Traduction de «beroep heeft de argumenten van rekwirante wel » (Néerlandais → Allemand) :

Met hun derde middel, dat subsidiair wordt aangevoerd voor het geval dat wordt geoordeeld dat een beroep op artikel 291, lid 2, VWEU als grondslag voor de vaststelling van individuele beperkende maatregelen juridisch mogelijk is in het kader van een beleid van vaststelling van beperkende maatregelen die aanvankelijk op artikel 215 VWEU waren gebaseerd, betogen rekwirantes dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door in wezen in de punten 75 tot en met 83 van zijn arrest te oordelen dat de Raad van de Unie, om het in de bewoordingen van artikel 291, lid 2, te zeggen, „naar behoren gemotiveerd” heeft waarom hij een beroep heeft gedaan op die afwijkende procedure, die in casu de enige beschikbare procedure was.
Mit dem dritten Rechtsmittelgrund, der hilfsweise für den Fall geltend gemacht wird, dass der Rückgriff auf Art. 291 Abs. 2 AEUV als Grundlage für den Erlass individueller restriktiver Maßnahmen im Rahmen einer Politik des Erlasses zunächst auf Art. 215 AEUV gestützter restriktiver Maßnahmen als rechtlich möglich angesehen werde, tragen die Rechtsmittelführerinnen vor, das Gericht habe einen Rechtsfehler begangen, als es in den Rn. 75 bis 83 des Urteils entschieden habe, dass der Rat der Union die Anwendung dieses abweichenden Verfahrens, das im vorliegenden Fall das einzige zur Verfügung stehende gewesen sei, — mit den Worten des Art. 291 Abs. 2 — „entsprechend begründet“ habe.

Evenwel dient te worden opgemerkt dat de omstandigheid dat de kamer van beroep niet alle argumenten van een partij en alle door haar overgelegde bewijzen heeft vermeld, of niet op elk van deze argumenten of bewijzen heeft geantwoord, op zich niet volstaat voor de vaststelling dat de kamer van beroep heeft geweigerd deze in aanmerking te nemen [arrest van 9 december 2010, Tresplain Investments/BHIM – Hoo Hing (Golden Elephant Brand), T‑303/08, Jurispr., EU:T:2010:505, punt 46].
Allein daraus, dass die Beschwerdekammer nicht sämtliche Argumente oder Beweise eines Beteiligten wiedergegeben oder beantwortet hat, kann aber nicht geschlossen werden, dass die Beschwerdekammer es abgelehnt hätte, sie zu berücksichtigen (Urteil vom 9. Dezember 2010, Tresplain Investments/HABM – Hoo Hing [Golden Elephant Brand], T‑303/08, Slg, EU:T:2010:505, Rn. 46).

De kamer van beroep heeft de argumenten van rekwirante wel degelijk onderzocht, doch ze van de hand gewezen.
Es meint, die Beschwerdekammer habe das in Frage stehende Vorbringen der Rechtsmittelführerin durchaus geprüft, aber zurückgewiesen.

Hogere voorziening tegen het arrest van het Gerecht (Achtste kamer) van 8 december 2011, Deutsche Post/Commissie (T-421/07), waarbij het Gerecht niet-ontvankelijk heeft verklaard het door rekwirante ingestelde beroep tot nietigverklaring van het besluit van de Commissie van 12 september 2007 tot inleiding van de procedure van artikel 88, lid 2, EG ten aanzien van de door de Bondsrepubliek Duitsland aan Deutsche Post AG verleende staatssteun [steunmaatregel C 36/07 (ex NN 25/07)] — Schending van artikel 263, vierde alinea, VWEU en het recht op een doeltreffende voorziening in rechte — Onjuiste uitlegging van het recht op behoorlijk bestuur, het vertrouwensbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel — Ontoereikende motivering van het arrest van het Gerecht
Rechtsmittel gegen das Urteil des Gerichts (Achte Kammer) vom 8. Dezember 2011, Deutsche Post/Kommission (T-421/07), mit dem das Gericht die Klage der Rechtsmittelführerin auf Nichtigerklärung der Entscheidung der Kommission vom 12. September 2007, das Verfahren nach Art. 88 Abs. 2 EG über die der Deutsche Post AG von der die Bundesrepublik Deutschland gewährte staatliche Beihilfe (staatliche Beihilfe C 36/07 (ex NN 25/07)) einzuleiten, abgewiesen hat — Verstoß gegen Art. 263 Abs. 4 AEUV und Verletzung des Rechts auf effektiven Rechtsschutz — Falsche Auslegung des Rechts auf eine ordnungsgemäße Verwaltung sowie der Grundsätze des Vertrauensschutzes und der Rechtssicherheit — Unzureichende Begründung des Urteils des Gerichts

12 Na afwijzing van de overige argumenten van rekwirante heeft het Gerecht derhalve de beroepen verworpen en rekwirante verwezen in de kosten.
12 Das Gericht wies daher nach Zurückweisung des weiteren Vorbringens der Rechtsmittelführerin deren Klagen ab und erlegte ihr die Kosten des Verfahrens auf.

