Traduction de «artikel lijkt echter » (Néerlandais → Allemand) :

Met het invoeren van de rechtsplegingsvergoeding streefde de wetgever een dubbele doelstelling na : enerzijds, een einde maken aan de verplichting, voor de rechtsonderhorigen, om een nieuwe procedure op te starten voor de burgerlijke rechter op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek teneinde een vergoeding te verkrijgen voor de door hen gemaakte advocatenkosten en, anderzijds, het beheer van de openbare financiën verbeteren door te vermijden dat overheden de kosten van twee verschillende procedures voor twee verschillende rechtscolleges moeten dragen bij de betwisting, door een rechtsonderhorige, van een zelfde bestuurshandeling : « Momenteel moet de verzoeker, die voor de Raad van State in het gelijk gesteld wordt, een rechtsvordering instellen voor de gewone rechtscolleges teneinde de verhaalbaarheid van de advocatenhonoraria te verkrijgen, behoudens minnelijke overeenkomst met de tegenpartij. [...] Het lijkt echter tegenstrijdig met het principe inzake goed bestuur om aan een rechtsonderhorige een nieuwe gerechtelijke procedure op te leggen wanneer de procedure voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State voor die partij met succes beëindigd werd. Bovendien worden de openbare overheden blootgesteld aan een dubbele vergoeding, enerzijds voor de procedure voor de Raad van State en anderzijds voor de daaropvolgende procedure voor de justitiële rechter, wat afbreuk doet aan een goed beheer van de openbare financiën » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2277/1, p. 24).
Mit der Einführung einer Verfahrensentschädigung verfolgte der Gesetzgeber ein zweifaches Ziel: Einerseits wollte er der Verpflichtung für die Rechtsunterworfenen, ein neues Verfahren aufgrund von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches vor dem Zivilrichter einzuleiten, um eine Entschädigung für die ihnen entstandenen Rechtsanwaltskosten zu erhalten, ein Ende setzen und andererseits wollte er die Verwaltung der öffentlichen Finanzen verbessern, indem vermieden wird, dass Behörden für zwei verschiedene Verfahren vor zwei verschiedenen Rechtsprechungsorganen aufkommen müssten, wenn ein Rechtsunterworfener ein und denselben Verwaltungsakt anficht: « Zur Zeit muss der Kläger, der vor dem Staatsrat obsiegt, ein Verfahren vor den ordentlichen Rechtsprechungsorganen anhängig machen, um die Rückforderbarkeit der Rechtsanwaltshonorare zu erwirken, wenn keine gütliche Einigung mit der Gegenpartei zustande kommt. [...] Es scheint jedoch im Widerspruch zum Grundsatz der geordneten Rechtspflege zu stehen, wenn ein Rechtsunterworfener gezwungen ist, ein neues Gerichtsverfahren einzuleiten, falls das Verfahren vor der Verwaltungsstreitsachenabteilung des Staatsrates für diese Partei erfolgreich abgeschlossen worden ist. Außerdem werden die öffentlichen Behörden einer doppelten Entschädigung ausgesetzt, und zwar einerseits für das Verfahren vor dem Staatsrat und andererseits für das darauf folgende Verfahren vor dem ordentlichen Richter, was der ordnungsgemäßen Verwaltung der öffentlichen Finanzen Abbruch tut » (Parl. Dok., Senat, 2012-2013, Nr. 5-2277/1, S. 24).

Een andere interpretatie van de bewoordingen « onder de in iedere betrokken lidstaat op die datum bestaande voorwaarden » die voorkomen in artikel 371 van de richtlijn 2006/112/EG lijkt echter mogelijk.
Es scheint jedoch eine andere Auslegung der Wortfolge « zu den in dem jeweiligen Mitgliedstaat zu dem genannten Zeitpunkt geltenden Bedingungen » in Artikel 371 der Richtlinie 2006/112/EG möglich zu sein.

Op grond van artikel 88 van dat Reglement kan een partij echter, ook wanneer zij in het gelijk wordt gesteld, ten dele of zelfs volledig in de kosten worden verwezen, indien dit gerechtvaardigd lijkt wegens haar houding, met name indien door haar toedoen aan de wederpartij kosten zijn opgekomen die naar het oordeel van het Gerecht nodeloos of vexatoir zijn veroorzaakt.
Nach Art. 88 der Verfahrensordnung kann eine Partei, auch wenn sie obsiegt, zur Tragung eines Teils der Kosten oder sämtlicher Kosten verurteilt werden, wenn dies wegen ihres Verhaltens gerechtfertigt erscheint; dies gilt insbesondere, wenn sie der Gegenpartei Kosten ohne angemessenen Grund oder böswillig verursacht hat.

