Traduction de «beroep dat zij in casu een strengere maatstaf heeft » (Néerlandais → Allemand) :

In de eerste plaats verwijt verzoekster de kamer van beroep dat zij in casu een strengere maatstaf heeft gehanteerd dan die welke voor andere types merken bij de beoordeling van het onderscheidend vermogen van het aangevraagde merk wordt gebruikt. Zij heeft immers de aanvraag niet op zijn eigen merites beoordeeld en evenmin rekening gehouden met de specifieke feiten van het geval, maar heeft zich beperkt tot een „standaardweigering”.
14 Sie rügt erstens, dass die Beschwerdekammer im vorliegenden Fall für die Beurteilung der Unterscheidungskraft der Anmeldemarke strengere Kriterien als für andere Arten von Marken angewandt habe, da sie die Anmeldung nicht als solche und unter Berücksichtigung der Umstände des Einzelfalls geprüft, sondern eine „standardisierte Zurückweisung“ ausgesprochen habe.

Met hun derde middel, dat subsidiair wordt aangevoerd voor het geval dat wordt geoordeeld dat een beroep op artikel 291, lid 2, VWEU als grondslag voor de vaststelling van individuele beperkende maatregelen juridisch mogelijk is in het kader van een beleid van vaststelling van beperkende maatregelen die aanvankelijk op artikel 215 VWEU waren gebaseerd, betogen rekwirantes dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in wezen in de punten 75 tot en met 83 van zijn arrest te oordelen dat de Raad van de Unie, om het in de bewoordingen van artikel 291, lid 2, te zeggen, „naar behoren gemotiveerd” heeft waarom hij een beroep heeft gedaan op die afwijkende procedure, die in casu de enige beschikbare procedure was.
Mit dem dritten Rechtsmittelgrund, der hilfsweise für den Fall geltend gemacht wird, dass der Rückgriff auf Art. 291 Abs. 2 AEUV als Grundlage für den Erlass individueller restriktiver Maßnahmen im Rahmen einer Politik des Erlasses zunächst auf Art. 215 AEUV gestützter restriktiver Maßnahmen als rechtlich möglich angesehen werde, tragen die Rechtsmittelführerinnen vor, das Gericht habe einen Rechtsfehler begangen, als es in den Rn. 75 bis 83 des Urteils entschieden habe, dass der Rat der Union die Anwendung dieses abweichenden Verfahrens, das im vorliegenden Fall das einzige zur Verfügung stehende gewesen sei, — mit den Worten des Art. 291 Abs. 2 — „entsprechend begründet“ habe.

