Traduction de «beloften en verantwoordelijkheid » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

verantwoordelijkheid aanvaarden | verantwoordelijkheid nemen | blijk geven van verantwoordelijkheid | verantwoordelijkheid tonen
Verantwortung zeigen

bestuurlijke verantwoordelijkheid [ verantwoordelijkheid van de ambtenaar | verantwoordelijkheid van het bestuur ]
Verantwortlichkeit der Verwaltung [ Verantwortlichkeit des Beamten ]

adviseren over maatschappelijke verantwoordelijkheid en duurzaamheidskwesties | advies geven over maatschappelijke verantwoordelijkheid en duurzaamheidskwesties | raad geven over maatschappelijke verantwoordelijkheid en duurzaamheidskwesties
über soziale Verantwortung und Nachhaltigkeit beraten

gedeelde verantwoordelijkheid | gezamenlijke verantwoordelijkheid
geteilte Verantwortung

sociale verantwoordelijkheid van ondernemingen [ ecologische verantwoordelijkheid | maatschappelijk verantwoord ondernemen | milieubeleid van een bedrijf | milieubeleid van een onderneming ]
soziale Verantwortung von Unternehmen [ betriebliche Umweltpolitik | ökologische Verantwortung des Unternehmens | SVU | Unternehmensumweltpolitik | Verantwortung des Unternehmens gegenüber der Gesellschaft | Verantwortung des Unternehmens gegenüber der Umwelt ]

hoogste niveau van verantwoordelijkheid nemen voor transport op de binnenwateren | hoogste niveau van verantwoordelijkheid nemen voor vervoer op de binnenwateren
höchste Verantwortungsstufe in der Binnenschifffahrt übernehmen

verantwoordelijkheid
Verantwortung

ministeriële verantwoordelijkheid [ regeringsverantwoordelijkheid ]
Ministerverantwortlichkeit

aansprakelijkheid | verantwoordelijkheid
Haftpflicht | Haftung | Zuständigkeit

ministeriële bevoegdheid | ministeriële competentie/verantwoordelijkheid
Ministerkompetenz

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

We doen onze beloften gestand om de verantwoordelijkheid te delen met derde landen zoals Turkije, Jordanië en Libanon”.
Wir kommen damit unserer Zusage nach, die Verantwortung mit Drittländern wie Türkei, Jordanien und Libanon zu teilen.“

1. erkent de historische verantwoordelijkheid van de EU en andere belangrijke uitstoters van broeikasgassen ten aanzien van ontwikkelingslanden en bevolkingsgroepen in een achterstandspositie, met name vrouwen, die de voornaamste slachtoffers van de klimaatverandering zijn; wijst erop dat de EU hernieuwd leiderschap moet tonen in de internationale klimaatonderhandelingen teneinde tot een ambitieuze bindende overeenkomst te komen op de Conferentie van de Partijen bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) in Parijs in 2015, gebaseerd op een proces van eerlijke lastenverdeling; benadrukt dat de EU, om deze leiderschapsrol op geloofwaardige wijze te vervullen en alle andere landen aan te moedigen beloften te doen op het gebied van emissievermindering, allereerst haar inspanningen moet hernieuwen teneinde haar eigen uitstoot te beperken, met als doel het streven om de broeikasgasemissies met 80-95 % te beperken voor 2050 maximaal te verwezenlijken;
1. räumt ein, dass der EU und den anderen großen Treibhausgasemittenten gegenüber den Entwicklungsländern und der dortigen benachteiligten Bevölkerung eine historische Verantwortung obliegt, zumal insbesondere Frauen am stärksten vom Klimawandel betroffen sind; weist darauf hin, dass die EU bei den internationalen Klimaverhandlungen wieder eine Führungsrolle übernehmen muss, um zu erreichen, dass bei der UN-Klimakonferenz 2015 in Paris ein ehrgeiziges, bindendes Abkommen geschlossen wird, das auf einem Prozess der ausgewogenen Lastenteilung beruht; betont, dass die EU als erstes ihre Bemühungen zur Verringerung ihrer eigenen Emissionen wieder intensivieren und dabei dem für das Jahr 2050 niedergelegten Ziel, die Treibhausgasemissionen um 80-95 % zu verringern, möglichst nahe kommen muss, damit sie in dieser Führungsrolle glaubwürdig ist und alle anderen Staaten dazu aufrufen kann, Verpflichtungen in Bezug auf die Verringerung der Emissionen einzugehen;

15. dringt er bij de Egyptische autoriteiten op aan een werkelijke nationale dialoog aan te gaan die zich richt op en oplossingen aandraagt voor de problemen die momenteel optreden bij het overgangsproces in Egypte en de inlossing van de beloften van de revolutie van 25 januari, in het bijzonder het straffeloos gebruik van geweld, seksueel geweld tegen vrouwen en excessief gebruik van macht alsmede de beknotting van de fundamentele en burgerlijke vrijheden en de instabiliteit van de Egyptische economie; doet in dit verband een beroep op de HV/VV, de Commissie en de lidstaten zich te kwijten van hun verantwoordelijkheid tegenover een van de belangrijkste naburige landen en tegenover de jonge en ambitieuze bevolking van dit land;
15. fordert die ägyptischen Behörden auf, einen echten nationalen Dialog einzuleiten, dessen Ziel es ist, die Probleme, die den Wandlungsprozess in Ägypten und die Umsetzung des Versprechens der Revolution des 25. Januar gegenwärtig erschweren, zu lösen, insbesondere Gewalt, sexualisierte Gewalt gegen Frauen, exzessive Gewaltanwendung, die alle nicht bestraft werden, sowie die Einschränkung der Grundfreiheiten und bürgerlichen Freiheiten und die instabile Lage der ägyptischen Wirtschaft; fordert in diesem Zusammenhang die HV/VP, die Kommission und die Mitgliedstaaten auf, ihre Verantwortung gegenüber einem der wichtigsten Nachbarstaat und der Zukunft seiner jungen und ehrgeizigen Bevölkerung wahrzunehmen;