Artikel 88 van het Reglement voor de procesvoering bepaalt echter dat „[e]en partij, ook wanneer zij in het gelijk wordt gesteld, ten dele of zelfs volledig in de kosten kan worden verwezen indien dit gerechtvaardigd lijkt wegens haar houding, daaronder begrepen haar houding vóór het instellen van het beroep, met name indien door haar toedoen aan de wederpartij kosten zijn opgekomen die naar het oordeel van het Gerecht nodeloos of vexatoir zijn veroorzaakt”.
Nach Abs. 2 dieses Artikels „kann [eine Partei], auch wenn sie obsiegt, zur Tragung eines Teils der Kosten oder sämtlicher Kosten verurteilt werden, wenn dies wegen ihres Verhaltens, auch vor Klageerhebung, gerechtfertigt erscheint; dies gilt insbesondere, wenn sie der Gegenpartei Kosten ohne angemessenen Grund oder böswillig verursacht hat“.

Er lijkt echter een fout te zijn gemaakt met betrekking tot artikel 7 van verordening (EG) 1161/2005.
Es scheint jedoch bei Artikel 7 der Verordnung (EG) 1161/2005 ein Fehler gemacht worden zu sein.

Dit artikel lijkt echter zinvol, net als de door het Europees Parlement voorgestelde wijzigingen.
Der Artikel und die vom Europäischen Parlament vorgeschlagenen Änderungen sind jedoch sinnvoll.

Het lijkt echter zinvol om deze verklaring alleen van betrekking te laten zijn op onverenigbaarheden overeenkomstig artikel 7, leden 1 en 2, omdat wanneer er zich onverenigbaarheden voordoen waarin de wet van een lidstaat voorziet overeenkomstig artikel 7, lid 3, het Parlement handelt op grond van de tijdige mededeling door de bevoegde instantie van de betrokken lidstaat (zie amendement 4).
Es erscheint jedoch zweckmäßig, den Geltungsbereich dieser Erklärung auf Unvereinbarkeiten gemäß Artikel 7 Absätze 1 und 2 zu beschränken, weil das Parlament im Falle von Unvereinbarkeiten aufgrund der gesetzlichen Bestimmungen eines Mitgliedstaates gemäß Artikel 7 Absatz 3 nach ordnungsgemäßer Unterrichtung durch die zuständige Behörde dieses Mitgliedstaates tätig wird (siehe Änderungsantrag 4).

Het lijkt echter niet mogelijk artikel 3 van de Akte zodanig te interpreteren dat aan elke lijst die de drempel van 5% haalt minstens één zetel moet worden toegewezen, omdat het halen van de drempel in lidstaten met een klein aantal zetels (minder dan 20, zoals voor Litouwen het geval is) niet automatisch inhoudt dat een zetel wordt verworven, en wel om zuiver rekenkundige redenen.
Allerdings scheint es nicht möglich zu sein, Artikel 3 des Akts in dem Sinne auszulegen, dass jeder Liste, die die Mindestschwelle von 5% überschreitet, mindestens ein Sitz garantiert werden muss, da ja im Falle von Mitgliedstaaten, die eine geringe Zahl von Sitzen haben (unter 20 wie im Falle Litauens), allein die Überschreitung der Mindestschwelle aus rein arithmetischen Gründen nicht automatisch die Zuweisung von einem Sitz zur Folge haben kann.

De Commissie lijkt echter de mening toegedaan dat het financiële referentiebedrag voor de "derde landen"-verordening wordt overeengekomen in de zin van artikel 34 van het Interinstitutioneel Akkoord (niet-bindend).
Allerdings scheint die Kommission die Auffassung zu vertreten, dass der finanzielle Bezugsrahmen für die Verordnung zu den "Drittländern" gemäß Nummer 34 der IIV (nicht verbindlich) vereinbart würde.

De n.v. Circus Guillemins lijkt echter niet rechtstreeks en ongunstig te worden geraakt door artikel 27, dat voorziet in het verbod van cumulering van vergunningen van de klassen A, B, C en D met een vergunning van klasse E, aangezien die vennootschap momenteel enkel kansspelen exploiteert en ter zitting heeft verklaard dat zij geen enkele activiteit wenste uit te oefenen in de door een vergunning van klasse E beoogde domeinen.
Die Circus Guillemins AG scheint jedoch nicht direkt und ungünstig durch Artikel 27 betroffen zu sein, der das Verbot der Kumulierung von A-, B-, C- und D-Lizenzen mit einer E-Lizenz vorsieht, da diese Gesellschaft zur Zeit nur Glücksspiele betreibt und auf der Sitzung erklärt hat, keine Tätigkeit auf den durch eine E-Lizenz anvisierten Gebieten ausüben zu wollen.