Traduction de «correctie zou er geen voorgeschreven maximum » (Néerlandais → Allemand) :

Zonder deze correctie zou er geen voorgeschreven maximum percentage zijn voor de financiële bijdrage aan de begroting van een politieke stichting en zou er sprake zijn van een maas in de wetgeving.
Ohne diese Korrektur wäre der Höchstanteil der Finanzhilfe am Budget einer politischen Stiftung nicht festgelegt und es würde eine Regelungslücke entstehen.

De wetgever die in 1962 geen andere herstelwijze dan de plaats in de vorige staat te herstellen, had voorgeschreven, had de bedoeling dat de wet, dankzij de in het geding zijnde maatregel, geen dode letter zou blijven, te meer gelet op « dit voor het prestige van de overheid schadelijke verzuim » (Parl. St., Senaat, 1969-1970, nr. 525, p. 66); hij wees op het specifieke karakter van de maatregel door vast te stellen :
Der Gesetzgeber, der 1962 keine andere Wiedergutmachung als die Wiederherstellung des ursprünglichen Zustandes vorgesehen hatte, wollte mit der fraglichen Massnahme erreichen, dass das Gesetz nicht ohne Rechtswirkung bleiben würde, zumal « ein solcher Mangel dem Ruf der Obrigkeit immer schadet » (Parl. Dok., Senat, 1969-1970, Nr. 525, S. 66); er hatte die spezifische Beschaffenheit der Massnahme hervorgehoben, indem er folgendes feststellte:

De wetgever die in 1962 geen andere herstelwijze dan de plaats in de vorige staat te herstellen, had voorgeschreven, had de bedoeling dat de wet, dankzij de in het geding zijnde maatregel, geen dode letter zou blijven, te meer gelet op « dit voor het prestige van de overheid schadelijke verzuim » (Parl. St., Senaat, 1969-1970, nr. 525, p. 66); hij had op het specifieke karakter van de maatregel gewezen door vast te stellen :
Der Gesetzgeber, der 1962 keine andere Wiedergutmachung als die Wiederherstellung des ursprünglichen Zustandes vorgesehen hatte, wollte mit der fraglichen Massnahme erreichen, dass das Gesetz nicht ohne Rechtswirkung bleiben würde, zumal « ein solcher Mangel dem Ruf der Obrigkeit immer schadet » (Parl. Dok., Senat, 1969-1970, Nr. 525, S. 66); er hatte die spezifische Beschaffenheit der Massnahme hervorgehoben, indem er folgendes feststellte:

De verzoekende partij uit kritiek op de artikelen 151 en 152 van de wet van 30 december 2001 doordat zij een verschil in behandeling instellen tussen de personen die de erin bedoelde communicatie uitzenden of trachten uit te zenden door gebruik te maken van de telecommunicatie-infrastructuur en de personen die dat doen zonder van die infrastructuur gebruik te maken of die andere misdrijven plegen : aan de eerstgenoemden zou op een discriminerende wijze de waarborg worden ontzegd die wordt geboden door het beginsel van de wettigheid van de strafbaarstellingen en van de straffen (eerste onderdeel van het enige middel); de sanctie die zij oplopen (minimum een jaar gevangenisstraf) behoort tot die welke het mogelijk maken de dader in voorlopige hechtenis te nemen (tweede onderdeel); zij zouden kunnen worden vervolgd als auteurs van een poging die door de wet niet strafbaar wordt gesteld (derde onderdeel); zij zouden door het openbaar ministerie kunnen worden vervolgd wegens feiten die, mocht geen gebruik zijn gemaakt van de telecommunicatie-infrastructuur, slechts zouden kunnen worden bestraft als gevolg van een klacht van het slachtoffer (vierde onderdeel); hun privé-communicatie of -telecommunicatie zou kunnen worden afgeluisterd, aangezien de misdrijven bedoeld in de aangevochten wet deel uitmaken van die welke een toezichtmaatregel kunnen verantwoorden die is voorgeschreven bij artikel 90ter , § 2, van het Wetboek van Strafvordering (vijfde onderdeel).
Die klagende Partei übt Kritik an den Artikeln 151 und 152 des Gesetzes vom 30. Dezember 2001, insofern sie einen Behandlungsunterschied einführten zwischen den Personen, die die darin angeführte Kommunikation unter Benutzung der Telekommunikationsinfrastruktur sendeten oder versuchten zu senden, und denjenigen, die dies ohne die Benutzung dieser Infrastruktur täten oder andere Straftaten begingen, denn den Erstgenannten werde auf diskriminierende Weise die durch den Grundsatz der Gesetzmässigkeit der Unterstrafestellungen und der Strafen gebotene Garantie vorenthalten (erster Teil des einzigen Klagegrunds); die ihnen angedrohte Strafe (mindestens ein Jahr Haftstrafe) gehöre zu denjenigen, mit denen man den Täter in Untersuchungshaft nehmen könne (zweiter Klagegrund); sie könnten verfolgt werden als Urheber eines Versuchs, den das Gesetz nicht strafbar mache (dritter Klagegrund); sie könnten durch die Staatsanwaltschaft verfolgt werden wegen Handlungen, die dann, wenn die Telekommunikationsinfrastruktur nicht benutzt worden wäre, nur im Anschluss an eine Klage des Opfers bestraft werden könnten (vierter Teil); ihre privaten Kommunikationen oder Telekommunikationen könnten abgehört werden, da die Straftaten im Sinne dieses Gesetzes zu denjenigen gehörten, die eine Uberwachungsmassnahme im Sinne von Artikel 90ter § 2 des Strafprozessgesetzbuches rechtfertigen könnten (fünfter Teil).

2. Ten aanzien van runderen waarvoor geen steun wordt aangevraagd, worden de in artikel 39 voorgeschreven kortingen en uitsluitingen niet toegepast wanneer het bedrijfshoofd de bevoegde instantie correcties en aanvullingen met betrekking tot de in het gecomputeriseerde gegevensbestand opgenomen gegevens meedeelt, tenzij het bedrijfshoofd in kennis is gesteld van het voornemen van de bevoegde instantie bij hem een controle ter plaatse te verrichten.
(2) In Bezug auf nicht beantragte Rinder gelten die in Artikel 39 vorgesehenen Kürzungen und Ausschlüsse nicht, wenn der Betriebsinhaber der zuständigen Behörde Änderungen und Berichtigungen von Eintragungen in die elektronische Datenbank mitteilt, es sei denn, er hat Kenntnis von der Absicht der zuständigen Behörde erlangt, bei ihm eine Vor-Ort-Kontrolle durchzuführen.

6.4. De niet-toepassing van artikel 8, lid 1, onder b), en lid 2, werd vooral als uiterst belangrijk gezien voor de sector van de podiumkunsten (in het bijzonder radio en televisie) en de horecasector De CBI verklaarde dat haar geen gegevens bekend waren waaruit zou blijken dat de gezondheid en veiligheid van "oudere adolescenten" (d.w.z. adolescenten die de school verlaten hebben) geschaad werden door een arbeidstijd die boven het in de richtlijn voorgeschreven maximum van 40 uur lagen.
6.4. Die Nichtanwendung von Artikel 8 Absatz 1 Buchstabe b) und Absatz 2 sei vor allem für die Theater- und Medienbranche (insbesondere Rundfunk/Fernsehen) sowie das Hotel- und Gaststättengewerbe von grosser Bedeutung. Die CBI-Vertreter wiesen darauf hin, nach ihrem Kenntnisstand gebe es keine Hinweise dafür, daß Gesundheit und Sicherheit ,älterer Jugendlicher" (d. h. Jugendliche, die von der Schule abgegangen sind) durch Arbeitszeiten beeinträchtigt werden, die über die in der Richtlinie vorgesehenen 40 Stunden hinausgehen.