27. herinnert eraan dat twee voormalige commissarissen met verantwoordelijkheid voor dierenwelzijn, de heer Kyprianou en mevrouw Vassiliou, beiden in het Europees Parlement hebben beloofd een wetgevingsinitiatief na te streven met als doel het vervoer van dieren een tijdsbeperking op te leggen; betreurt ten stelligste dat tot dusver de Commissie er niet in is geslaagd deze beloften aan het Parlement na te komen;
27. erinnert daran, dass zwei ehemalige für den Tierschutz zuständige Kommissare, Herr Kyprianou und Frau Vassiliou, im Europäischen Parlament versprochen hatten, eine Rechtsetzungsinitiative mit dem Ziel einer Begrenzung der Tiertransportzeiten voranzutreiben; bedauert zutiefst, dass die Kommission dieses dem Europäischen Parlament gegebene Versprechen bisher nicht erfüllt hat;

101. betreurt het dat het geweld in Darfur ongehinderd is doorgegaan en dat de Soedanese regering niet verantwoordelijk is gesteld voor haar herhaaldelijk falen om te voldoen aan internationale eisen en haar burgers tegen geweld te beschermen, maar verwelkomt de aanklachten die het Internationaal Strafhof recentelijk heeft uitgevaardigd; betreurt het dat de EU niet meer unilaterale actie heeft ondernomen inzake de crisis in Darfur en zich niet harder heeft ingezet om de regering van Soedan over te halen tot het aanvaarden van een internationale vredesmacht; benadrukt dat constante diplomatieke druk vereist is om de regering van Soedan te laten zien dat haar verbale beloften gevolgd moeten worden door uitgebreide en consistente pogingen om het geweld in Darfur een halt toe te roepen en dat de internationale gemeenschap het niet zal accepteren wanneer Soedan nog langer zijn beloften en verantwoordelijkheid om zijn burgers te beschermen negeert; dringt er bij de Raad op aan een plan goed te keuren van specifieke, gerichte sancties die het regime in Khartoem worden opgelegd volgens een duidelijk tijdsschema, ingeval het niet aan de eisen van de internationale gemeenschap voldoet; dringt er bij de EU op aan om een bijdrage te leveren aan een internationale vredesmacht (en anderen onder druk te zetten om een bijdrage te leveren) en de afdwinging van de no-fly zone boven Darfur, en te verzekeren dat de Afrikaanse Unie voldoende middelen en assistentie krijgt voor het uitvoeren van haar mandaat; vraagt de EU om aan te dringen op een VN-vredesmissie in Tsjaad met een sterk mandaat voor de bescherming van burgers; roept de lidstaten, de Raad en de Commissie op om hun verantwoordelijkheid op zich te nemen en de bevolking van Darfur effectief te beschermen tegen een humanitaire ramp;
101. bedauert, dass die Gewalt in Darfur immer noch nicht unter Kontrolle gebracht wurde und die sudanesische Regierung nicht für ihre wiederholte Nichtbefolgung internationaler Forderungen und fehlenden Schutz ihrer Bürger vor Gewalt zur Verantwortung gezogen wurde; begrüßt jedoch gleichzeitig die jüngsten Anklageerhebungen des Internationalen Strafgerichtshofes; bedauert, dass die EU im Zusammenhang mit der Krise in Darfur und um die sudanesische Regierung davon zu überzeugen, eine internationale Friedenstruppe zuzulassen, nicht mehr unilaterale Maßnahmen ergriffen hat; betont, dass anhaltender diplomatischer Druck erforderlich ist, um der sudanesischen Regierung zu demonstrieren, dass ihren verbalen Zusagen umfassende und nachhaltige Bemühungen zur Eindämmung der Gewalt in Darfur folgen müssen und die internationale Gemeinschaft vom Sudan keine weitere Vernachlässigung der Zusagen und der Verantwortung für den Schutz seiner Bürger akzeptieren wird; fordert den Rat auf, bei Nichtbefolgung der Forderungen der internationalen Gemeinschaft einen Plan über besondere, zielgerichtete Sanktionen gegen das Regime in Khartum zu verabschieden; fordert die EU nachdrücklich auf, einen Beitrag zu einer internationalen friedenserhaltenden Truppe und zur Durchsetzung einer Flugverbotszone über Darfur zu leisten (und andere unter Druck zu setzen, damit auch sie einen Beitrag leisten) und zu gewährleisten, dass die Afrikanische Union angemessene Mittel und Unterstützung erhält, damit sie ihr Mandat ausüben kann; fordert die EU auf, auf eine Friedensmission der Vereinten Nationen im Tschad mit einem starken Mandat für den Schutz der Zivilbevölkerung zu drängen; drängt die Mitgliedstaaten, den Rat und die Kommission, ihrer Verantwortung gerecht zu werden und die Bevölkerung Darfurs wirksam vor einer humanitären Katastrophe zu schützen;

De bereikte overeenkomst was een grote stap voorwaarts voor de wereld en het is nu een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de Kyotolanden (partijen bij het Protocol) ervoor te zorgen dat de beloften worden nagekomen.
Das Übereinkommen bedeutete für die Welt einen großen Schritt vorwärts, aber nun tragen die Teilnehmerstaaten von Kyoto (die das Protokoll unterzeichnet haben) gemeinsam die Verantwortung dafür, daß die Versprechen eingehalten werden.