Vertaling van "betrokken voertuigen vast " (Nederlands → Duits) :

In die interpretatie zou de in het geding zijnde bepaling, wanneer zich een verkeersongeval voordoet waarvoor het niet mogelijk is de aansprakelijkheden van de bestuurders van de betrokken voertuigen vast te stellen, een verschil in behandeling invoeren tussen de eigenaars van de voertuigen die de volledige vergoeding van hun materiële schade ten laste van alle verzekeraars van de betrokken voertuigen niet zouden kunnen verkrijgen en de benadeelde derden die, ten laste van dezelfde verzekeraars, recht hebben op de volledige vergoeding van hun materiële schade.
In dieser Auslegung führe die fragliche Bestimmung zu einem Behandlungsunterschied, wenn es zu einem Verkehrsunfall komme, bei dem es nicht möglich sei, die jeweilige Haftung der Fahrer der beteiligten Fahrzeuge festzustellen, zwischen den Eigentümern der Fahrzeuge, die nicht die vollständige Wiedergutmachung ihres materiellen Schadens zu Lasten aller Versicherer der beteiligten Fahrzeuge erhalten könnten, und den geschädigten Dritten, die zu Lasten derselben Versicherer Anspruch auf die vollständige Wiedergutmachung ihres materiellen Schadens hätten.

Uit de motieven van het vonnis waarin de vraag aan het Hof wordt gesteld, blijkt dat het geschil betrekking heeft op een verkeersongeval waarbij twee voertuigen zijn betrokken en dat het niet mogelijk is de aansprakelijkheden van de bestuurders van die twee voertuigen vast te stellen.
Aus der Begründung des Urteils, mit dem der Gerichtshof befragt wird, geht hervor, dass die Streitsache einen Verkehrsunfall mit Beteiligung von zwei Fahrzeugen betrifft und dass es nicht möglich ist, die jeweilige Haftung der Fahrer dieser beiden Fahrzeuge festzustellen.

G. tegen de nv « Axa Belgium », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 21 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Ieper, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-11 § 2 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen, ingevoegd bij artikel 7 van de wet van 22 augustus 2002 - op die manier geïnterpreteerd dat de gelijkmatige (" in gelijke mate " ) verdeling van de schadelast onder de verzekeraars tegenstelbaar is ten aanzien van de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt - de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen dat niet op een objectief criterium berust en niet redelijk verantwoord is en meer bepaald tussen enerzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij alle bij het ongeval betrokken voertuigen zijn geïdentificeerd en anderzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij één of meerdere bij het ongeval betrokken voertuigen niet zijn geïdentificeerd, terwijl van die laatste voertuigen niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt ?
G. gegen die « Axa Belgium » AG, dessen Ausfertigung am 21. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Westflandern, Abteilung Ypern, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 19bis-11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989 über die Haftpflichtversicherung in Bezug auf Kraftfahrzeuge, eingefügt durch Artikel 7 des Gesetzes vom 22. August 2002 - dahin ausgelegt, dass die zu gleichen Teilen erfolgte Aufteilung der Entschädigung zwischen den Versicherern den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs gegenüber wirksam ist, die Geschädigte eines Unfalls sind, bei dem es nicht möglich ist festzustellen, welches Fahrzeug den Unfall verursacht hat -, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem ein Behandlungsunterschied eingeführt wird, der weder auf einem objektiven Kriterium beruht noch in angemessener Weise gerechtfertigt ist, und zwar zwischen einerseits den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die Geschädigte eines Unfalls sind, bei dem es nicht möglich ist festzustellen, welches Fahrzeug den Unfall verursacht hat, und bei dem alle beteiligten Fahrzeuge identifiziert wurden, und andererseits den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die Geschädigte eines Unfalls sind, bei dem es nicht möglich ist festzustellen, welches Fahrzeug den Unfall verursacht hat, und bei dem eines oder mehrere beteiligte Fahrzeuge nicht identifiziert wurden, während von den Letztgenannten nicht behauptet werden kann, dass sie zweifellos nicht haftbar gemacht werden können?

In afwijking van 7°) van de voorgaande paragraaf, indien verscheidene voertuigen bij het ongeval zijn betrokken en indien het niet mogelijk is vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt, wordt de schadevergoeding van de benadeelde persoon in gelijke delen verdeeld onder de verzekeraars die de burgerrechtelijke aansprakelijkheid van de bestuurders van deze voertuigen dekken, met uitzondering van degenen wier aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt ».
Wenn mehrere Fahrzeuge am Unfall beteiligt sind und wenn es nicht möglich ist, festzustellen, welches Fahrzeug den Unfall verursacht hat, wird in Abweichung zu Nr. 7 des vorhergehenden Paragraphen die Entschädigung des Geschädigten zu gleichen Teilen zwischen den Versicherern, die die zivilrechtliche Haftpflicht der Fahrer dieser Fahrzeuge decken, aufgeteilt, mit Ausnahme der Fahrer, die zweifellos nicht haftbar gemacht werden können ».

In essentie wordt het Hof gevraagd of artikel 19bis -11, § 2, van de wet van 21 november 1989, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 4, § 1, tweede lid, van die wet, bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen tussen, enerzijds, de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij slechts één ander voertuig is betrokken en waarbij het niet mogelijk is vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en, anderzijds, de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij meer dan twee voertuigen zijn betrokken en waarbij het niet mogelijk is vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt, en de bestuurders of eigenaars van een voertuig, die schade hebben geleden bij een ongeval en die zich bevinden in één van de omstandigheden die aanleiding geven tot vergoeding door het Gemeenschappelijk Waarborgfonds.
Im Wesentlichen wird der Hof gefragt, ob Artikel 19bis -11 § 2 des Gesetzes vom 21. November 1989, gegebenenfalls in Verbindung mit Artikel 4 § 1 Absatz 2 dieses Gesetzes, mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, indem ein Behandlungsunterschied eingeführt werde zwischen einerseits den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die einen Schaden erlitten hätten bei einem Unfall, an dem nur ein einziges anderes Fahrzeug beteiligt gewesen sei und bei dem nicht festzustellen sei, welches Fahrzeug den Unfall verursacht habe, und andererseits den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die einen Schaden erlitten hätten bei einem Unfall, an dem mehr als zwei Fahrzeuge beteiligt gewesen seien und bei dem nicht festzustellen sei, welches Fahrzeug den Unfall verursacht habe, sowie den Fahrern oder Eigentümern eines Fahrzeugs, die einen Schaden bei einem Unfall erlitten hätten und die sich in einer der Situationen befänden, die zur Entschädigung durch den Gemeinsamen Garantiefonds Anlass gebe.

Voor een kwalitatief hoogwaardig Europees spoorvervoer is onder andere een uitstekende compatibiliteit tussen de kenmerken van het net (in de ruime betekenis van het woord, dus met inbegrip van de vaste componenten van alle betrokken subsystemen) en de voertuigen (met inbegrip van de in alle subsystemen opgenomen delen) een randvoorwaarde. Deze compatibiliteit is bepalend voor het niveau van de prestaties, de veiligheid, de kwaliteit van de dienstverlening en voor de kosten daarvan.
Ein hochwertiger europäischer Eisenbahnverkehr setzt unter anderem eine hervorragende Kompatibilität zwischen den Netzmerkmalen (im weitesten Sinne, d. h. der ortsfesten Teile aller betreffenden Teilsysteme) und den Fahrzeugmerkmalen (unter Einschluss der nicht ortsfesten Teile aller betreffenden Teilsysteme) voraus. Von dieser Kompatibilität hängen das Leistungsniveau, die Sicherheit und die Qualität der Verkehrsdienste sowie deren Kosten ab.

4. Deze richtlijn laat de bevoegdheid van de lidstaten onverlet om - met inachtneming van het Verdrag - de voorschriften vast te stellen die zij noodzakelijk achten om de gebruikers bij het gebruik van de betrokken voertuigen de nodige bescherming te bieden, voorzover dit geen wijziging van de voertuigen met zich brengt.
(4) Das Recht der Mitgliedstaaten, unter Einhaltung des Vertrags Anforderungen vorzuschreiben, die sie zum Schutz der Benutzer bei der Verwendung der betreffenden Fahrzeuge für erforderlich halten, wird durch diese Richtlinie nicht berührt, sofern dafür keine Änderungen an den Fahrzeugen notwendig werden.

Overwegende dat bij Richtlijn 88/77/EEG van de Raad (6) op basis van een beproevingsprocedure die representatief is voor de rijomstandigheden van de betrokken voertuigen in Europa, grenswaarden zijn vastgesteld voor de emissie van koolmonoxide, onverbrande koolwaterstoffen en stikstofoxiden door voor het aandrijven van voertuigen bestemde dieselmotoren; dat Richtlijn 91/542/EEG in twee fasen voorziet, waarvan de eerste (1992/1993) samenvalt met de data voor het van kracht worden van de nieuwe Europese emissienormen voor personenauto's; dat met de tweede fase (1995/1996) een oriëntatie voor de langere termijn ten behoeve van de Europese auto-industrie is aangegeven door grenswaarden vast te stellen die op de verwachte resultaten van nog in ontwikkeling verkerende technologieën zijn gebaseerd, en de industrie tevens een aanlooptijd wordt gegeven om deze technologieën te verbeteren;
In der Richtlinie 88/77/EWG (6) sind die Emissionsgrenzwerte für Kohlenmonoxid, unverbrannte Kohlenwasserstoffe und Stickoxide aus Dieselmotoren zum Antrieb von Fahrzeugen auf der Grundlage eines für die europäische Betriebsweise der betreffenden Fahrzeuge repräsentativen Prüfverfahrens festgelegt worden. Die Richtlinie 91/542/EWG sieht zwei Stufen vor, wobei die erste Stufe (1992/93) mit den Daten des Inkrafttretens der neuen europäischen Emissionsnormen für Personenkraftwagen zusammenfällt. Die zweite Stufe (1995/96) umfaßt längerfristige Leitlinien für die europäische Kraftfahrzeugindustrie, bei denen auf der Grundlage der zu erwartenden Leistungen der noch in Entwicklung befindlichen technischen Möglichkeiten Grenzwerte festgelegt werden, der Industrie jedoch eine Übergangszeit für die Verbesserung dieser Technologien gewährt wird.