Met betrekking tot artikel 10bis van de richtlijn 85/337/EEG (thans artikel 11 van de richtlijn 2011/92/EU), heeft het Hof van Justitie als volgt geoordeeld : « 47. Wat in casu in de eerste plaats het criterium betreft dat gebaseerd is op het causaal verband dat tussen de aangevoerde procedurefout en de inhoud van het bestreden definitieve besluit moet bestaan (hierna : ' causaliteitscriterium '), zij opgemerkt dat de wetgever van de Unie, door te bepalen dat de lidstaten ervoor moeten zorgen dat de leden van het betrokken publiek in beroep kunnen gaan om de materiële of formele rechtmatigheid van een besluit, handelen of nalaten vallend onder de bepalingen van richtlijn 85/337 aan te vechten, de middelen die ter ondersteuning van een dergelijk beroep kunnen worden aangevoerd, geenszins heeft beperkt, zoals in punt 36 van het onderhavige arrest in herinnering is gebracht. Hij had in elk geval niet de bedoeling om de mogelijkheid om een procedurefout aan te voeren afhankelijk te stellen van de voorwaarde dat de procedurefout de inhoud van het aangevochten definitieve besluit beïnvloedt. 48. Gelet op het feit dat deze richtlijn onder andere tot doel heeft procedurele waarborgen vast te leggen die moeten zorgen voor een betere voorlichting en inspraak van het publiek in het kader van de milieueffectbeoordeling van openbare en particuliere projecten die een aanzienlijk effect op het milieu kunnen hebben, speelt het toezicht op de naleving van de procedureregels op dat gebied trouwens een bijzonder belangrijke rol. Bijgevolg moet het betrokken publiek overeenkomstig de doelstelling om het een ruime toegang tot de rechter te verlenen, in beginsel iedere procedurefout kunnen aanvoeren ter onderbouwing van een beroep waarmee de rechtmatigheid van een in de richtlijn bedoeld besluit wordt betwist. 49. Vaststaat evenwel dat niet iedere procedurefout noodzakelijkerwijs gevolgen heeft die invloed kunnen hebben op de inhoud van een dergelijk besluit, zodat een procedurefout die ...
In Bezug auf Artikel 10a der Richtlinie 85/337/EWG (nunmehr Artikel 11 der Richtlinie 2011/92/EU) hat der Europäische Gerichtshof wie folgt geurteilt: « 47. Im vorliegenden Fall ist erstens zum Kriterium des Erfordernisses eines Kausalzusammenhangs zwischen dem geltend gemachten Verfahrensfehler und dem Inhalt der angegriffenen endgültigen Entscheidung (im Folgenden: Kausalitätskriterium) festzustellen, dass der Unionsgesetzgeber, wie in Randnr. 36 des vorliegenden Urteils ausgeführt, mit der Vorgabe, dass die Mitgliedstaaten für einen Zugang der Mitglieder der betroffenen Öffentlichkeit zu einem Überprüfungsverfahren zwecks Anfechtung der materiell-rechtlichen oder verfahrensrechtlichen Rechtmäßigkeit von Entscheidungen, Handlungen oder Unterlassungen im Sinne der Bestimmungen der Richtlinie 85/337 sorgen müssen, in keiner Weise die Gründe beschränkt hat, die zur Stützung eines Rechtsbehelfs vorgebracht werden können. Jedenfalls wollte er die Möglichkeit, einen Verfahrensfehler geltend zu machen, nicht an die Voraussetzung knüpfen, dass dieser Fehler Auswirkungen auf den Inhalt der angegriffenen endgültigen Entscheidung hatte. 48. Im Übrigen kommt, da die Richtlinie u.a. zur Festlegung von Verfahrensgarantien dient, die insbesondere eine bessere Information und eine Beteiligung der Öffentlichkeit im Rahmen der Umweltverträglichkeitsprüfung öffentlicher und privater Projekte mit unter Umständen erheblichen Umweltauswirkungen ermöglichen sollen, der Überprüfung der Einhaltung der Verfahrensregeln in diesem Bereich besondere Bedeutung zu. Die betroffene Öffentlichkeit muss daher, im Einklang mit dem Ziel, ihr einen weiten Zugang zu Gerichten zu gewähren, zur Stützung eines Rechtsbehelfs, mit dem die Rechtmäßigkeit von Entscheidungen im Sinne der Richtlinie angefochten wird, grundsätzlich jeden Verfahrensfehler geltend machen können. 49. Unbestreitbar hat jedoch nicht jeder Verfahrensfehler zwangsläufig Folgen, die sich auf den Inhalt einer solchen Entscheidung auswirk ...

In casu blijkt uit het dossier dat het beroep voor het Gerecht is ingediend binnen de statutaire termijn van drie maanden, vermeerderd met de forfaitaire termijn wegens afstand van tien dagen, te rekenen vanaf de betekening aan verzoeker van de afwijzing van de klacht; dat verzoeker opkomt tegen het door hem als bezwarend aangemerkte indelingsbesluit bij zijn aanstelling als tijdelijk functionaris, en dat hij procesbelang heeft, aangezien hij opkomt tegen een administratief besluit van individuele strekking dat bindende rechtsgevolgen heeft die zijn belangen rechtstreeks en onmiddellijk kunnen raken.
Im vorliegenden Fall geht aus den Akten hervor, dass die beim Gericht erhobene Klage innerhalb der um eine pauschale Entfernungsfrist von zehn Tagen verlängerten gesetzlichen Frist von drei Monaten ab Benachrichtigung des Klägers von der Zurückweisung der Beschwerde eingebracht wurde, dass der Kläger seine von ihm als beschwerend erachtete Einstufung bei seiner Einstellung als Bediensteter auf Zeit beanstandet, und dass er ein Rechtsschutzbedürfnis hat, soweit er eine Verwaltungsentscheidung mit individueller Wirkung bekämpft, die verbindliche Rechtswirkungen nach sich zieht, die geeignet sind, seine Interessen unmittelbar und sofort zu beeinträchtigen.

In casu blijkt uit de bestreden beslissing geenszins dat de kamer van beroep heeft geweigerd om het document in bijlage 10 bij het bij haar ingestelde beroep in aanmerking te nemen.
Im vorliegenden Fall geht aus der angefochtenen Entscheidung keineswegs hervor, dass die Beschwerdekammer es abgelehnt hätte, das als Anlage 10 der bei ihr eingereichten Beschwerde vorgelegte Dokument zu berücksichtigen.

