Traduction de «april 2008 heeft het hof van cassatie evenwel geoordeeld » (Néerlandais → Allemand) :

Bij een arrest van 7 april 2008 heeft het Hof van Cassatie evenwel geoordeeld : « Krachtens artikel 82, § 3, eerste lid, wordt de door de werkgever in acht te nemen opzeggingstermijn, wanneer het jaarlijks loon van de bediende het in die bepaling voorgeschreven bedrag overschrijdt, vastgesteld hetzij bij overeenkomst, gesloten ten vroegste op het ogenblik waarop de opzegging wordt gegeven, hetzij door de rechter.
In einem Entscheid vom 7. April 2008 hat der Kassationshof jedoch geurteilt: « Aufgrund von Artikel 82 § 3 Absatz 1 wird die vom Arbeitgeber einzuhaltende Kündigungsfrist, wenn die jährliche Entlohnung des Angestellten den in dieser Bestimmung vorgeschriebenen Betrag übersteigt, entweder durch eine frühestens zum Zeitpunkt der Kündigung zu treffende Vereinbarung oder vom Richter festgelegt.

Bij een arrest van 26 oktober 1990 heeft het Hof van Cassatie evenwel geoordeeld : « Overwegende dat het gebrek aan voorzichtigheid of voorzorg, in de zin van de artikelen 418 en volgende van het Strafwetboek, overeenstemt met de nalatigheid of onvoorzichtigheid in de zin van de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek; Dat de omstandigheid dat een strafbaar feit wordt gepleegd bij de uitvoering van een overeenkomst, aan de toepassing van de strafwet of van de regels van de uit een misdrijf voortvloeiende burgerrechtelijke aansprakelijkheid in beginsel niet in de weg staat; Dat het arrest, nu het vaststelt dat door gebrek aan toezicht fouten zijn begaan waardoor aan de eiser sub 3 onopzettelijk letsel is veroorzaakt, en nu zulke feiten noodzakelijk overeenstemmen met het misdrijf van onopzettelijk veroorzaken van slagen en verwondingen, niet wettig heeft kunnen beslissen dat te dezen alleen de contractuele aansprakelijkheid ter sprake kon komen; Wat het tweede onderdeel betreft : Overwegende dat schade waarvan de veroorzaking strafbaar is gesteld, niet als alleen maar contractuele schade kan worden aangemerkt op de enkele grond dat zij eveneens is veroorzaakt door de gebrekkige uitvoering van een bij overeenkomst aangegane verbintenis om voor de veiligheid van de getroffene in te staan » (Cass., 26 oktober 1990, Arr. Cass., 1990-1991, nr. 110).
In seinem Entscheid vom 26. Oktober 1990 hat der Kassationshof jedoch geurteilt: « In der Erwägung, dass der Mangel an Vorsicht oder Vorsorge im Sinne der Artikel 418 ff. des Strafgesetzbuches, der Nachlässigkeit oder Unvorsichtigkeit im Sinne der Artikel 1382 und 1383 des Zivilgesetzbuches entspricht; Dass der Umstand, dass eine Straftat bei der Ausführung eines Vertrags begangen wurde, grundsätzlich nicht die Anwendung des Strafgesetzes und ebenfalls nicht die Anwendung der Regeln der sich aus einer Straftat ergebenden zivilrechtlichen Haftung verhindert; Dass die Berufungsrichter, sobald sie feststellen, dass der Fehler durch eine mangelnde Aufsicht begangen wurde und dem dritten Kläger nichtvorsätzliche Verletzungen verursacht haben, wobei solche Sachverhalte notwendigerweise der Straftat der fahrlässigen Körperverletzung entsprechen, rechtmäßig nicht entscheiden konnten, dass in diesem Fall nur die vertragliche Haftung zum Tragen kommen konnte; In Bezug auf den zweiten Teil: In der Erwägung, dass der durch eine gesetzlich strafbare Tat verursachte Schaden nicht als ein Schaden ausschließlich vertraglicher Art betrachtet werden kann aus dem bloßen Grund, dass er im Fall der mangelhaften Ausführung der vertraglichen Verpflichtung, auf die Sicherheit des Opfers zu achten, verursacht worden sei » (Kass., 26. Oktober 1990, Pas., 1990-1991, I, Nr. 110).

Bij zijn arrest nr. 67/2008 van 17 april 2008 heeft het Hof geoordeeld over de verhoging van de leeftijd waarop de ouderdomsrente voor de verzekerde, bepaald in artikel 20 van de wet van 17 juli 1963, ingaat : « B.4.3.
Durch seinen Entscheid Nr. 67/2008 vom 17. April 2008 hat der Gerichtshof in Bezug auf die Anhebung des Alters, an dem die Altersrente für den Versicherten im Sinne von Artikel 20 des Gesetzes vom 17. Juli 1963 beginnt, geurteilt: « B.4.3.

Bij zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 betreffende de beroepen tot vernietiging van de wet van 21 april 2007 heeft het Hof geoordeeld dat de fundamentele verschillen tussen het openbaar ministerie, dat in het belang van de maatschappij belast is met het onderzoek en de vervolging van misdrijven en de strafvordering uitoefent, en de burgerlijke partij, die haar eigen belang nastreeft, de niet-toepassing, ten laste van de Staat, van het systeem van de forfaitaire vergoeding waarin de wet van 21 april 2007 voorziet, konden verantwoorden.
In seinem Entscheid Nr. 182/2008 vom 18. Dezember 2008 über Klagen auf Nichtigerklärung des Gesetzes vom 21. April 2007 hat der Gerichtshof geurteilt, dass die grundsätzlichen Unterschiede zwischen der Staatsanwaltschaft, die im Interesse der Gesellschaft mit der Untersuchung und der Verfolgung von Straftaten beauftragt ist und die Strafverfolgung ausübt, und der Zivilpartei, die ihre persönlichen Interessen verteidigt, die Nichtanwendung der im Gesetz vom 21. April 2007 vorgesehenen Regelung der pauschalen Entschädigung zu Lasten des Staates rechtfertigen konnten.