Uit punt 37 van het bestreden arrest blijkt namelijk dat het Gerecht de argumenten van rekwirante met betrekking tot de esthetische kwaliteiten en het design van de betrokken zaklampen wel degelijk heeft onderzocht, maar dat het op grond van dit onderzoek heeft geconcludeerd dat deze kenmerken niet volstonden om aan de aangevraagde merken onderscheidend vermogen in de zin van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 te verlenen.
Aus Randnummer 37 des angefochtenen Urteils ergibt sich nämlich, dass das Gericht die Argumente der Rechtsmittelführerin hinsichtlich der ästhetischen Eigenschaften und des Designs der fraglichen Taschenlampen geprüft hat, aber am Ende seiner Prüfung zu dem Ergebnis gelangt ist, dass diese Merkmale nicht ausreichten, um den fraglichen Marken Unterscheidungskraft im Sinne von Artikel 7 Absatz 1 Buchstabe b der Verordnung Nr. 40/94 zu verleihen.

Volgens het BHIM staat vast dat rekwirante geen beroep heeft gedaan op het gebruik dat van haar merk is gemaakt in de zin van artikel 7, lid 3, van verordening nr. 40/94.
Es stehe fest, dass sich die Rechtsmittelführerin nicht auf die Benutzung ihrer Marke im Sinne von Artikel 7 Absatz 3 der Verordnung Nr. 40/94 berufen habe.

Wel is in een indicatieve termijn voorzien, vermits overeenkomstig artikel 1385undecies van het Gerechtelijk Wetboek, zoals ingevoegd door artikel 9 van de wet van 23 maart 1999, de belastingplichtige, die slechts een vordering voor de bevoegde rechtbank van eerste aanleg vermag in te stellen indien hij voorafgaandelijk het door of krachtens de wet georganiseerd administratief beroep heeft uitgeput (in de parlementaire voorbereiding « toelating tot dagvaarding » genoemd), die vordering slechts kan instellen ten vroegste zes maanden vanaf de datum van ontvangst van het administratief beroep zo over dat beroep geen uitspraak is gedaan.
Es wurde jedoch eine als Hinweis dienende Frist vorgesehen, da gemäss Artikel 1385undecies des Gerichtsgesetzbuches in der durch Artikel 9 des Gesetzes vom 23. März 1999 eingeführten Fassung der Steuerpflichtige, der eine Klage bei dem zuständigen Gericht erster Instanz nur einreichen kann, wenn er vorher die durch das Gesetz oder kraft desselben organisierte Verwaltungsbeschwerde ausgeschöpft hat (in den Vorarbeiten « Zulassung zur Vorladung » genannt), diese Klage frühestens sechs Monate ab dem Datum des Eingangs der Verwaltungsbeschwerde einreichen kann, wenn keine Entscheidung über diese Beschwerde getroffen wurde.

Wanneer de federale wetgever een jurisdictioneel beroep heeft georganiseerd dat openstond voor elke persoon die een bezwaar indiende tegen een provinciale of een gemeentelijke belasting, mag hij de belastingplichtigen van een gewest de jurisdictionele waarborgen niet ontnemen die de wet aan de belastingplichtigen van een ander gewest blijft toekennen, tenzij objectieve en redelijke argumenten dat verschil in behandeling verantwoorden.
Wenn der föderale Gesetzgeber eine gerichtliche Klage eingeführt hat, die von jeder Person erhoben werden konnte, die Beschwerde gegen eine Provinzial- oder Gemeindesteuer einlegte, so darf er den Steuerpflichtigen einer Region nicht die gerichtlichen Garantien versagen, die das Gesetz den Steuerpflichtigen einer anderen Region weiterhin einräumt, es sei denn, dieser Behandlungsunterschied wird durch objektive und vernünftige Argumente gerechtfertigt.

De vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven hebben dezelfde bezorgdheid in verband met de toepassing van artikel 7, lid 3, van het Arbitrageverdrag, dat als volgt luidt: ,Indien de wetgeving van een verdragsluitende Staat de bevoegde autoriteiten niet de mogelijkheid laat van de beslissing van een rechterlijke instantie af te wijken, geldt lid 1 slechts indien de verbonden onderneming van die Staat de termijn voor het instellen van beroep heeft laten verstrijken, dan wel indien een zodanig beroep is ingetrokken voordat er een uitspraak is gedaan".
Als ähnlich problematisch empfinden die Unternehmen die Anwendung von Artikel 7 Absatz 3 des Schiedsübereinkommens, der Folgendes vorsieht: ,Können nach dem innerstaatlichen Recht eines Vertragsstaats die zuständigen Behörden nicht von den Entscheidungen ihrer Gerichte abweichen, so ist Absatz 1 nur anzuwenden, wenn das verbundene Unternehmen dieses Staats die Frist für die Einlegung eines Rechtsbehelfs hat verstreichen lassen oder einen Rechtsbehelf noch vor Ergehen einer Entscheidung zurückgenommen hat".