Het Gerecht heeft vastgesteld dat een dergelijk beroep niet-ontvankelijk is. Daartoe heeft het in hoofdzaak overwogen dat het in casu bestreden inleidingsbesluit C 36/07 (ex NN 25/07) van 2007 betrekking heeft op dezelfde maatregelen als die welke reeds waren onderzocht in inleidingsbesluit C 61/99 (ex NN 153/96) van 1999, dat aan het bestreden inleidingsbesluit voorafgaat.
Das Gericht hatte die Zulässigkeit einer solchen Klage im Wesentlichen mit dem Argument verneint, dass die im vorliegenden Falle angefochtene Eröffnungsentscheidung aus dem Jahre 2007 C 36/07 (ex NN 25/07) dieselben Maßnahmen betreffe, die bereits Gegenstand einer dem angegriffenen Eröffnungsbeschluss zeitlich vorausgehenden Eröffnungsentscheidung von 1999 C 61/99 (ex NN 153/96) waren.

Hiervan kan slechts in geheel bijzondere omstandigheden van worden afgeweken. In casu heeft de Commissie juridische zaken, zodra zij vernomen had dat de heer Uspaskich besloten had het beroep dat hij bij het HvJ EU had aangetekend, in te trekken, de beweringen van de heer Uspaskich grondig onderzocht op hun juridische en feitelijke merites en heeft zij hem gehoord om te kunnen vaststellen of zijn beweringen een eventuele verdediging van zijn immuniteit zouden kunnen rechtvaardigen.
Dennoch hat in diesem Fall der Rechtsausschuss – nachdem er von der Entscheidung von Viktor Uspaskich unterrichtet wurde, seine Klage beim Gerichtshof zurückzunehmen – eine gründliche rechtliche und tatsächliche Beurteilung der Argumente des Mitglieds und eine Anhörung des Mitglieds durchgeführt, um zu klären, ob diese den Schutz seiner Immunität rechtfertigen.

Zoals de kamer van beroep in punt 12 van de bestreden beslissing heeft vastgesteld, bestaat het aangevraagde merk in casu „in een verticale potloodvormige kolom waaraan een lang rechthoekig paneel is bevestigd aan één zijde.
39 Im vorliegenden Fall hat die Beschwerdekammer in Randnr. 12 der angefochtenen Entscheidung festgestellt, dass die Anmeldemarke aus „einer senkrechten, wie ein Zeichenstift geformten Säule mit einer an einer Seite angebrachten langen, rechteckigen Platte [besteht].

Met betrekking tot de verenigbaarheid van de twee rechtsgronden, heeft het Hof van Justitie onlangs verklaard dat "een beroep op zowel artikel 133 EG als artikel 175, lid 1, EG evenmin afbreuk doet aan de rechten van het Parlement, omdat het eerste van deze twee artikelen weliswaar niet formeel de medewerking van deze instelling bij de vaststelling van een handeling als de onderhavige voorschrijft, doch het tweede artikel uitdrukkelijk naar de procedure van artikel 251 EG verwijst (...) De rechten van het Parlement worden door de cumulatie van de rechtsgrondslagen in casu dus niet aangetast, daar deze instelling bij een beroep op artikel 175, lid 1, EG de handeling volgens de medebeslissingsprocedure kan vaststellen".
Was die Vereinbarkeit der beiden Rechtsgrundlage anbelangt, hat der Gerichtshof vor wenigen Jahren festgestellt, dass „der gemeinsame Rückgriff auf die Artikel 133 EG und 175 Absatz 1 EG auch nicht dazu angetan [ist], die Rechte des Parlaments zu beeinträchtigen, da zwar der erste dieser beiden Artikel die Beteiligung dieses Organs beim Erlass eines Rechtsakts wie des in Rede stehenden nicht formell vorsieht, aber der zweite eine Beteiligung des Parlaments am Erlass des Rechtsakts im Mitentscheidungsverfahren ermöglicht“.

„82 Om te beginnen heeft de kamer van beroep, met betrekking tot de argumenten die verzoekster ontleent aan de verkoopcijfers voor de betrokken waren in de Gemeenschap over de periode 1994-1998, terecht geoordeeld dat deze gegevens in casu niet aantonen dat het aangevraagde merk onderscheidend vermogen heeft verkregen als gevolg van het gebruik dat ervan is gemaakt.
„82 Was erstens die Argumente anbelangt, die die Klägerin aus den Verkaufszahlen der fraglichen Erzeugnisse innerhalb der Gemeinschaft im Zeitraum 1994–1998 herleitet, so hat die Beschwerdekammer sie zu Recht als nicht geeignet betrachtet, eine durch Benutzung erworbene Unterscheidungskraft der Anmeldemarke darzutun.