Zoals het Hof eraan heeft herinnerd in zijn arrest nr. 85/2014 van 22 mei 2014 heeft het bij zijn arresten nrs. 105/2009, 117/2009 en 159/2009 geoordeeld : « [Het Hof van Cassatie merkt] de hoofdelijke gehoudenheid inzake belastingen [aan] als een ' civielrechtelijke sanctie [die] van rechtswege geldt ' (Cass., 20 juni 1995, Arr. Cass., 1995, nr. 312) of als ' een herstelmaatregel die [...] van rechtswege werkt ' (Cass., 21 oktober 2008, P.08.0535.N) en die ' gelijkaardig is aan de hoofdelijke gehoudenheid tot teruggave ten aanzien van alle wegens een zelfde misdrijf veroordeelde personen bepaald in artikel 50 van het Strafwetboek ' (Cass. 15 oktober 2002, Arr. Cass., 2002, nr. 540; 21 oktober 2008, P.08.0535.N), dat bepaalt : ' Alle wegens een zelfde misdrijf veroordeelde personen zijn hoofdelijk gehouden tot teruggave en schadevergoeding.
Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 85/2014 vom 22. Mai 2014 in Erinnerung gerufen hat, hat er in seinen Entscheiden Nrn. 105/2009, 117/2009 und 159/2009 geurteilt: « [Der Kassationshof bezeichnet] die gesamtschuldnerische Verpflichtung in Steuersachen [...] als eine ' zivilrechtliche Sanktion, die von Rechts wegen gilt ' (Kass., 20. Juni 1995, Arr. Cass., 1995, Nr. 312) oder als ' eine Wiederherstellungsmaßnahme, die von Rechts wegen wirksam ist ' (Kass., 21. Oktober 2008, P.08.0535.N) und die ' der gesamtschuldnerischen Verpflichtung zur Rückgabe in Bezug auf alle wegen derselben Straftat verurteilten Personen im Sinne von Artikel 50 des Strafgesetzbuches gleichkommt ' (Kass., 15. Oktober 2002, Arr. Cass., 2002, Nr. 540; 21. Oktober 2008, P.08.0535.N), der bestimmt: ' Alle wegen einer selben Straftat verurteilten Personen haften gesamtschuldnerisch für die Rückgaben und den Schadenersatz.

Ofschoon het Hof van Cassatie bij zijn - in B.4.1 aangehaalde - arrest van 7 april 2008 uitsluitend heeft geoordeeld over de bepalingen van artikel 82, § 3, van de wet van 3 juli 1978, dient, gelet op artikel 6 van de wet van 3 juli 1978, ervan te worden uitgegaan dat zijn rechtspraak eveneens gold voor artikel 59 van de wet van 3 juli 1978.
Obwohl der Kassationshof in seinem - in B.4.1 angeführten - Entscheid ausschließlich über die Bestimmungen von Artikel 82 § 3 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 befunden hat, ist in Anbetracht von Artikel 6 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 davon auszugehen, dass seine Rechtsprechung ebenfalls für Artikel 59 des Gesetzes vom 3. Juli 1978 galt.

a) Bij twee arresten van 2 april 2008 in zake respectievelijk C. P. en A.Y., waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 18 april 2008, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld :
a) In zwei Urteilen vom 2. April 2008 in Sachen C. P. bzw. A.Y., deren Ausfertigungen am 18. April 2008 in der Kanzlei des Hofes eingegangen sind, hat der Kassationshof folgende präjudizielle Frage gestellt:

In een arrest van 19 maart 2008 (P.08.0363.F) heeft het Hof van Cassatie daarentegen geoordeeld dat uit artikel 53, eerste lid, van de wet van 17 mei 2006 niet kon worden afgeleid dat de veroordeelde dient te verschijnen op de zitting waarop de strafuitvoeringsrechtbank over een verzoek tot uitstel uitspraak doet.
Umgekehrt hat der Kassationshof in einem Urteil vom 19. März 2008 (P.08.0363.F) geurteilt, dass aus Artikel 53 Absatz 1 des Gesetzes vom 17. Mai 2006 nicht abzuleiten sei, dass der Verurteilte in der Sitzung, in der das Strafvollstreckungsgericht über einen Aufschubantrag entscheide, erscheinen müsse.

c) Bij arrest van 22 april 2008 in zake K. V. M. en S. D.B., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 30 april 2008, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vragen gesteld :
c) In seinem Urteil vom 22. April 2008 in Sachen K. V. M. und S. D.B., dessen Ausfertigung am 30. April 2008 in der Kanzlei des Hofes eingegangen ist, hat der Kassationshof folgende präjudizielle Fragen gestellt:

b) Bij arrest van 8 april 2008 in zake J.L. en anderen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 23 april 2008, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld :
b) In seinem Urteil vom 8. April 2008 in Sachen J.L. und anderer, dessen Ausfertigung am 23. April 2008 in der Kanzlei des Hofes eingegangen ist, hat der Kassationshof folgende präjudizielle Frage gestellt: