Vertaling van "cassatie heeft bovendien geoordeeld " (Nederlands → Duits) :

Het Hof van Cassatie heeft bovendien geoordeeld dat de regel vervat in artikel 53 van het Gerechtelijk Wetboek geen algemeen rechtsbeginsel is (Cass., 10 oktober 1985, Arr. Cass., 1985-1986, nr. 82).
Der Kassationshof hat außerdem entschieden, dass die in Artikel 53 des Gerichtsgesetzbuches enthaltene Regel keinen allgemeinen Rechtsgrundsatz darstellt (Kass., 10. Oktober 1985, Arr. Cass., 1985-1986, Nr. 82).

Het Hof van Cassatie heeft trouwens geoordeeld dat de tienjarige aansprakelijkheid van de architect die uit artikel 1792 van het Burgerlijk Wetboek voortvloeit, « van openbare orde [is] en [...] mitsdien contractueel niet [kan] worden uitgesloten of beperkt » (Cass., 5 september 2014, Arr. Cass., 2014, nr. 495).
Der Kassationshof hat im Übrigen den Standpunkt vertreten, dass die sich aus Artikel 1792 des Zivilgesetzbuches ergebende zehnjährige Haftung des Architekten « zur öffentlichen Ordnung gehört und folglich nicht vertraglich ausgeschlossen oder begrenzt werden kann » (Kass., 5. September 2014, Arr. Cass., 2014, Nr. 495).

Het Hof van Cassatie heeft bij een arrest van 11 februari 2015 in die zin geoordeeld dat « wanneer het onderzoeksgerecht de verwijzing beveelt van een inverdenkinggestelde die zich in voorlopige hechtenis onder elektronisch toezicht bevond, [...] het niet anders kon dan een einde te stellen aan die hechtenis of de inverdenkinggestelde vrij te laten onder voorwaarden met toepassing van artikel 35 van [de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis] » (Cass., 11 februari 2015, Arr. Cass., 2015, nr. 102).
Der Kassationshof hat durch einen Entscheid vom 11. Februar 2015 in diesem Sinne geurteilt, dass « das Untersuchungsgericht, wenn es die Verweisung eines Beschuldigten, der sich in Untersuchungshaft unter elektronischer Überwachung befand, anordnet, nicht anders handeln konnte, als diese Haft zu beenden oder den Beschuldigten unter Bedingungen freizulassen in Anwendung von Artikel 35 [des Gesetzes vom 20. Juli 1990 über die Untersuchungshaft] » (Kass., 11. Februar 2015, Arr. Cass., 2015, Nr. 102).

B.8.3. Het Hof van Cassatie heeft in een arrest van 18 november 2013 (Arr. Cass., 2013, nr. 613) geoordeeld dat uit de artikelen 1675/13 en 1675/13bis van het Gerechtelijk Wetboek, zoals van toepassing vóór de in het geding zijnde wetswijziging, niet volgt dat de rechter van de collectieve schuldenregeling geen kwijtschelding zou kunnen verlenen voor de schulden van de schuldenaar die het gevolg zijn van een veroordeling tot een penale boete.
B.8.3. Der Kassationshof hat in einem Entscheid vom 18. November 2013 (Arr. Cass., 2013, Nr. 613) geurteilt, dass sich aus den Artikeln 1675/13 und 1675/13bis des Gerichtsgesetzbuches in ihrer vor der fraglichen Gesetzesänderung anwendbaren Fassung nicht ergibt, dass der Richter für die kollektive Schuldenregelung keinen Erlass der Schulden des Schuldners gewähren könnte, die eine Folge einer Verurteilung zu einer strafrechtlichen Geldbuße sind.

