néanmoins venu pour l’UE de renforcer sa gestion des migrations extérieures afin de mieux la coordonner et de la rendre plus cohérente.
De oprichting van een informatie- en beheercentrum in Mali, mobiliteitspartnerschappen in Kaapverdië en Moldavië, capaciteitsopbouw bij nationale diensten voor arbeidsbemiddeling, migratiebureaus zoals dat in Marokko en een netwerk van onderzoekers inzake migratie voor het Middellandse Zeegebied zijn een aantal van de meest veelbelovende initiatieven[3]. Niettemin is het nu tijd om het externe migratiebeheer van de EU te versterken, zodat het beter kan worden gecoördineerd en coherenter wordt.