Het Hof van Cassatie heeft geoordeeld dat artikel 56, tweede lid, van de in het geding zijnde wet, voordat het werd gewijzigd bij de wet van 27 mei 2013, niet afweek van artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek : « Wanneer het hoger beroep tegen een [...] vonnis [dat uitspraak doet over de vordering tot homologatie] wordt ingesteld door een andere partij dan de schuldenaar, [moet] de eiser in hoger beroep zijn hoger beroep [...] richten tegen alle partijen wier belang strijdig is met het zijne en [moet hij] bovendien de andere niet in het beroep komende, niet in beroep gedagvaarde of niet-opgeroepen partijen in de zaak [...] betrekken » (Cass., 8 november 2012, Arr. Cass., 2012, nr. 603).
Der Kassationshof hat geurteilt, dass Artikel 56 Absatz 2 des fraglichen Gesetzes in der Fassung vor seiner Abänderung durch das Gesetz vom 27. Mai 2013 nicht von Artikel 1053 des Gerichtsgesetzbuches abwich: « Wenn Berufung gegen ein [...] Urteil [mit dem über den Antrag auf Homologierung entschieden wird] durch eine andere Partei als der Schuldner eingelegt wird, muss der Berufungskläger seine Berufung gegen alle Parteien richten, deren Interesse im Widerspruch zu seinem Interesse steht, und muss er außerdem die anderen Parteien, die weder Berufungskläger noch bereits Berufungsbeklagte oder Geladene sind, in das Verfahren heranziehen » (Kass., 8. November 2012, Pas., 2012, Nr. 603).

Met betrekking tot de regeling vervat in artikel 8.1, § 3, van het koninklijk besluit nr. 4 van 29 december 1969 heeft het Hof van Cassatie bovendien geoordeeld dat « de hoven en de rechtbanken de aspecten van [die regeling] die een daadwerkelijk rechterlijk toezicht in de weg staan overeenkomstig artikel 159 van de Grondwet niet mogen toepassen » (Cass., 3 januari 2003, Arr. Cass., 2003, nr. 4; 6 november 2003, Arr. Cass., 2003, nr. 559).
In Bezug auf die in Artikel 8.1 § 3 des königlichen Erlasses Nr. 4 vom 29. Dezember 1969 enthaltene Regelung hat der Kassationshof ausserdem entschieden, dass « die Gerichtshöfe und Gerichte die Aspekte [dieser Regelung], die einer wirksamen gerichtlichen Kontrolle im Wege stehen, gemäss Artikel 159 der Verfassung nicht anwenden dürfen » (Kass., 3. Januar 2003, Arr. Cass., 2003, Nr. 4; 6. November 2003, Arr. Cass., 2003, Nr. 559).

In punt 41 van het bestreden arrest heeft het Gerecht bovendien geoordeeld dat, zelfs aangenomen dat die nieuwe gegevens pas in juni 2008 aan de Raad zijn meegedeeld, dat niet verklaart waarom die gegevens niet meteen aan de PMOI konden worden meegedeeld, indien de Raad van plan was ze haar thans ten laste te leggen.
Das Gericht hat in Randnr. 41 des angefochtenen Urteils weiter darauf hingewiesen, dass, selbst wenn als wahr unterstellt würde, dass diese neuen Informationen dem Rat erst im Juni 2008 mitgeteilt worden seien, dies nicht erkläre, warum sie der PMOI nicht sogleich hätten mitgeteilt werden können, wenn der Rat sie zu deren Lasten habe berücksichtigen wollen.

Na te hebben vastgesteld dat Freixenet in de gelegenheid was gesteld om opmerkingen te maken ten aanzien van de afbeeldingen van de flessen die in de beslissingen van de vierde kamer van beroep van het BHIM waren aangehaald in de litigieuze beslissingen, heeft het Gerecht in de punten 48 van deze arresten bovendien geoordeeld dat zij dienaangaande dus geen schending van artikel 73, tweede volzin, van verordening nr. 40/94 kon inroepen.
Da das Gericht im Übrigen angenommen hat, dass Freixenet ohne Weiteres Gelegenheit gehabt habe, zu den Abbildungen der in den Entscheidungen der Vierten Beschwerdekammer des HABM angeführten Flaschen Stellung zu nehmen, hat das Gericht in Randnr. 48 der angefochtenen Urteile entschieden, dass Freixenet insoweit nicht mit Erfolg eine Verletzung von Art. 73 Satz 2 der Verordnung Nr. 40/94 rügen könne.

Het Hof van Cassatie heeft immers geoordeeld :
Der Kassationshof hat in der Tat geurteilt:

De eiser in cassatie heeft bovendien het volste vertrouwen in de onpartijdigheid van de politierechter en de correctionele rechter.
Der Kassationskläger habe ausserdem vollstes Vertrauen in die Unparteilichkeit des Polizeirichters und des Strafrichters.